En dan ineens is er alleen nog de herinnering....

Zo onwerkelijk,  zo verdrietig maar dankbaar dat ik een stukje met je meelopen mocht. Ik moet me inhouden om je niet te gaan appe. Dat was zo fijn en onderdeel van ons contact. Elkaar troosten en moed inspreken. Nieuwtjes uitwisselen of zomaar even.

Woensdag ben ik afgereisd vanuit het hoge noorden naar Duiven. Daar stond onze Frie op mij te wachten. Wat fijn om haar ook weer even te zien. Zo vertrouwd zo gemist wat een geweldig mens. Samen gingen we op zoek naar koffie en een toilet de koffie vonden we snel maar toilet gesloten ivm corona.  De man van de koffiecorner had medelijden en gaf bij de koffie ons beiden een bos tulpen. Wat bijzonder. Terug naar de auto kwamen we een hotel tegen. Daar mochten we gelukkig gebruik maken van een heerlijk fris en brandschoon toilet. Wat een opluchting.

Daarna zijn we ons weg verder gaan volgen naar Doetinchem. We hadden daar rond 13.00 afgesproken met Patrick om afscheid te nemen van onze lieve Kim.  Moeilijk, nee Patrick was zo open en alles klopte zoals ze daar lag leek het net of ze met een glimlach om haar mond lag te slapen. Het leek alsof ze ieder moment zo wakker zou worden. Maar helaas dat gebeurde niet😢.

Ik had dinsdagmorgen een rouwboeket besteld die we met de harten 7 ❤ zouden geven. Smiddags bij thuiskomst lag de rouwkaart in de bus. Liever geen bloemen stond er op. Jammer maar toch meegenomen. 

Vrijdag morgen had ik een afspraak met staatsbosbeheer om het bankje en mijn plaats van het bankje te bespreken. Het had gesneeuwd niet veel maar de velden waren wit en de plassen waren bevroren. Lekker fris weer. We wandelden naar de plek waar ik mijn bankje zou willen hebben. Helaas was dat alleen tijdelijk mogelijk vanwege herstructurering van de kale duinen en de toegankelijkheid.  Dit had ik niet verwacht heel erg jammer. Als alternatief kon ik kiezen uit 2 plaatsen en gelukkig ook blij met deze plaats. Gelegen achter de camping waar we een stacaravan hebben. Op een route die we vaak lopen. Wanneer het geplaatst is en dat gebeurt binnen 4 weken zal ik het laten zien.

S'avonds was de crematie van onze Kim via livestream hebben ik en mijn lief dit gevolgd. Het was voor mij geen optie om er heen te gaan helaas. Maar mooi dat het ook op deze manier kan. Ik had overal in huis kaarsjes aangestoken. De crematie was door Kim zelf geregeld en de foto's en herinneringen van haar bijzonder leven kwamen voorbij. Mooi mens, mooi van binnen en van buiten. Verdrietig om te zien hoe aandoenlijk Patrick met de hond van Kim er zat. Zou hem zo graag even willen troosten op dat moment. Wat moet dat ook vreselijk voor hem en de andere naasten zijn geweest. De laatste groet, de laatste keer.......

De herinneringen blijven en Kim is niet uitwisbaar. Ze heeft een diepe indruk op velen achter gelaten. Zo'n geweldig mens vergeet je nooit weer.

Rust zacht lieve Kim. 

Will meet again
Don't know where
Don't know when
See you on the other side.

Liefs Alice😘❤