Moet ik even kwijt
zenuwachtig ging ik woensdag naar de uitslag van mijn scan die maandag plaats heeft gevonden, de laatste weken heb ik enorm last van mijn schouder en was bang dat er slecht nieuws zou volgen, Ze hebben 6 weken geleden al een foto genomen en zagen hier niets op maar daarvan weten we dat niet alles te zien is, De fysio had het over RSI arm maar ik wilde het bewijs via de scan,
Mijn symptomen voordat de diagnose longkanker werd gesteld waren spiergerelateerde klachten vandaar deze onrust,
Gelukkig hoefde we niet lang te wachten en hoorde ik dat alles stabiel is! pffffff,,,,,,,,opluchting, dinsdag weer chemo!
De pijn in mijn schouder is behoorlijk en na de chemo met Alimta speelt de pijn nog meer op de oncoloog adviseerde om een paracetamol spiegel op te bouwen om het zo draaglijker te maken. Ben ik niet zo blij mee nog meer gif op mijn overbelaste nieren en lever. Als iemand alternatief weet hoor ik het graag.
Eerder sprak ik al over de zorg voor mijn man en gisteravond was er chaos in huis, mijn man zat te eten en verslikte zich, normaal
komt dat vanzelf los, wat bij hem regelmatig voorkomt, dus in eerste instantie geen paniek. Dat veranderde toen ik zag dat het vastzat en hij erg benauwd werd. Ik probeerde de heimlich greep maar omdat hij zo/n dikke buik heeft lukte dit niet.
Aangebeld bij de buurvrouw en 112 gebeld, op speaker en tijdens het lopen van het toilet naar de huiskamer werd mijn man zo benauwd dat hij het bewustzijn verloor, hij viel tegen het dressoir aan en het bloed gutste uit zijn neus, ondertussen werd hij steeds blauwer en mijn paniek ook! Ik schreeuwde dat hij me dit niet aan kan doen en om hulp.
Met mij 62 kilo is het gelukt om hem met zijn 110 kilo zittend gekregen en zag dat hij geplast had en helemaal paars was en zijn ogen sloot. Toen ging mijn instinct aan de haal SLAAN tussen zijn schouderbladen met volle kracht het was pijn of sterven. Na een paar klappen piepte hij en hoorde ik de ambulance aankomen. Deze namen het van mij over en ik ben even naar de keuken gegaan met die topbuurvrouw die me er doorheen heeft gesleept. In het ziekenhuis bleek dat zijn saturatie 50 was en heel ver weg was geweest, Nu is alles weer rustig, hij kreeg antibiotica om een longontsteking te voorkomen, maar dat beeld van dat paarse gezicht die benauwdheid heeft er flink ingehakt bij me.
Maandag gelukkig gesprek bij psycholoog ff hart luchten, was trouwens ook geen goede oefening voor mijn schouder!
Op naar mijn 23 ste chemo Carpe Diem
Mijn symptomen voordat de diagnose longkanker werd gesteld waren spiergerelateerde klachten vandaar deze onrust,
Gelukkig hoefde we niet lang te wachten en hoorde ik dat alles stabiel is! pffffff,,,,,,,,opluchting, dinsdag weer chemo!
De pijn in mijn schouder is behoorlijk en na de chemo met Alimta speelt de pijn nog meer op de oncoloog adviseerde om een paracetamol spiegel op te bouwen om het zo draaglijker te maken. Ben ik niet zo blij mee nog meer gif op mijn overbelaste nieren en lever. Als iemand alternatief weet hoor ik het graag.
Eerder sprak ik al over de zorg voor mijn man en gisteravond was er chaos in huis, mijn man zat te eten en verslikte zich, normaal
komt dat vanzelf los, wat bij hem regelmatig voorkomt, dus in eerste instantie geen paniek. Dat veranderde toen ik zag dat het vastzat en hij erg benauwd werd. Ik probeerde de heimlich greep maar omdat hij zo/n dikke buik heeft lukte dit niet.
Aangebeld bij de buurvrouw en 112 gebeld, op speaker en tijdens het lopen van het toilet naar de huiskamer werd mijn man zo benauwd dat hij het bewustzijn verloor, hij viel tegen het dressoir aan en het bloed gutste uit zijn neus, ondertussen werd hij steeds blauwer en mijn paniek ook! Ik schreeuwde dat hij me dit niet aan kan doen en om hulp.
Met mij 62 kilo is het gelukt om hem met zijn 110 kilo zittend gekregen en zag dat hij geplast had en helemaal paars was en zijn ogen sloot. Toen ging mijn instinct aan de haal SLAAN tussen zijn schouderbladen met volle kracht het was pijn of sterven. Na een paar klappen piepte hij en hoorde ik de ambulance aankomen. Deze namen het van mij over en ik ben even naar de keuken gegaan met die topbuurvrouw die me er doorheen heeft gesleept. In het ziekenhuis bleek dat zijn saturatie 50 was en heel ver weg was geweest, Nu is alles weer rustig, hij kreeg antibiotica om een longontsteking te voorkomen, maar dat beeld van dat paarse gezicht die benauwdheid heeft er flink ingehakt bij me.
Maandag gelukkig gesprek bij psycholoog ff hart luchten, was trouwens ook geen goede oefening voor mijn schouder!
Op naar mijn 23 ste chemo Carpe Diem
7 reacties
Wat kan je lichaam je toch in de steek laten, zowel bij je man als bij jou..
Ik heb niet zoveel kuren Alimta gehad als jij, maar heb wel in die tijd een poos maximaal paracetamol geslikt en dat goed verdragen. Is fysiotherapie een idee voor je schouder of heb je dat al gehad?
Sterkte met alles!
Heb inmiddels fysio hoop dat dit snel verlichting gaat brengen. Mijn man is inderdaad de weekenden thuis maar nu in verzorgingshuis daar is verpleging mocht het niet goed gaan is er snel iemand bij. Dank je wel, komt wel weer goed maar wilde het even van me af schrijven.
Heeft dit niet het gewenste effect
borstbeen. Omvat deze vuist met de andere hand en trek beide handen met een ruk schuin omhoog naar u toe.Wissel deze handelingen af.
Laat 1-1-2 bellen, wanneer dit niet helptSchrijft het handboek EHBO de door jou uitgevoerde handelingen kloppen als een bus. Je paracetamol spiegel bijhouden klopt ook ik zit op 4000 mg per dag en mijn lever geeft geen krimpgoed gedaan en sterkteIn mijn paniek was ik blij met de ondersteuning van de dame van 112, en merk nu pas de impact van deze gebeurtenis,
Zie iedere keer zijn blauw/paarse gezicht en het wegzakken, gelukkig vandaag gesprek gehad met mijn psych.
Goed te horen van die paracetamol, dank voor je reactie
Wat zal jij geschrokken zijn zeg is niet niks wat jullie meegemaakt hebben en dat je dat nu nog moet verwerken .Wel fijn dat je hulp van je buurvrouw krijgt als er wat is.
Hoop dat de paracetamol al wat verlichting geeft bij de schouderpijn .
Heel veel groetjes Beppy