Waarom hebben ze me dit niet eerder verteld ?

Als het levend spannend is is het voor mij makkelijk bloggen, niets zo leuk als vermakelijkheden de wereld in knallen.

De eerste periode van mijn ziek zijn heb ik wat af geblogd, want het was spannend ,eng, naar en overweldigend toen ik opeens patiënt werd.In heel veel dingen kun je oefenen maar in ziek zijn niet, tenminste zo ervaar ik dat.

Na het verwijderen van de ondingen (tumor en stoma) welke mijn normale leven zo abrupt stillegden, wilde ik niets liever dan gewoon zo snel mogelijk weer doorgaan ,als het dan schijnbaar toch de bedoeling was dat ik zou doorleven dan maar zo snel mogelijk in volle vaart.Ik herhaalde mijn oude vertrouwde trucje als het in mijn leven tegen zat, op mijn tanden bijten en door.

En door ging ik  ,het moest wel ,het leven vroeg erom.Mensen om me heen applaudisserend ,roepend hoe sterk ik was.

Ondertussen was ik heimelijk in gevecht met de restverschijnselen van mijn endeldarmverwijdering (LAR syndroom )en mijn praatgrage chirurg benoemde dat het ook heel gewoon is na zo ń operatie om het Prikkelbaar Darm Syndroom er aan over te houden.Kwaad beet ik op mijn tanden , want waarom heeft niemand me dit voor de operatie verteld ?Het goede nieuws was dat er nog tot 2 jaar na de operatie verbetering mogelijk is.

Zover ik weet behoor ik tot de kanker overlevers , maar ook dat is geen zekerheid . Het geeft me nog steeds (jahoor) het overlevingsschuldgevoel zodat ik vind dat ik niet te  veel mag klagen want al die lieve anderen  hebben het veel slechter getroffen.Ook het idee dat ik  het moet verdienen om te overleven  is nog niet weg.Je  kan het jezelf maar moeilijk maken.

Inmiddels zijn de 2 jaar verstreken die nog tot verbetering hadden kunnen lijden en betaal ik morrend het prijskaartje van te mogen overleven. Ik vind het nog steeds lastig niet te weten hoe ik de buikdarmpoep ellende kan beheersen of positief te kunnen beïnvloeden.Ik had me voorgenomen deze te gaan onderzoeken ..

Maar met het ontstaan van allerlei wortelpunt ontstekingen aan mijn tanden die ook na behandeling  nog niet eens weggingen, liep mijn voornemen , mijn energie en het levensvreugde gevoel weg.Het werd een vicieus cirkeltje,ik heb pijn, ik ben moe, ik ga naar mijn werk, zeg leuke afspraken af , ik heb pijn, ik ben moe , ik ben vergeetachtig word ik dement ?, ik zeg afspraken af  etc. Ik werd er niet liever en gezelliger op en mijn leven ook niet.

De tandarts begreep niet waarom mijn lichaam naast zijn behandelingen zelf niet meehelpt om de vuiligheid(in de vorm van pus en bloed) op te ruimen. Dit heb ik natuurlijk al eerder gehad (mijn lichaam herkent schijnbaar geen rotzooi )en er begonnen wat alarmbellen af te gaan. Met fikse tegenzin bewoog ik me naar de huisarts die mijn vraag serieus nam want ontstekingen die niet overgaan kunnen duiden op onderliggend lijden en tja met mijn geschiedenis..Ze nam mijn bloeddruk op en verbaasd keek ik naar de waardes , zo hoog heb ik ze in mijn hele leven nog nooit gezien.Al snel stond ik buiten met een hele lijst vinkjes voor het bloed prikken en een potje om de gewassen plas op te vangen.En of ik ook de bloeddrukwaardes wilde meten en noteren een paar dagen lang en dan over een week terugkomen.Binnen die week wist ik al dat er volgens mijn bloed en urine helemaal niets  met mij aan de hand was.Je bent een dossiertijger of je bent het niet.Hoe het kan dat ondanks forse ontstekingen er niets van te zien is in mijn bloed of urine wist de huisarts ook niet dan blijft het misschien plaatselijk zei ze nog.(ik had ondertussen het idee dat ik mijn hele lichaam aan het vergiftigen ben.)De bloeddruk was thuis ook wat lager , afijn niks aan de hand dus. Ik zou blij moeten zijn maar zo voelde het niet. Ik moet dus zelf aan de slag met wat er nu echt met me aan de hand is.Maar waar begin je dan ?

De ontsteking in mijn kaak viert nog steeds feest en in de nacht word ik wakker van peanuts die een poepie wil en moet doen en blijf wakker van mijn kaak die om aandacht klopt, klop , klop.Ik word er niet vrolijker op en zie in plaats van het goede , het slechte, wat zelfs mijn collega doet zeggen je bent net binnen als je zo bezig blijft kun je beter naar huis gaan.Zelfs de moppersmurf in mij schaamt zich.

Gelukkig had ik na die uitspraak al snel vakantie zodat ik kon uitrusten zonder anderen nog te plagen.Er was nog wel een ontmoeting met Houtpaard de enige die ik ondertussen niet verbannen heb .Ze kent me al langer en neemt me met alle troep erbij en weet nogal eens iets heel zinnigs te zeggen of te vragen. Ik ken haar van de kunstzinnig en dynamisch coach opleiding die we samen gevolgd hebben en we hebben elkaar heel wat gecoacht.Ze legde dan ook snel de vinger op de zere plek, je hebt nood aan wat juice in je leven en zal ik je Reiki behandelingen geven voor het kieskaakgebeuren?

Omdat het Houtpaard dmv Reiki zo hard aan het werk ging voor het auw gebeuren in mij kaakje voelde ik dat ik op zoek moest gaan naar wat juice in mijn  leven en pakte ik de moed op toch naar de :verbeter je darmfunctie activeer je brein workshop te gaan.(fijne vakantieactiviteit !)

En dat is de reden waarom ik weer begin met bloggen want ik moet jullie iets vertellen:

Het eerste wat de goede man zei was, als je darmen niet goed werken kun je in je lichaam allerlei ontstekingen krijgen.

(waarom heeft niemand me dit eerder verteld ?)

Word vervolgd,

Liefs Brigitte