Het duiveltje krijgt er geen genoeg van !

Oepsie ik was vergeten mijn bloed te laten prikken dat is natuurlijk dom en onbegrijpelijk dus zodra ik kon heb ik mij laten prikken.

Zo toog ik 16 mei naar het gemeentehuis alwaar in ons dorp de prikpost gevestigd is.Het is hier maar een paar uurtjes geopend en ik ben aan de late kant. Dat heeft een voordeel er zijn geen wachtenden voor me  zodoende mis ik gelukkig de nare verhalen en de prikzuster roept me vrolijk toe, kom maar door. Ik overhandig haar mijn paspoort en de papieren. Ze begint het buisje van etiket te voorzien en vraagt dan, mag ik u identiteitsbewijs zien. Dat mag maar ik heb het u net gegeven zeg ik verbaasd, ze kijkt naar haar overvolle bureau  en ze tilt dan het aanvraagformulier op en ja daar ligt mijn paspoort . Sorry hoor mevrouw zegt ze. Ik zeg dat het niet erg is en dat het de derde fout op rij is, het ziekenhuis wil me bloed laten prikken een dag na de telefonische afspraak, ik ben vergeten het bloed te laten prikken en zij is even mijn paspoort kwijt.3 Maal is scheepsrecht en  kleinigheidjes blijf je houden, Ondertussen legt ze de afroomband om mijn bovenarm. Het gaat de hele ochtend al mis gaat ze vrolijk verder. Om 8 uur begon het al en dan weet je :het word weer zo ń dag.Het bloed wilde niet lopen. Dat vind ik vreemd want het is helemaal niet koud buiten ze zal toch wel goed kunnen prikken ? Ondertussen heeft ze de naald in mijn arm gestoken en lukt het aderlaten boven verwachting bij mij wel goed.Nou dat gaat zo te zien prima zeg ik bemoedigend. Ze kijkt naar het zich snel vullend buisje  knikt en trekt de naald uit mijn arm.Slikt u bloedverdunners ? Nee ik slik helemaal niets.O dat is heel mooi zegt ze . De reden dat ik hier zit was wat minder mooi, het is controle na kanker. Maar ik ben er nog. We nemen afscheid en ik wens haar een rustige werkdag.

In de avond duik ik in mijn medisch dossier maar waar de vorige keren de uitslag braaf al stond te wachten vind ik niets, geen uitslag. Nou was ik een beetje laat maar er gaat toch door me heen het zal toch niet dat op zo ń dag het bloed kwijt raakt en al het geploeter voor niets is geweest,Ik wuif de gedachte  snel weg . Ik zie wel dat ik zoals beloofd op de wachtlijst sta voor de bel afspraak  maar kan deze  zelf niet ingepland krijgen in het aanbevolen tijdsslot. Tevens zie ik dat er in november 2026 al een darmonderzoek gepland staat , ze zijn er lekker op tijd bij denk ik nog.Ik kijk zaterdag, zondag, maandag  dinsdag  in mijn dossier maar er is nog  steeds  geen uitslag,Je moet niet zo vaak kijken mam , zegt mijn jongste zoon. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan want ergens ben ik natuurlijk wel op zoek naar een stukje geruststelling.

Op woensdag krijg ik tijdens het werk een mail dat er een bel afspraak is ingepland met een andere voor mij onbekende arts op 26 mei as. Dan zal de uitslag wel in mijn dossier staan denk ik optimistisch , maar bij thuiskomst blijkt dit niet waar te zijn. De afspraak voor het darmonderzoek in 2026 is ook verdwenen.Ik begin een onrustig gevoel te krijgen en de duiveltjes vliegen door mijn kop. De kanker is terug en in november 2026 ben je er natuurlijk niet meer, dan heeft een onderzoek weinig zin hoor ik  mijn duivelse zelf zeggen.

Als op donderdagavond  de uitslag er nog niet is begint de twijfel over het waarom van een andere arts. Is mijn praatgrage chirurg er niet meer ? In de lijst van medewerkers zie ik zijn lachende gezicht nog steeds staan. Hij zal wel gewoon druk zijn bedenk ik .Even kijken naar de nieuw toegewezen arts dan maar altijd fijn om te weten wie je aan de lijn hebt.(wie heb ik aan de lijn ?, halo, halo )Het is een jongere arts en  hij blijkt gespecialiseerd in endeldarmkanker  te zijn! Direct is het duiveltje er weer. Waarom denk je dat je de uitslagen niet te zien krijgt, sufferd ?Ze weten dat je een dossiertijger bent , de K ziekte is terug en je krijgt nu te maken met DE Endeldarm specialist dat is niet voor niks hoor ! Maar ik heb toch helemaal geen endeldarm meer probeer ik nog. Dan gaat het naar de lever  en/of naar de longen dat weet je toch zegt het duiveltje gemeen.Je overlevingskansen waren zo wie zo niet zo goed, je moet blij zijn met de afgelopen jaren die je erbij gekregen hebt. (ik ben ook oprecht dankbaar )

De vrije associatie lijn is door alle onzekerheid weer geopend en het duiveltje jammert lekker door Ondertussen speur ik het internet af en kanker.nl is weer mijn beste vriend. Wat zijn ook alweer de symptomen als je nieuwe uitzaaiingen hebt ? Maar mijn bloed was een paar maanden geleden toch helemaal goed ? Ja maar ze hebben geen tumor marker geprikt en helemaal goed ben ik nooit meer geworden. Hoe ik ook probeer de nare  gedachten van mij af te zetten , het lukt me niet.Het is een constante stroom van gedachten aan dingen die me mogelijk te wachten staan.Als je beginnend bent in het kankerproces heb je nog het geluk van de onwetendheid, inmiddels gevoed door alle verhalen van alle lotgenoten weet ik dat kanker hebben ook een heel wreed ,meedogenloos  en eenzaam proces is.

Had je maar niet vergeten om jouw bloed te laten prikken dan had je de uitslag nu al geweten domkop !

Liefs Brigitte

Word vervolgd.