Oepsie vergeten..

Oepsie vergeten,

Als je het me 2 jaar geleden gezegd zou hebben , had ik het nooit geloofd.Het idee dat ik ooit maar een beetje van mijn verhaal over kanker los zou komen , leek een droom. Dat de tijd alle wonden heelt is niet helemaal waar maar nu had de tijd me toch te pakken.

Het is al weer een tijdje terug, ze zijn er namelijk altijd op tijd bij vanuit het ziekenhuis, dat ik de mail  met de uitnodiging voor de afspraak en daaropvolgend de bloedprik papieren ontving Ik heb de strijd met de secretaresse schijnbaar al gewonnen want ik krijg nu gelijk een uitnodiging voor een telefonisch consult.Laat mijn praatgrage chirurg zijn tijd maar besteden aan mensen die het echt nodig hebben. Bij nadere inspectie van de papieren moet ik wel een beetje lachen want ik moet bloed laten prikken op 13 mei en 12 mei word ik gebeld voor de uitslag.Ik besluit om er maar geen stennis om te maken, foutjes kunnen gemaakt worden en ik schrijf braaf  op mijn kalender dat ik  8 mei bloed moet laten prikken.

Wat er fout is gegaan weet ik niet ,alle voornemens die ik maakte toen ik kanker had om meer bewust te leven ten spijt , leef ik keihard door en voor vrijdag 9 mei neem ik nog een dienst extra aan. op mijn werk(dat zou ik niet meer doen want tijd is kostbaar , maar ja het vlees is  schijnbaar nog steeds zwak) Als ik  die vrijdag na mijn werk terug naar huis rijd herinner ik me opeens welke datum het is en dat ik as  maandag een bel afspraak heb met de chirurg. Oepsie . Ergens is 13 mei bloedprikken blijven hangen in mijn hoofd.En nog eens oepsie hoe kan het dat het kankergebeuren terwijl me dat in alle eerlijkheid  toch echt nog veel bezig houd opeens zo naar de achtergrond verdwenen is ?

Geen bloed is ook geen uitslag dus schrijf ik snel een mailtje met excuus en ik krijg een mailtje terug , als ik wel bloed heb laten prikken dan moet ik het laten weten en dan zetten ze me op de wachtlijst voor een bel afspraak. De straf voor mijn vergetelheid is duidelijk.

De secretaresse is blijkbaar vergeten dat ik een dossier tijger ben en dezelfde avond al in mijn dossier neus voor de uitslag.

Mijn jongste zoon vind het gebeuren onbegrijpelijk , mam hoe kan je dat nou vergeten vraagt hij verbaasd  , ik zeg dat ik het niet weet maar het alsnog zal doen want ik heb hem beloofd mijn controles te laten doen dus ik zal me snel laten aderlaten, in de hoop dat er geen gekkigheid boven mijn hoofd hangt.

Liefs Brigitte