Een stukje thuis

Dankjewel hiervoor.  Ik merk dat ik nog steeds aan het vechten ben tegen dingen waartegen niet te vechten valt,  omdat ik daarover zelf geen controle heb. En ik ben dus heel erg op zoek naar hetgeen wat jij hier zo mooi omschrijft. Het heeft me oprecht geraakt. 

Dank je wel voor het delen! Wat ontzettend fijn om te lezen wat het je brengt. Eng hè, om de controle te verliezen en je over te geven aan wat is. Om alles toe te laten. Ik herken dat heel goed. Ik ben altijd een vechter en doorzetter geweest . Dat helpt om doelen te bereiken, maar dat zit nu soms in de weg. Ik heb veel baat bij: in de natuur zijn en bewegen, yin yoga, ademhalingsoefeningen, collages maken, mediteren, angsten delen, mij laten masseren. Wat helpt jou? Wat vind jij fijn? Ik wens je in elk geval veel heling en geluk! Liefs!

Het vraagt ook echt tijd om los te laten en toe te laten. Dat vertelden andere vrouwen mij en dat ervaar ik zelf ook. De ene keer lukt het wel, de andere keer niet. Maar stiekem kom ik toch vooruit. 

Hi hi, er is dus nog hoop voor mij. Ben nog maar "even" onderweg. Ik was daarvoor helaas ook al een poosje ziek en heb ontdekt dat tekenen en schilderen erg helpend voor mij is. Op dit moment lukt schilderen niet meer zo, door mijn beperkte arm functie. Maar tekenen doe ik eigenlijk ook overal,  zelfs in de wachtkamer bij de therapie. Dat is voor mij echt even ontspannen. Ik hoop dat het schilderen wel weer gaat lukken,  want dat vind ik echt heerlijk. 

Lieve groeten  en succes met je herstel, 

Marianne 

In mijn werk kan ik me ook uiten en dat is heel erg fijn. Al voor mijn diagnose moest ik een werk maken, waarvoor ik de boodschap niet helemaal begreep.  Uiteindelijk toch gemaakt. Na de diagnose begreep ik waarom, heel bijzonder. Toen viel het voor mij op z'n plek. 

Mooiii geschreven.