Papa mis je meer dan ooit...
Heftige periodes met veel hobbels en bobbels doen er voor zorgen dat ik je steeds meer mis. Mijn vader kreeg diagnose alvleesklierkanker en daarmee storte ons wereld compleet in.
Mijn moeder was net zo oud als ik nu ben toen mijn vader naar een periode van buikgriep even naar de dokter ging. Ik in de winkel en mijn moeder in het postkantoor. 10 uur koffietijd mijn vader kwam terug. Hij was bij de dokter geweest en ging nu even naar het ziekenhuis aan het eind van hun straat. Moet even een echo van de buik laten maken kom zo weer zei hij. 11 uur was hij er weer en kwart over 12 kwam de huisarts de winkel binnen stormen. Dit was geen goed nieuws wat hij kwam brengen dat kon ik zien aan zijn loopje en uitstraling.
In het kantoortje achter in de winkel vertelde hij ons dat mijn vader ongeneeslijk ziek is en Alvleesklierkanker heeft. Wat een verdriet mijn lieve papa ziek. 58 jaar dat kan toch niet. Na een bewogen leven met vele tegenslagen nu net op het moment dat het zo goed met ze gingen. Zijn trots de zaak die hij had samen met mijn moeder. Hard werken maar daar draaiden ze hun handen niet voor om. Hoe erg kan dit zijn. Weken van onzekerheid zoekend naar een oncoloog die wat zou kunnen doen zodat hij tijd kreeg kwam hij in het AMC terecht. Hier was een professor die studie deed naar het opereren van de alvleesklier. Hij durfde het wel aan om mijn vader te opereren.
7 uren durende operatie en een wond van de linker naar de rechterzijde kwam hij vertellen dat de operatie geslaagd was. Wel merkte hij op dat er in de lymfeklieren uitzaaiingen waren gevonden. Mijn vader was net als ik lichamelijk sterk en gezond buiten de kanker om natuurlijk. De operatie was geslaagd. Dit was in mei 1996 toen er verder weinig te doen was aan Alvleesklierkanker, chemo heeft hij nooit gehad.
De oncoloog vroeg mijn vader of hij zijn verhaal wilde vertellen in het college wat hij gaf ivm de experimentele operatie die hij was ondergaan. Trots was hij en natuurlijk wilde hij dat. Met bed en al werd hij naar het college gereden.
Mijn vader, mijn lieve vader heeft nog 2 jaar geleefd met ups en downs. Dat was zeer uitzonderlijk voor die tijd. 8 Juni 1998 is mijn vader op 60 jarige leeftijd overleden.
Mijn moeder was 54 nog veel te jong om alleen te blijven. Op haar 59e ontmoete ze Henk. Henk was even oud als zij en had ook zijn vrouw verloren aan kanker. Samen hebben ze fijne jaren gehad tot mijn moeder een tia kreeg. Heftig wat dat met een mens doet. Na een paar tias en opnames kwam ik onder werktijd langs ze lag aan een monitor waarop ik zag dat haar hart steeds weg viel. Arts erbij en spoed overleg. Wat ik zag klopte het hart hield er af en toe even mee op. Diezelfde middag werd besloten dat ze een pacemaker kreeg. Deze heeft haar meerdere keren het leven gered.
Een periode van revalidatie volgde en het ging weer redelijk met mijn moeder. Van het eten met de handen kon ze weer met mes en vork eten langzaam krabbelde ze weer wat op. Na de tijd omdat revalideren en fysio niet nodig was volgens Henk en mama is ze langzamerhand weer achteruit gegaan. Op het laatst was ze een zombie, een uurtje langer kon ze haar niet concentreren, sliep veel.
18 September 2017 (mijn papa's verjaardag) kreeg ik te horen dat ik ziek was. 3 oktober 2017 blijk ik ongeneeslijk ziek te zijn met uitzaaiingen lymfeklieren, oksel, hals, heupen, rugwervel en lever.
Mijn moeder gaat steeds meer achteruit en slaapt heel veel. December 2017 wordt Henk ziek en raakt het ziekenhuis in. Mijn moeder helemaal onthand kan niet voor haar zelf zorgen. Mijn zuster neemt haar in huis. We dachten voor even maar wat we toen nog niet wisten bleek dat Henk tot april 2018 in het ziekenhuis moest blijven.
Intussentijd krijgt mijn moeder diagnose Alzheimer, we zoeken een mooi plaatsje voor haar tijdelijk in een woonvorm voor patiënten zoals zij. Een prachtige locatie en de mooiste kamer krijgt ze. Henk krijgt onder tussen veel voor zijn kiezen. En ik zorg voor hen beiden rijd mijn moeder elke dag bijna naar Henk in het ziekehuis. Was, let op hun huis de post en ga mee naar specialisten terwijl ik onder tussen zelf ook behandeld wordt en chemo krijg.
