Killing time uitslag scan

Donderdag scan gehad na negen weken, zo spannend! Gelukkig kon ik vrijdag al voor de uitslag. Donderdagavond was ik niet te harden voor mijn omgeving, van alles gaat door je hoofd.
Om de tijd te overbruggen maar een flink stuk gaan wandelen dat doet mij altijd goed, had niet verwacht dat ik snel zou inslapen maar dat ging redelijk.

De Alimta is nu al bijna een jaar werkzaam en de dag dat het niet meer werkt komt steeds dichterbij en wat dan? Immuun therapie? Wil dit zo lang mogelijk uitstellen. Toch gaan alle scenario's al door je hoofd.

Samen met mijn broer in de wachtruimte, ik zat te trillen als een rietje, hartslag niet te tellen, killing.
Tot overmaat van ramp kwam er een dame met haar dochter de wachtkamer in en deze waren helemaal van slag en ik kon eruit opmaken dat de oudste van de twee net gehoord had dat ze longkanker heeft, deja-vu.
Toen werden we naar binnen geroepen, de oncoloog vertelde gelijk dat het stabiel is en vroeg of ze het rapport van de radioloog mocht voorlezen. Hierin staat dat de tumor in mijn rechter long geslonken is en dat een klein vlekje in de linker long verdwenen is.
Ik kon niets meer zeggen mijn emoties vlogen van de ene kant naar de andere, mijn mond viel open ik begreep dat dit niet vaak voorkomt.

Ik mag dus doorgaan met Alimta om de drie weken kuur, dinsdag weer de volgende, over negen weken scan. De oncoloog stelde een langere tijd voor maar ik wil controle houden.
Zulk goed nieuws moest echt even landen, wat een rust even in mijn hoofd, nu merk ik wat kanker de hele dag met je gedachten doet.

Om het te vieren zijn we uit eten gegaan en tijdens dit etentje heb ik intens genoten van het moment, ik weet dat het de volgende keer helemaal mis kan zijn, maar voor nu even rust! Voel me een gezegend mens.