Gedachten

een zee van te volle gedachten

vult mijn te kleine mij

 

dankbaarheid

dien ik te betrachten 

 

een onmogelijkheid 

 

de wolk der neergang

dwarrelt 

 

en vult een zee

van te volle gedachten

4 reacties

Fijn dat je terug bent, Paul. Ik heb je gemist.

Pijnlijk mooie woorden schrijf je. Een zee van te volle gedachten. Mijn te kleine mij. Dat gevoel heb ik ook wel eens, een gevoel dat je als kind kunt hebben: ik ben hier nog te klein voor.

Veel liefs voor jou en je geliefde.

Hanneke

Laatst bewerkt: 02/07/2020 - 08:26

Hallo Paul!

Ooo, wat voel ik jouw te volle hoofd! Zoveel zit er in en zoveel wil er nog bij.... Je loopt over en vervolgens loop je leeg en weet en kunt helemaal niets meer. Terwijl je zoveel (denk te?) moet en moet kunnen. Dat voelt vreselijk en vooral ook onmachtig.....

Wijze raad heb ik niet.... heb het goed samen.. Mooi schilderij ook

Lieve groetjes Hebe

Laatst bewerkt: 02/07/2020 - 22:52

Daar ben je weer, gelukkig. En wat een schrijnend raak gedicht. De onmogelijkheid van dankbaarheid, ook mijn hoofd raakt er vol van. Veel liefs en sterkte! XXX

Laatst bewerkt: 03/07/2020 - 16:15

Beste mensen, dank voor jullie lieve reacties.
 

Ja, ik ben een tijdje weg geweest. Dat komt omdat jullie niet altijd leuk zijn. Waarom gaat het jullie niet gewoon altijd goed? Dat is echt niet leuk van jullie.

Even afstand genomen om afstand te nemen van kanker. 
 

Ik reageer nog niet op jullie persoonlijk omdat ik leesachterstand heb. Kan dan zomaar foute dingen schrijven. Die mogelijke pijn wil ik vermijden.

Fijn om jullie weer te lezen!
 

Paul

Laatst bewerkt: 04/07/2020 - 05:31