Papa ik lijk steeds meer op jou...
Papa ik lijk steeds meer op jou. Wanneer ik boven kwam om brood te smeren, mijn ouders hadden een postwinkel van de Ptt zoals dat vroeger hete met een postkantoortje. Dan deed ik de deur open en rechte mijn vader zijn rug. Als ik dan vroeg " Pap hoe gaat het ?" zei mijn vader geheid "Goed Lieske! " Wetend hoe eenzaam hij moest zijn daar alleen boven. Diagnose alvleesklierkanker kreeg hij toen hij 58 werd. Het ging hun na jaren voor de wind en dan dit. Samen met mijn moeder en later met een ander heb ik zijn geliefde zaak een jaar voortgezet.
Mijn vader was een man van weinig woorden en niet klagen maar dragen. Dat heb ik heel erg moeilijk gevonden. Hij deelde zijn verdriet niet. Wilde ons niet met zijn pijn opzadelen. Op zijn verjaardag 18 september 2017 kreeg ik diagnose borstkanker. Voorgenomen open naar iedereen te zijn en het niet mooier maken dan het is. Nu nu met de Fec kuur moet ik bekennen dat ik steeds meer op jou ga lijken papa. Ik vertel hoe goed het zijn werk doet. Hoeveel geluk ik heb en door het oog van de naald gekropen ben. Zo dankbaar. Maar papa ook ik vertel niet hoe het werkelijk is.
De eerste kuren waren te doen . Maar nu de 4 en de 5e drijven me soms tot wanhoop. Darmen,hart, lever en de maag. Blaren in de mond hoesten omdat de fec op mijn longen slaat. Zere voeten en handen. Eten lukt niet echt ook al stouw ik er wel wat in. Elke hap die ik neem veroorzaakt heel veel pijn. Gister brak ik, dit had ik geen 9 kuren volgehouden. Het besef dat ik dan zelf had besloten om te stoppen ken ik niet vanmezelf. Ook het niet vertellen aan anderen dat het eigelijk een hel is ipv dat ik er doorheen huppel. Mijn voeten, mijn rug doen zeer. Nu speelt er ook veel bij ons en kwa stress op een hoog niveau. Normaal ben ik daar niet zo gevoelig voor en kan ik het wel handelen. Maar nu even niet.
Dan draaien ze Stef Bos " papa ik lijk steeds meer op jou." Komt het besef dat dit ook zo is. Ik besluit jullie deelgenoten maken van mijn pijn en mijn verdriet. Positief kan ik nog steeds zijn maar ook ik heb mijn dagen. Zeker nu ik door het oog van de naald gekropen ben. Nu kan ik huilen wat ik voorheen nooit heb gedaan, het moet eruit, ook ik ben maar een mens.
Het lucht op mijn tranen zijn gedroogd, recht mijn schouders en ga er weer voor. Nog 1 kuur tegaan op 15 juli en daarna zien we wel weer. Tot die tijd heb ik mijn smaak gelukkig terug mijn speeksel vloeit weer in mijn mond. Hopenlijk vanavond weer wat kunnen eten.
Morgen mag ik voor het eerst weer naar conditie en krachttraining ik heb er zin in. 💪💪💪🍀🍀🍀De wereld wordt weer wat groter. Ik ben hier nog lang niet klaar. Het is mijn tijd nog niet.🤞💪🍀🙏
Liefs Alice ❤
17 reacties
Lieve Alice, ik heb zo'n bewondering voor je. Ik herken het wel je verteld niet alles. Gelukkig je laatste kuur en dan heb je dit achter de rug. Je bent een power vrouw.
