Opnieuw beginnen

‘Het is inderdaad borstkanker “. Pats, boem. Daar viel in dat ene moment de bodem onder mijn bestaan weg. Ziek zijn terwijl ik precies geen baan had. Stilstaan terwijl ik juist vooruit wilde. Heel frustrerend. En verdrietig. Bewegen richting ander werk werd bewegen richting mijzelf. Mijzelf serieus nemen en op nummer 1 zetten. Stap voor stap vind ik vrijheid van gehechtheid. Gehechtheid aan zekerheid, aan goedkeuring. Ik laat mijn verbondenheid met het verleden los zodat ik mijzelf niet langer klemzet. Ik ga voorbij de woorden. De stilte in. Daar vind ik een stukje hemel op aarde. Ik besef dat ik de wereld niet dien als ik mijzelf klein houd. Ik voel angst, maar ik heb ook moed. De moed om helemaal voor mijzelf te gaan staan. Met een engeltje op mijn schouder. Ik open mijn hart en durf steeds meer te geloven in wonderen. In mijn eigen levenskracht. Ik probeer elke dag fris te beginnen. Elk moment als een nieuwe start te zien. Steeds weer opnieuw beginnen met mooie momenten delen. Vanuit echte liefde voor mijzelf en de mensen om mij heen. Ik zing, spreid mijn vleugels en vlieg. Ik laat mij meevoeren door de wind. Niet langer gehecht. Wel verbonden.