Jessica
Zoals de meesten las ik van de week hier helaas ook dat Jessica is overleden. Hoewel ik Jessica nooit ontmoet heb en we nou ook weer niet zoveel contact hadden, vond ik het contact wel heel waardevol. Jessica was de eerste die ik online tegenkwam die ook geloofde in de kracht van alternatieve geneeswijzen icm de reguliere geneeskunde. Door haar voelde ik me wat minder 'gekkie' en ze heeft me van veel informatie voorzien, met af en toe een berichtje met de vraag hoe het ging.
Al tijden gaat het hardlopen voor geen meter, vaak met veel moeite en pauzes tussendoor hooguit 5 km. Vandaag vertrok ik eerst met de hond, maar het was warmer dan ik dacht. Het ging best lekker, maar het was te warm voor de hond dus die heb ik na een paar km terug gebracht. Omdat het best lekker ging wilde ik zelf nog een paar km proberen. Met weinig verwachtingen, een pauze tussendoor maakt het lopen vaak niet beter. Ik nam na de tussenstop mijn telefoon eens een keer mee voor muziek tijdens het hardlopen (doe ik niet zo vaak). Ik heb een kankerplaylist op Spotify, die zet ik soms op voor een oppepper. Leek me nu wel een geschikte playlist. Ik wist natuurlijk wel dat daar ook wel een paar tranentrekkers tussen zitten, maar daar stond ik vanochtend even niet bij stil.
Ik begon weer met lopen en al snel kwam 'Just Breathe' voorbij van Pearl Jam, waarvan ik ook vergeten was dat die erop stond. Ik dacht meteen aan Jessica, die wel eens een blog heeft geschreven over dit nummer. Ik weet niet wat er gebeurde, maar het lopen ging als vanzelf. Zonder moeite tikte ik de 8 km aan. Daarna werd het toch wat zwaarder en ben ik maar gestopt. Ik geloof niet in leven na de dood, maar Jessica deed dat wel. Je kunt het natuurlijk een nuchtere runnershigh noemen, maar ik mag toch graag geloven dat het Jessica was die me een zetje gaf.
Voordat ik begon met bloggen op kanker.nl was ik een beetje bang voor de contacten die ik misschien zou krijgen en die dan zouden overlijden. Bang dat de confrontatie te heftig zou zijn. En ja, het is confronterend. Maar de contacten zijn zo mooi en waardevol, dat weegt niet op tegen de confrontatie. En ja, het overlijden van lotgenoten is intens en verdrietig, maar het heeft er bij mij ook voor gezorgd dat de dood wat minder eng wordt. Het hoort bij het leven en juist degenen die weten dat hun dagen geteld zijn leven vaak intenser en met een flinke dosis wijsheid. En het geeft mij ook een boost om steeds langer en met plezier te rennen, een beetje extra voor allen die dat niet meer kunnen.
19 reacties
Mooie woorden Sandra !!!
De "dood " gaat een "gewoon" soort onderwerp zijn voor ons.
XXX Hans
---
Het wordt steeds gewoner ja. Gek dat dat zo'n lastig onderwerp is, we hebben er tenslotte allemaal mee te maken.
Liefs Sandra
Ik heb er totaal geen moeite mee om het daarover te hebben.
Ik heb "dood" al regelmatig meegemaakt in mijn leven en ook
vreselijk dichtbij [ twee kinderen verloren ] dat het "niets bijzonders"
meer is voor mij.
Niet uit onverschilligheid, maar gewoon als acceptatie dat het erbij hoort.
XXX Hans
---
Wat naar Hans, twee kinderen verloren. Ik kan me voorstellen dat je er dan ook anders naar gaat kijken.
Ook mooi dat je niet bang bent voor de dood, ik ben nog niet zover, maar dat lijkt me wel redelijk geruststellend.
Liefs Sandra
Lieve Sandra,
Mijn ex-vriend overleed in 2014 onverwachts aan een hartstilstand. We hadden al 10 jaar geen relatie meer maar toch kwam het hard aan. Ik heb het jaar na zijn overlijden zo ontzettend veel 'tekens' gehad, dat mocht ik nog twijfelen, dat toen echt wel over was.