Och lieve Alice. Wat zou ik je graag een knuffel willen geven. Wat is die chemo een rotzooi voor je lichaam. Gelukkig maar dat de chemo goed aanslaat. Anders is het helemaal zwaar wat betreft alle bijwerkingen. Hopelijk volgt er na de laatste kuur een stabiele periode. En komt er ook weer rust voor heel je gezin. Liefs Dasje 😘🍀🍀🍀
Lieve Alice,
Je bent een ontzettend sterke vrouw. Je staat altijd voir iedereen klaar. Ook hier op kanker.nl. Maar je mag je ook laten zien als het niet goed met je gaat. Laat die tranen maar komen, het verdriet er maar zijn, ipv het allemaal op te kroppen. Ook dat heb je nodig om verder te kunnen, Dan steunen wij jou. Het is vreselijk wat je allemaal moet doorstaan. Fijn dat je nog maar één kuur hoeft. Hopelijk knap je daar snel van op en heeft dit alles gedaan wat nodig is.
Dikke knuffel, Karin 🤗😘❤
Lieve Alice,
Het is soms toch ook gewoon allemaal k*t! Ik hoop voor jou dat je na die laatste kuur een hele tijd rust hebt!
Liefs Sandra
❤😘
Mooi geschreven Alice! Ruimte en stilstaan bij het verdriet en zo te horen ergens in jou weer een stukje energie gevonden om de dag van morgen weer aan te gaan. Slaap lekker en succes met de training, zet hem op!
liefs Bianca
Hoi Alice,
Jank er maar lekker op los...het helpt echt !!
En ik ben trots op je dat je zo open en eerlijk je "zwakkere" momenten
hier neerzet, want ook ik heb die momenten en denk dan soms dat ik
een "aansteller" ben als ik de verhalen van anderen hier lees...
Doe wat je kan en wil maar hou je aan je eigen grenzen !!!
XXX Hans
---
Lieve Alice, ik begon al te denken dat ik alleen zo reageer op chemo, ik weet dat dat niet zo is. Ik weet wat chemo met iemand kan doen, hoe elke kuur zwaarder word, ik denk aan je en hoop dat de laatste kuur niet erger gaat worden. Het is niet dat je opgeeft Alice, echt niet, chemo is rotzooi, het maakt zoveel kapot in je lichaam. Het willen beschermen van je geliefde om je heen herken ik wel, de eenzaamheid van deze ziekte, ook al heb je genoeg mensen om je heen. De angst voor de dood is er bij mij niet meer, wel voor pijn en het missen van dingen die ik graag nog zou willen meemaken. Ik werk en geniet van de onschuldige, onwetende kinderen om me heen, soms erg vervelende kinderen, maar allemaal met een goed hart. Nog een week en mijn werk zit erop. We blijven hopen op een wonder Alice, hoop doet leven! Dikke kus en heel veel liefs
"Een sterke vrouw kan zelfs ondanks haar verdriet pijn en struggles met tranen in haar ogen zeggen: Het gaat goed!"
Ik herken dat heel erg... Een ander niet belasten of juist om jezelf de ruimte te geven: Nu even niet!
Maar dat manneke met die hamer komt af en toe om de hoek... Dan is het even genoeg! Sterk zijn betekent dan ook dat je dat accepteert en toe laat... Nu even jij!!
Pippi Langkous had een mooie uitspraak: "Ik heb het nog nooit gedaan, maar ik kan dat."
Wij allen hebben zoveel nooit gedaan..... Soms teveel...
Grote knufffffff
Liefs Elisabeth 🙏
Lieske, noemde je vader je. Ik hoop dat je nog steeds weleens zo genoemd wordt door iemand en dat je dan weer even klein mag zijn, in plaats van grote stoere sterke Alice. Ik vind het oprecht dapper dat jij, de eeuwige positivo zoals we je kennen, zo eerlijk durft te zijn over hoe zwaar en klote het is.
En dan die laatste alinea... Weer helemaal 'onze' Alise. Hoe je in godsnaam alweer kunt uitkijken naar krachttraining en sporten? Nee, wij lijken echt voor geen meter op elkaar maar ik vind je een geweldig mens! Ik hoop dat je nog heel lang kunt blijven afsluiten met je befaamde oneliner 'Het is mijn tijd nog niet'. Sterkte met al die gruwelijke bijwerkingen en de laatste kuur.