Wanneer Henk na revalidatie thuis komt en diagnose zware COPD krijgt zijn we er ook voor hem. Alleen hier gaat het mis. Alle goed bedoelde adviezen en adviezen van de specialisten slaat hij in de wind. We hebben ons er niet mee te bemoeien en hij slaat de deur voor ons dicht. Wij zijn niet meer welkom. Dit tot veel verdriet van mijn moeder die het allemaal niet meer begrijpt. Elke dag gaat hij naar mijn moeder, hij zorgt goed voor haar. Haar ontbreekt niets. Een moeilijke en rare periode proberen we er toch zoveel we kunnen voor ons moeder te zijn.
Voorjaar 2020 krijgen we via mijn tante te horen dat ook Henk ongeneeslijk ziek is acute leukemie. Behandeling bestaat alleen uit bloedtransfusie. Vorige week heeft hij de laatste gehad de koek was op. Hij kon niet meer.
Gister ochtend kregen we te horen dat Henk even voor 11 uur is overleden in het bijzijn van zijn huisarts. Wat triest wat erg voor ons mama. Gisteravond ben ik erheen gegaan, ondanks haar Alzheimer heeft ze het besef wel degelijk. Wat verdrietig allemaal.
Rust zacht Henk, bedankt voor de jaren met ons mama.
25 reacties
Lieve Alice. Past dit wel allemaal op jouw bordje? Het houdt niet op. Wat heb je dit prachtig beschreven. Vol respect voor Henk. Wat jammer dat de deur voor Henk altijd gesloten is gebleven voor jullie. En nu helaas echt voor altijd.😪😪 Wat verdrietig voor je moeder. En dan ook nog heeft ze afgelopen weken geen bezoek mogen hebben door de maatregelen rondom het coronavirus.😭😭 Gelukkig maar dat vanaf 1 juli de maatregelen weer versoepeld zijn. En dat jullie weer naar haar toe mogen en haar op mogen halen. Heel aandoenlijke foto. Fijn dat dit weer mag. Wens jullie allemaal heel veel sterkte toe. Dikke knuffel. Liefs van mij.😘😘😘💋❤️
Pfff wat heftig, wat schrijnend en wat heb je al zo onbeschrijflijk veel leed meegemaakt. Dikke knuf op afstand😚😚😚
Bewondering voor je dat je zoveel voor je kiezen krijgt en toch nog rechtop staat, niet verwonderlijk dat je onlangs schreef dat je een keer breekt. Ik hoop dat je de steun krijgt die je verdient lieve Alise.
Zorg goed voor jezelf en roep hulp in als er teveel op je bordje komt een grens die je moet bewaken.
Sterkte
Allereerst gecondoleerd.. Ik kan maar niet de juiste woorden vinden.. ik voelde jou intense gemis van je vader en verdriet om je moeder.. wat heb jij veel doorstaan en nog steeds.. tjeeje hoeveel kan een mens hebben.. ik heb veel respect voor jou lieve Alice.. heel veel sterkte de komende tijd.. 🍀🌹😘
“Soms is er zoveel wat we voelen maar is er zo weinig wat we weten te zeggen... “
O Alice wat heb jij veel meegemaakt. En nog steeds en je bent zo sterk. Heel veel liefs 😘
ach jeetje wat heftig Alice ,vind het sterk v je dat je overeind blijft na al dit slechte nieuws ,en jezelf ,wat ben je een sterk persoon ,zoveel moeten verwerken ,wens je veel sterkte met alles .........❤️ liefs v mij Marjo
Lieve Alice,
Dit is naar mijn mening alleen maar om goed een paar keer te lezen
en verder hoef en wil ik er niet op reageren, want het verhaal op zich
verteld genoeg.
XXX Hans
---
Lieve lieve Alice,
Er wordt wel eens gezegd: Kracht naar kruis. Wat een ontzeggelijk oerkracht heb jij.
Met stille bewondering je blog gelezen, waar zo veel respect en liefde uit spreekt.
De foto, zo intens mooi.
Lieve Alice, je bent een prachtmens.
Lieve Alice, nu dit nog erbij, bij mij zijn de woorden nu ook op. De tranen nog niet.
Heel veel liefs en knuffels, Hanneke
Lieve Alice,
Soms zegt een beeld meer dan 1.000 woorden. Deze foto zegt heel veel. Jouw woorden ook. Veel leed en verdriet in één blog. Inderdaad: hoeveel kan een mens hebben?!?! Je bent een (veer)krachtig mens, respect! En als het even niet gaat, dan is dat zo. Probeer goed voor jezelf te zorgen, zodat het elastiek niet knapt.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe!
Liefs, Jessica 😘
Lieve Alice, ik schreef bij je vorige blog, pas nog, dat ik zo hoopte op rust voor jou en je naasten. En nu dit, ik heb er ook gewoon geen woorden meer voor. En ik dacht dat m'n tranen ook op waren, maar toen ik naar je foto keek, bleek dat niet zo te zijn. Je moedertje die zo verdrietig is, ik voel het lijfelijk.
