Leven met uitgezaaide prostaatkanker: What you give is what you get

In het kader van 'pluk de dag' en vooral ook voor mijn vrouw die gezien de omstandigheden een zwaar jaar achter de rug heeft (emotioneel en alle extra 's naast het werk mbt zorg en activiteiten die ik niet meer kan uitvoeren), hebben we de kerstdagen doorgebracht in Playa del Ingles in het zuiden van Gran Canaria.

Mijn vrouw heeft een enorme voorliefde voor zon, zee en warmte.

Dan is Gran Canaria met dagen van 28 graden eind december een goede keuze.

Voor mij vanuit meerdere oogpunten spannend.

Ten eerste Arthos. Hij die er altijd bij is, kon natuurlijk niet zomaar mee. De 'oppas' die doorgaans bij ons komt logeren was niet beschikbaar.

En zo treffen we Anna. Een zeer vriendelijke vrouw woonachtig in Heerenveen. Bij de kennismaking was het al duidelijk, dat gaat erg goed samen.

16 december, dag voor de reis, is het afscheid van Arthos. Haast metaforisch in mijn geval en daarom extra zwaar.

De volgende ochtend meldt Anna dat ik niet de enige ben. 'S avonds heeft Arthos de nodige knuffels van haar gehad en het licht aangelaten. De dagen daarop verbeterd de situatie aanzienlijk en elke dag worden er foto's en filmpjes in what's app toegestuurd.

Het tweede is een vliegreis in een elektrische rolstoel. Voor menigeen gesneden koek, maar voor ondergetekende voor het eerst en toch spannend. De speciale assistentie van EasyJet is geweldig. In een verrijdbare cabine met lift wordt je naar het vliegtuig gereden en alsware het middageten zo in het vliegtuig geschoven.

Voor ons de eerste keer in Gran Canaria en ben enorm onder de indruk. Gespeend van Corona maatregelen, dan alleen een mondkapje in winkels, is er haast 24/7 vertier.

Wij hadden deze ervaring ook in Bulgarije, en begrijp niet waarom we dat in NL niet op die manier kennen. Hoe leuk is het, wandelend over de boulevard om 22:00 uur en allerlei gepensioneerden zittend, muziek makend, spelend, genieten buiten te zien.

Maar ondanks het zicht op het desolate onaardse landschap vanuit de lucht, blijkt dit eiland heel veel te bieden. Van dolfijnen in de bergen tot steden die zo uit een spannend boek over piraten van weleer kunnen zijn over gebleven.

Daarbij is er wel enige kortsluiting in het hoofd als je met 28 graden naar kerstmuziek zit te luisteren en overal kerstversiering ziet.

Voor de heenreis was er bij ondergetekende enige zorg, waarover verderop meer. Om een herhaling van augustus te voorkomen heb ik deze vakantie voorrang gegeven.

Wellicht met dit in het achterhoofd is het een buitensporig mooie vakantie geworden, waar ik geen dag van had willen missen.

Dankzij een ruime rolstoelvriendelijke huurauto konden we overal naar toe en het was heel goed om te zien hoe blij en ontspannen mijn vrouw was. En daar was het uiteindelijk toch om te doen.

De laatste dagen van december kondigden zich aan en voorbereidingen voor de terugreis werden gestart.

Met inmiddels veel vertrouwen in de reis rollen we het vliegveld op.

De volgende ochtend is er een indrukwekkend weerzien met Arthos. Als een pup probeert hij op en in mijn schoot te kruipen en blijft daar gedurende het gesprek met Anna liggen.

Als we thuis komen is er weer even een afscheid, de oncoloog wil mij (nav de klachten) toch nog even voor het weekend zien, en kort daarna volgt weer een gang naar de spoed eisende hulp.

Vanuit het paradijs direct weer in de realiteit van alle dag. Vrees wordt waarheid als blijkt dat we de uitzaaiing niet onder controle kunnen krijgen en de CT scan een duidelijk verslechterd beeld laat zien.

Een gestegen PSA waarde (bloedwaarde indicator voor actieve kankercellen) ondersteunt het beeld.

Wat overblijft zijn zware pijnstillers, maar eigenwijs als ik ben blijf ik dit zolang mogelijk uitstellen. In de Judo sport zeggen we altijd, pijn is emotie en emotie kun je uitschakelen. Uiteraard makkelijk gezegd dan gedaan. Maar waar een wil is is een weg.

Begin maart volgt de uitslag van de metingen in februari zodat er een zuiver beeld over trends is. In het gunstige geval zal dan een belangrijke keuze gemaakt moeten worden tussen kwaliteit van leven enerzijds ten koste van levensverwachting anderzijds en andersom.

Maar waar het in het leven omgaat zijn je ervaringen, beleving. En twee weken Gran Canaria, met een blije onbezorgde en soms zingende vrouw, dat pakt niemand meer af en kan ik voor de rest van het leven koesteren.

Ten slotte nog een anekdote ter ondersteuning van bovenstaande.

We zitten in ons favoriete restaurant dat deels over een klif boven de zee uithangt en een indrukwekkend beeld van de Atlantische oceaan biedt.

Er is live muziek, het is warm en ik kan mijn blijdschap niet op als ik mijn vrouw tegenover mij zie genieten. Op enig moment komt er een vrouw uit Zweden van een paar tafels verderop begeleid door de serveerster naar mij toelopen. Zij geeft aan dat zij heel iets aan mij wil geven; 'wat ik ook maar wil'. De reden hiervoor is dat zij aangeeft zo gelukkig te worden en zoveel energie krijgt door mijn uitstraling / glimlach dat ik de hele avond al aan tafel heb. De serveerster knikt en geeft aan dat ik als een zon aan het stralen ben.

En zo volgt een gesprek waarbij twee vreemden elkaars handen vasthouden, er een traantje rolt en beide elkaar veel meer geven dan met enig geld op aarde te koop is.

En zo heb ik niet alleen mijn vrouw gelukkig gemaakt maar klaarblijkelijk ook een aantal andere mensen. What you give is what you get.

Ik heb niets meer te wensen. Dit is waar het mijn inziens in het leven omdraait.

Wij wensen iedereen een prachtige en gezellige jaarswisseling en alvast de beste wensen, veel gezondheid en inspirerend nieuwjaar!!