Er is meer tussen hemel en aarde dan wij kunnen zien. Tenminste, dat denk ik.
Ik had in het begin een beetje hetzelfde gevoel als jij. Voor zover we weten is de kanker bij mij weg, wil ik dan geconfronteerd worden met mensen waarvan ik weet dat ze binnenkort dood gaan? Het antwoord is ook hier volmondig ja. Ik voel me fijn hier. Ik vind het fijn om gewoon overal over te kunnen praten, om alles te kunnen uitspreken. In het normale leven is dit voor veel mensen toch wel een dingetje. Als we maar net doen alsof het er niet is, is het er niet.
Schitterend nummer trouwens. Heeft mij al door zoveel moeilijke momenten heen geholpen. Ik wil de tekst 'Just Breath' ooit nog eens op mijn pols laten zetten.
Liefs, Bianca
Helemaal met je eens Bianca....Ik ben echt niet zweverig , maar er
is zeker meer "tussen Hemel En Aarde !!
Daar heb ik ook al genoeg "bewijsjes" van meegemaakt...
XXX Hans
---
Lieve Bianca,
Lijkt me toch troostend, die tekens. Ik heb ze nog nooit gehad, wie weet komen ze nog en denk ik er dan anders over. Een plotseling overlijden lijkt me ook erg hard.
Inderdaad, hier is alles bespreekbaar. In de gewone wereld vindt men me vaak of heel zielig of 'je ziet er gezond uit, de kanker is stabiel, dus alles is weer goed'. Met beiden kan ik vrij weinig š . Heel fijn dat het hier anders is.
Liefs Sandra
Klopt.
Het stomme is: ik herinner me een gesprek tussen ons. Het zal ergens in 2003 geweest zijn. We liepen samen naar mijn opa en hadden het over 'de dood'. E, toen mijn vriend hoopte dat hij getroffen zou worden door een hartstilstand, op zijn 100ste. Dat was een mooie dood. Je voelt er niks van, gewoon, bam, afgelopen.
Ik 'koos' voor een langzame dood, want ik wilde de tijd krijgen om afscheid te nemen.
E. overleed op 32- jarige leeftijd aan een hartstilstand. Hij was hartpatiƫnt maar dit kwam uit het niets. Ik las het een dag later op facebook (ik woon in het Zuiden, hij Noorden van het land, dus we spraken elkaar alleen via app). Ik ben er echt kapot van geweest. Het kwam zo verrekte hard binnen. Ik ben meer mensen verloren maar zoals dit voelde, pffff. Alsof ik mijn soulmate kwijt was.
Ik ben naar de crematie geweest, werd nog genoemd. Ik kon alleen maar huilen.
Of de tekens er echt waren, of ik dingen zag die er niet waren, het maakt ook niet zoveel uit. Het voelde als troost en dat had ik nodig.
Toen ik kanker kreeg, moest ik ineens terug denken aan ons gesprek. Toen had ik wel zoiets van: het zal toch niet, hĆØ..
En toch heb ik ergens ook wel het idee dat hij ergens is en op me wacht. Terwijl ik niet geloof ofzo. Best wel maf..
Tja maf...we weten gewoon niet alles. Al geloof ik er zelf niet per se in, ik heb ook zeker niet de wijsheid in pacht. Wie weet wat er nog meer is.
Ik kan me goed voorstellen dat je na zo'n diagnose aan jullie gesprek terugdenkt! Het zal niet nee š
Liefs Sandra
Prachtig geschreven en een mooi eerbetoon voor Jessica. Net als jij geloof ik ook niet in een leven na de dood. Maar ook net als jij denk ik wel degelijk dat het extra zetje door haar kan zijn gekomen. Doordat je aan haar dacht en doordat ze jou geĆÆnspireerd heeft. Dat blijft bij jou, ook nu zij er zelf niet meer is.
Ook mooi wat je schrijft over die kankervriendschappen. Het is heel verdrietig dat we steeds mensen moeten verliezen die niet oud hebben mogen worden. Maar ik had die vriendschappen - ook de digitale - nĆ³Ć³it willen missen. Het brengt zo veel begrip, herkenning en steun. En die intensiteit, die wijsheid, ja die zie ik ook. Niet in de laatste plaats bij jou.