Veel liefs, Marian
Lieve Alice ik heb zoveel respect en bewondering voor jou.. gun alsjeblieft de ruimte voor jezelf en voor jou emoties.. je doet het zo goed! Liefs Cecylia 🌹🍀🌺😘
Lieve, lieve Alice,
Wat moedig dat je je ellende en verdriet hier met ons deelt. Daar is soms méér moed voor nodig dan zeggen: het gaat goed.
Het is ellendig wat je allemaal moet meemaken, en dat allemaal voor wat verlenging, niet om uiteindelijk beter te worden. Natuurlijk breekt Lieske dan af en toe, moet ze huilen en is ze wanhopig. Wij 'palliatieven' kennen dit toch allemaal. Dus schroom nooit om het hier te uiten. Velen zullen zich erin herkennen, anderen zullen er dan ook over durven schrijven. En onze respect en bewondering voor jou worden er alleen maar groter door.
Heel veel sterkte met je laatste kuur en ik hoop dat je daarna op lichtere middelen over kunt stappen en weer wat meer rust en kwaliteit krijgt. En tijd natuurlijk, veel tijd!
Hanneke
En alweer schreef ik een heel verhaal en gooit mijn pc iets anders in beeld en weg is alles. Overnieuw dus.
Wat dapper en hartverwarmend dat je deelt dat zelfs jij er wel eens helemaal doorheen zit. Je bent zo'n bikkel en je raapt jezelf zo weer op, respect! Ik gun je heel erg rust! Mildere chemo met mildere bijwerkingen (liefst: geen), geen zorgen meer in de familie. Rust, rust! En heel veel (en heel lang!) goede tijden!
Je bent hier echt nog lang niet klaar. Dikke kus en knuffel! XXX
Lieve Alice,
Bijzonder hoe we ons vaak voornemen om in bepaalde opzichten niet op onze ouders te lijken om er later achter te komen dat we stiekem toch wel veel van ze overgenomen hebben. Maar...jij doorbreekt dat patroon door nu wel je gevoelens te delen en je emoties de vrije loop te laten. Het moet er inderdaad uit, zodat het geen emotionele blokkade gaat vormen.
Ook bikkels zoals jij hebben hun mindere dagen. Dat maakt je menselijk en hoort bij het leven.
Heftig dat de laatste kuren zo zwaar waren! Stress helpt niet, maar is niet altijd te voorkomen. Is acupunctuur nog iets voor jou? Het kan helpen om de bijwerkingen te verminderen en je linker- en rechterhelft van je hersenen weer meer in balans te brengen, zodat je je beter voelt.
Een dikke knuffel!
Liefs, Jessica 😘
Dank je wel, dank dat jullie er zijn.
Liefs Alice😘❤
Lieve Alice,
Ik heb diep respect voor de manier waarop je dit allemaal doorstaat.
Ik mag me gelukkig prijzen, ben gezond. Div soorten reuma maar vergeleken bij dat van jou stelt dat niets voor. Vader van mijn vriendin en een zus van mijn man hebben ook kanker. Beide hersentumoren met uitzaaiingen in de longen. Paar maanden is de prognose volgens de artsen.
Maar ook jij bent niet van steen. En dapper om dat te laten zien. En waarom niet. Niet erg om je kwetsbaar op te stellen maar zo zijn we niet opgevoed. Sterk zijn. Maar dat kan niet en hoeft niet.
Lieve Alice, heel veel sterkte, kracht en liefde ❤
Lieve groet, Tineke Velting
Heftig voor jullie en voor je vriendin. Hopelijk doen ze de medici ook verbaasd staan.
Wat ik heb ( ook een hernia spierreuma en atrose er nog bij) kun je niet vergelijken en mag je ook niet doen. Ieder die wat heeft had het liever niet gehad. Wat een ieder heeft is erg voor degene en heeft er maar mee te dealen.
Dank je wel lieve Tineke.
Liefs Alice ❤😘