'Even' niet lekker eten en slapen

Toen ik die twee maanden in het ziekenhuis lag heb ik nauwelijks gegeten: ik kreeg sondevoeding omdat mijn maag niet goede werkte door vochtcollecties na alvleesklierontsteking na mijn Whipple operatie.  Steeds kwamen ze me weer een glaasje water brengen (als dat al mocht) in plaats van een maaltijd.  Ik keek veel Tv (je moet toch wat) en kreeg een gevoel van heimwee bij reclames waarin mensen gezellig samen zaten te eten...
Ik was dan ook als een kind zo blij de paar momenten dat ik wel weer mocht proberen te eten. Wat heerlijk smaakte alles! Dan was het al snel weer over omdat ik na een paar dagen koorts kreeg en ging overgeven en was de teleurstelling groot dat ik weer terug moest naar water, en af en toe een ijsje omdat mijn keel zo droog werd van de slangen die door mijn neus naar maag en darm gingen.

Groot was het plezier toen ik na mijn operatie écht naar huis mocht, dat was de derde keer dat ze dat zeiden, maar nu mocht het echt. De twee keren ervoor ging mijn maag toch weer raar doen en werd het ontslag weer ingetrokken. Eenmaal thuis knapte ik langzaam op. De diep donkere wallen onder mijn ogen trokken uiteindelijk langzaam weg, het eten ging steeds beter en ik kwam, met wat hobbels, zelfs weer aan.

Maar nu is eten weer niet lekker, net als slapen. Ik voel constant mijn buik. Die is al weken voortdurend opgezwollen. Al tijdens het eten gaat ie pijn doen en wordt ik misselijk. Ik hoef niet over te geven maar heb steeds dat misselijke gevoel. Ik zie er zelfs tegenop om te gaan eten! Het smaakt op zich wel, maar ik weet dat de pijn en misselijkheid weer erger zal worden.

Ook slapen is geen pretje. Ik kom vaak moeilijk in slaap en word elke nacht meerdere keren wakker van de pijn, zelfs met Oxycodon én een slaaptablet. Dus ga je er ook tegenop zien om naar bed te gaan.

Hopelijk kreeg ik dinsdag uitsluitsel en kunnen ze er ook wat aan doen, want ik wil weer kunnen genieten van eten en slapen!