Heel veel liefs en sterkte, probeer goed op jezelf te passen! en een dikke knuffel XXX
Lieve Alice, wat een tegenslagen heb je te verwerken, wanneer houd het op. Wens je veel kracht toe in deze moeilijke tijd😘 en wat een mooie foto van jou en je moeder, deze spreekt boekdelen😢
Lieve Alice,
Onbegrijpelijk hoe jij zo mooi kunt schrijven over zoveel verdriet. Verdriet dat jou treft en je ook nog eens weerspiegeld ziet in de ogen van je moeder, een moeder die toch al zo kwetsbaar is. Ik wens jullie allen heel veel sterkte en liefs, Joke
Zoekende naar troostende woorden, weet ik niet wat te schrijven. Ik hoop dat je door je verhaal hier weer te delen wat lucht en ruimte krijgt in je hoofd en steun ervaart van allemaal mensen om je heen die met je meeleven.Wat maak je toch allemaal veel heftige dingen mee. Heel veel sterkte!
liefs Bianca
Ohhh.... lieverd toch.... Wat vreselijk allemaal! Als ik naar de foto kijk van jou en je mam breekt mijn hart! Verschrikkelijk wat een pijn! Het houdt niet op bij jou.... Weet niet meer wat te zeggen, dan dat ik je voor de zoveelste keer heel veel sterkte en kracht toewens. Maar ik weet maar al te goed dat dat de lading al lang niet meer dekt...... waarvoor sorry....
Denk aan je! Brand mijn kaarsje en bid voor je en jullie...
Liefs, heel veel liefs xxxxxxxxxxx Hebe
Wat verschrikkelijk om te lezen. Hoe oneerlijk.
Ik kan je alleen heel veel kracht toewensen. Denk aan je.
Francien
Wat een lieve woorden en wat lief dat jullie je medeleven sturen.
Het gaat redelijk goed op dit moment met mijn moeder. Met mij gaat het ook goed. Jullie lieve reacties geven mij ontzettend veel kracht.
Bedankt dat jullie er zijn❤
Liefs Alice😘
Gecondoleerd Alice.
liefs, Ria
Wat een verdriet Alice, het is te veel
En je lieve moeder, dat ze er toch nog weet van heeft
Ik kan me voorstellen dat je dankbaar bent dat Henk er altijd voor haar geweest is
Liefs van Riemke
Lieve Alice,
Allereerst gecondoleerd met Henk. Wat triest voor je moeder. En wat jij allemaal te verwerken krijgt. Het houdt niet op. Je hebt de zorg met alle goede bedoelingen gedaan en de weg die Henk insloeg was zijn keuze. Maar jouw deur bleef altijd op een kier voor hem. Al deed je het met liefde voor je moeder.
Hoop dat het zonnetje nog lang mag schijnen voor jou. Want als iemand het verdient ben jij het wel.
Dikke kus en knoevel Finie
Gisteren is Henk gecremeerd mijn moeder is er met mijn tante geweest. Ze vond het een mooie dienst.
Gisteravond ben ik met mijn zuster naar haar toegegaan. Een mooie bos rozen had ik meegenomen waar ze zo van houd. Ze was op het moment dat we kwamen aan het zingen en met haar armen aan het zwaaien op maat van de muziek op de tv in de huiskamer. Bij het zien van ons eerst erg verdrietig maar later ging dat weer over in andere dingen. Een geluk bij dit verdriet is de Alzheimer waardoor ze het ook weer even kwijt is. Arme moeder nu voor de 2e keer weduwe. En wat zal ze Henk zijn bezoekjes missen.
Nu moeten wij als kinderen haar appartement nog opruimen en dan gaat de deur definitief dicht.
Hopelijk is dit het laatste. Waarna we van onze vakantie kunnen genieten.
Volgende week eerst nog een kuur als ik voldoende hersteld ben. De laatste gelukkig voor nu.
Bedankt voor jullie medeleven en jullie lieve reacties. Het doet mij enorm goed.
Liefs Alice ❤
Na maanden vooral met mezelf bezig te zijn geweest probeer ik hier de draad weer op te pakken en te lezen wat er zoal is geschreven door jou en anderen in die tijd.
Ik vind het heel bijzonder dat je steeds zo betrokken bent/blijft en zo sterk terwijl je zelf zo veel tegenslagen kent.
Denk goed om jezelf!
En ik hoop van harte dat je idd van de vakantie gaat genieten.
liefs, Caatje
Het gaat nu beter en we zullen zien wat de pet-ct-scan gaat zeggen. Ik heb er wel vertrouwen in omdat de eerste 3 ook een geweldig resultaat lieten zien.
Positivieteit is mijn kracht zonder had ik het niet gered. Medeleven doen me erg goed. En dus probeer ik dat bij iedereen ook te doen. De laatste tijd even iets minder.
Vakantie was heerlijk en heeft ons erg goed gedaan.
Liefs Alice ❤😘
Wat een heftig verhaal. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik wil je veel kracht toewensen.
Dank je wel lief dat je reageert.
Liefs Alice❤😘