Chemo

Vanmorgen mocht ik weer voor mijn önderhoudschemo" met Alimta . Het was vandaag stil op de afdeling dagbehandeling oncologie. De verpleger nam lekker de tijd en na goedgekeurde bloeddruk, saturatie en temperatuur schoof hij in een keer de infuusnaald in mijn hand, gelukkig. Eerst maar het vocht 10 minuten, de verpleger en ik kwamen in gesprek, hij had mijn tatoeage gezien op mijn pols en vroeg waar die voor staat. Ik moest lachen want er zit wel een verhaal aan vast waar ik met heel veel genoegen aan terug denk. Die kanjer van een dochter van ons vroeg me een half jaar geleden aan mij hoe het gebedje ging wat ik vroeger altijd deed als ze ging slapen. Ze dacht dat het woord roos erin voorkwam maar dat had ze mis, ha ha. Ik vroeg waarom ze dit wilde weten en ze gaf aan dat ze overwoog een tatoeage te zetten en op zoek was naar iets wat met mij te maken heeft. Ik ben nogal van de google dus op zoek naar een mooie afbeelding en die vond ik een moeder/dochter tatoeage. Ze vond het ook mooi en ik vertelde haar dat we deze samen zouden gaan plaatsen. Totaal overrompeld was ze, ik, Erica, 56 jaar oud, anti- tatoeage ging een tattoo zetten. Samen naar Delft naar Martin Tattoo, bij binnenkomst werden we begroet door keiharde muziek, zaten we dan! Superlieve gasten daar en zo mooi gedaan zo fijntjes, we waren allebei in de wolken het was een trots gevoel maar vooral de verbondenheid maakte dit moment zo bijzonder! Geen minuut spijt van gehad, ook de leerlingen op school vinden me nu een beetje stoer. De verpleger luisterde geamuseerd en we werden luid uit ons gesprek gehaald door het alarm van mijn infuus. De chemo mocht erin, hij ging even verder en ik liet de chemo in mijn lijf lopen. Mijn gedachten gingen naar binnen en ik concentreerde me op de koude vloeistof die mijn kankercellen en (goede cellen) aanvallen. Stilletje hoop ik dat het dit keer zorgt dat het een heel klein beetje slinkt maar dit is niet realistisch maar als je zulke fijne familie hebt hoop je daar nog lang deel van uit te mogen maken, Een traan liep op mijn kussen niet van verdriet maar van geluk. Na dit mooie moment nog 10 minuten spoelen en zit her er weer in, over iets meer dan 2 weken weer scan en uitslag, blijft zo vreselijk spannend. Nu met lijf vol chemo en medicijnen vroeg mijn bed in, Ik ga dood dat wil ik niet, maar niet vandaag dus ik geniet! Afbeelding doet het niet zal het morgen weer proberen.