Blik in de spiegel

  • Openbaar blog
  • zondag 8 juli 2018
  • 824 x gelezen
Bij het afhalen van mijn make-up keek ik naar mezelf in de spiegel, ik zag een licht zongebruind kleurtje, een blonde kop en twee stralende ogen hier en daar een klein plekje van de chemo.

Ik ben ziek en ga volgens de statuten binnen ongeveer 3 jaar dood, kan ik me zo geen voorstelling van maken!
Je ziet niets maar in dat hoofd waar ik tegenaan kijk gaan de hele dag allerlei emoties en gedachten de ronde, de angst bij een pijntje, de vraag doe ik het allemaal wel goed met mijn man, wat kan ik doen tegen mijn buien, welke kruiden kan ik er nog bijnemen, is protonen wat voor mij, kon ik maar stoppen met fraxodi mijn benen zijn een krentenbol.
Ik mediteer wat af, sport 3x per week, eet geen suikers en geen snelle koolhydraten, conditie is in orde maar ik sta op met kanker en ga naar bed met kanker.
Mis het contact met mensen waar ik mee omging, werk is alles anders, wat logisch is maar wel pijnlijk.

Dat gaat om in dat hoofd wat ik in de spiegel zie, maar daar merkt niemand wat van, want we blijven positief!
Een traan loopt over mijn gezicht en smeer deze weg met mijn nachtcrème, niet zeuren doorgaan!


Reageren
Volgend blogbericht

4 reacties

Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie heeft nou zijn gedachten in de hand. Je bent zo bezig met gezond zijn dar de angst om ziek te zijn in je handtas met je mee reist bij de kruidenier de slager de drogist zelfs op je meditatiematje ligt het, hoe bedoel je hoe je het doet met je man spreek er is over met elkaar misschien dat je handtasje dan minder vol is.Groetsels
Laatst bewerkt: 08/07/2018 - 23:44
Reageren
Hoi Ron, de kanker ligt in de "kast"en ik zie hem als ik daar kom, ik wilde aangeven in mijn blog dat wat er allemaal in mijn hoofd KAN afspelen. Mijn man is zorgbehoevend en woont sinds februari in een verzorgingshuis en begrijpt niet altijd precies wat er speelt. Ik zorg dat mijn handtas halfvol blijft, bedankt voor je tip!
Laatst bewerkt: 09/07/2018 - 06:50
Reageren
Je zou eigenlijk gewoon zomervakantie moeten kunnen nemen van kanker. Net zoals met het werk. Even geen kanker meer voor een paar weken en leuke dingen doen die je anders niet doet. Zonder scrupulus luieren, teveel drinken en eten en erop los leven alsof er geen morgen is. Omringt door gelijkgestemden die ook lekker vrij zijn van alles. Dat moet toch heerlijk zijn?
Laatst bewerkt: 09/07/2018 - 09:59
Reageren
Dat moet zeker heerlijk zijn! Maar daarvoor moet kanker wel uit je hoofd. Hoe moet dat, als je na alle leuke afleiding in die vakantie toch weer beseft: oh ja, ik heb kanker. Ik word niet meer beter.
Ik word soms 's nachts wakker, niet echt goed wakker maar tussen slapen en waken in, en dan voel ik in m'n lijf: er is iets vreselijk mis. Dan probeer ik te bedenken waar m'n kinderen zijn, hm, in hun eigen huis of eentje bij mij thuis, nee, dat is het niet. Oh ja....ik heb kanker. 
Laatst bewerkt: 09/07/2018 - 15:46
Reageren