Doodgaan iets minder eng daardoor, jazeker, zo kun je dat ook nog zien. Blogster Marian (MV8) schreef aan mij een keer: muizen en grote spinnen, dĆe zijn pas eng. Daar moest ik erg om lachen. Inmiddels is Marian zelf ook overleden en ze was daar helemaal niet bang voor.
Een inspirerend blog weer dat tot nadenken aanzet. Bedankt, Sandra!
Hanneke
Lieve Hanneke,
Zo had ik het nog nooit bekeken, maar dat klopt natuurlijk: dat dat extra zetje komt omdat ik zelf aan haar denk en mensen zo toch voort blijven leven. Mooi hoe dat werkt.
Ach, dankjewel voor je compliment. Ik voel me zeker niet altijd wijs, vaak spartelend gewoon. Maar goed, als ik dan kijk naar de gemiddelde gezonde medemens vraag ik me ook wel eens af waar ze mee bezig zijn. Dan is er zoveel meer herkenning bij medepatiƫnten.
Muizen en grote spinnen haha, die zal ik onthouden.
Liefs Sandra
Lieve Sandra, wat een mooie blog, dank je wel. Bij mij staat 'just breathe' op het lijstje om gedraaid te worden voor mijn Lief. Hij kan er, sinds hij dat weet, niet meer naar luisteren.
Het nummer werd ook gedraaid bij de uitvaart van Jolanda, waar ik twee jaar geleden was met Alise en Dasje. In hetzelfde crematorium waar ik afgelopen dinsdag was bij de uitvaart van Alise. Wuivend riet, koetjes in de wei, een kerkje in de verte.
Ik heb me niet gerealiseerd welke verliezen ik zou hebben, sinds ik hier deelnemer ben, en ook sinds ik stabiel ben en dus mensen overleef. Met Jessica had ik nog tot op het laatst contact. Ik had er niets, maar dan ook niets van willen missen, ondanks alle tranen en pijn.
De weg naar de dood toe, ik hoop dat die kalm mag verlopen. Ik ben niet bang voor de dood en weet zeker dat er niks is na de dood. Maar de gedachte dat er wel iets is, vind ik wel een mooie. Want dan zien we elkaar terug.
See you on the other side, schreef ik op de kist van Alise. Hoe mooi zou dat zijn, dat we elkaar ooit allemaal terug zien. Sterkte, Sandra, hang in there! XXX
Lieve Frie,
Ja inderdaad, ik geloof niet in leven na de dood, maar vind het ook wel een mooie gedachte dat het er wel zou zijn en misschien hoop ik er ook wel gewoon op. Zou zeker mooi zijn om elkaar allemaal terug te zien ja!
Liefs Sandra
Dank voor dit prachtig blog bericht en mooie lied. Ik denk ook dat er meer is tussen hemel en aarde. Of dat wel of niet waar is? Niemand die dat kan zeggen. Maar voor mij wel een fijne gedachte. Liefs Dasješŗšŗšŗ
Helaas kan niemand dat zeggen nee, maar de gedachte is zeker mooi.
Liefs Sandra
Prachtig Sandra. Ik geloof ook niet in leven na de dood maar wel in mensen, en de dingen die ze zeiden, die nog doorleven na hun dood. Alice, Jessica en Marian "klinken" nog steeds in mijn oren, en het zal nog wel even duren voor we beseffen dat ze echt niet meer bloggen, maar de impact die ze hebben gehad - en daardoor nog hebben - is er niet minder om.
xx, Joke
Dat is ook mooi, dat mensen zo toch nog doorleven.
Liefs Sandra
Wat een mooi blog, dank je wel Sandra! Net terug van vakantie las ik het verpletterende nieuws dat Jessica onverwacht snel is overleden. Ze was ook voor mij een grote inspiratiebron. Ik mis maar mooie blogs, haar humor en haar warme reacties op anderen nu al. Liefs Marian.
Hoi Marian,
Ik mis haar ook ja. Ik zag jouw nieuwe blog ook voorbij komen, ga ik eerst even lezen.
Liefs Sandra