Voor Viooltje

Diamant

In diepste krochten

Van pijn en verdriet

 

Vonkelt de diamant

Van ongekende schoonheid

En wij zien

 

Bijna raken wij aan

Verblindende waarheid

Absolute vrede overkomt

 

Geschonden vertrouwen

Wanhoop

In die afgrond, zo diep

 

Twinkelt weer die diamant

totale harmonie schenkend

Wij zijn er deel van

 

Niet op te pakken

Als de vinger van Adam

Reikend

ontoereikend 

Maar wij weten

Van die diamant

 

3 reacties

Paul, ik zie de titel van je blog en kan het bijna niet geloven...

Ik ga hem zoeken, die diamant en zal hem zeker vinden.

En straks pak ik mijn Viooltje en speel een stukje Bach voor jou en Helga.

Dit wordt een mooie dag. Dank je wel.

Hanneke / Viooltje

Laatst bewerkt: 20/10/2019 - 10:05

Lieve Hanneke, jij vindt de diamant niet. De diamant vindt jou.

Vanmiddag speel je viooltje, laat je meevoeren. Laat de viool jou bespelen. Niet werkend spelen maar spelend spelen. Voel.......

Langzaam daalt de diamant.....jij speelt, speelt ..speelt. Laat je meeslepen in de melodie. Niet je hoofd speelt....je vingers gaan....bijna zonder regie.

steeds sterker voelt de diamant. Je wordt 1 met viooltje en muziek. Lost bijna op.

Dan, zul je voelen en weten: het is goed zo.

Nooit kun jij je diamant oppakken. Vasthouden impliceert dat jij regie voert. Gaat je niet lukken. Als strandzand verdwijnt de diamant tussen je vingers.

En op momenten dat je de bodem hebt bereikt, de wanhoop nabij, denk aan je diamant. Hij zal je nooit verlaten...

Dank je, dat je vanmiddag viooltje laat spelen voor ons. Er komt een diamant naar ons toe. Met ongekende kracht........

Laatst bewerkt: 20/10/2019 - 12:33

Beste Paul, je ontroert ook mij...... Wat een heel erg mooi gedicht en wat een bijzonder mooie woorden!

Het blijft speciaal er op een zo eenvoudige wijze voor anderen van (grote) betekenis te kunnen zijn. 

Groetjes Hebe

Laatst bewerkt: 20/10/2019 - 14:51