Het ziekenhuis ( blog 1 )

Het besluit was genomen. Het ziekenhuis wou chemotherapie proberen. Hopen dat de plekken kleiner worden en dat haar leven een klein beetje word verlengt.

14 juni 2018, daar gaan we. Mama’s eerste chemo van 48 uur lang. Was ze zenuwachtig? Nee hoor. Ik denk dat ik nog zenuwachter was dan zij. Ik ging samen met mijn tante langs het ziekenhuis, om te kijken hoe het ging met de chemo. Daar zat mijn moeder, net alsof ze gewoon iets normaals aan het doen was. Het ging goed. Nog steeds pijn, maar ze merkte nog niks van de chemo. Mooizo, dacht ik. Nu hopen dat het aanslaat!

16 juni 2018, mijn moeders 49e verjaardag. Ze was eindelijk thuis na die 2 dagen in het ziekenhuis. Alle familie is bij elkaar gekomen om gezellig haar verjaardag te vieren. Wat was ze blij, om met zijn allen bij elkaar te zijn. Het was een mooie en gezellige dag, en ze had helemaal geen last van de chemo.. top!!

21 juni 2018, onverwachts word ik gebeld door mijn oom. “ je moeder ligt weer in het ziekenhuis, ze had koorts”. Huh? Koorts? Moet je daarvoor naar het ziekenhuis? Zoveel wist ik niet van chemo af, maar als je koorts hebt moet je meteen bellen. Ik heb meteen bezorgd mijn moeder opgebeld. Mam? Wat is er gebeurd? Gaat het? Het ging niet goed. De PICC-lijn was gaan ontsteken, waardoor er een bepaalde bacterie haar lichaam is binnen gedrongen. Daarna kreeg ze onverwachts ook nog een trombose arm. Net op het nippertje is dat ontdenkt en was alles onder controlle! 

( ik schrijf deze blog in delen, omdat het erg vers is )