Derde chemokuur Capox, Ready set GO
Op maandag 16 mei 2022 heb ik de derde chemokuur Capox gehad. En avonds ben ik gelijk ziek van de bijwerkingen die je er helemaal gratis bij krijgt. Het geheim is je lichaam lekker WARM houden, dan vallen de krampen en tintelingen een beetje mee. Wat een geluk dat ik deze chemokuur niet in de wintermaanden krijg, ik moet er niet aan denken hoe zwaar het dan zo zijn. Nu durf ik wel naar buiten te gaan met een jasje, sjaaltje en handschoenen dan kom je een heel eind.
Mijn dagritme voor de komende week is, 08.45 uur ontbijtje, chemopillen innemen, effe douchen, bijkomen en een beetje TV kijken, proberen weer iets te eten, dan naar bed en een paar uurtjes slapen, weer opstaan en drinkvoeding naar binnen gooien, even met de hond naar buiten ( Collega's zeggen het is een marmot aan een touwtje, hahaha) Dan eventueel soepje of iets anders en dan tv kijken en wachten tot 21.15 uur, chemopillen innemen en dan naar bed, heerlijk eindelijk rust.
De Maatschappelijkwerster is bij ons thuis gweest en zij beschreef het heel mooi wat je nu ongeveer mee maakt: Iemand zegt tegen jouw je moet een week lang de marathon gaan hardlopen, jij zegt: Ja maar daar heb ik helemaal niet voor getraind! En toch moet je dat gaan doen voor het beste resultaat, maar dat zien we pas op het einde. Oké zeg jij ik ga dat doen, Het wordt een uitputtingsslag maar ik ga ervoor 💪
Ze vroeg ook aan mij wat kan ik voor je doen? Ik zei: Dat weet ik niet, het leek mij handig om alvast een lijntje naar je uit te leggen, je weet maar nooit of ik je in de toekomst hard nodig hebt. Als je straks voor dingen komt te staan dan is het fijn om iemand te hebben die aan jouw kant staat en mee kan relativeren wat er op je afkomt, dan kan je de dingen van een ander kant bekijken. Dat vindt zij ook een goed plan.
Wat een geluk dat ik een stukje van de wereld ben, dat liedje van Rudie Carrel met het songfestival nummer uit 1960 zit maar in mijn hoofd. Lekker foute muziek, maar daar hou ik van.
We zijn allemaal een stukje van de wereld, de natuur de dieren en wij de mens. Als ik me lichamelijk goed voel dan gaat het geestelijk en mentaal ook goed met me ( met mij wel, ik heb verder geen ervaring met depressies of zo) voel je lichamelijk heel ziek, en dat de hele week lang, dan zie ik het ook even niet meer zitten, dan wil ik dat stukje van de wereld zo opgeven, dat vindt ik dan helemaal niet zo erg.
Ja, ik ben blij dat ik nog een stukje van de wereld ben, en ik zeg tegen iedereen ga doen wat je graag wilt doen, zeker als je de middelen daarvoor hebt. Stel niet uit, je kan redenen zat bedenken om iets niet te doen, en een reden om het wel te doen. Als je iets gaat doen, doe het wel met respect voor de natuur en alle levende wezens die op deze aardkloot rondlopen.
Wie garandeert jouw dat je tijd zat hebt om het stukje van de wereld te ontdekken of om jezelf te ontwikkelen. Bij mij is die garantie er niet, ik dacht ik ben een kat met negen levens en heb tijd zat, Hahaha Think again. Tot dat de ongeneeslijke ziekte die kanker heet door leven komt denderen en er even een streep zet onder jouw stukje van de wereld.
Op woensdag 25 mei ga ik door de CT-scan, op dinsdag 7 juni is de uitslag van de oncoloog, dan is het weer erop of eronder wat hebben de chemokuren gedaan tegen de maagkanker. Het is afwachten wat het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam ervan gaat zeggen. Mag ik meedoen met de "studie" en trek ik een lotje uit hun loterij? En wat zegt Catharina ziekenhuis in Eindhoven over mijn situatie?. Plan A is de loterij als dat niks wordt is er misschien nog plan B in Eindhoven, en Plan C gaat sowieso door met in totaal zes chemokuren, zo lang je lichaam het aan kan. Als je ze alle zes volbracht hebt blijven de chemopillen over tot het einde.
We gaan het meemaken, tot die tijd is er nog hoop op verlenging van het leven en zo kan ik nog steeds een stukje langer van de wereld zijn.