Zonsondergang in Zandvoort

Vrijdag jl een fantastische avond gehad met mijn vrouw zoon en diens vriend, hoe laat gaat de zon onder was het spelletje de vriend en ik hadden bijna gelijk. Met het ondergaan van de zon werd door de uitbater een toepasselijk nummer opgezet geapplaudisseerd door overige bezoekers , kortom gezellig en romantisch tegelijk. Nu zo moe als een hond kan ik niet slapen, de zon gaat niet onder, de aarde draait weg bedenk ik, we benoemen dingen anders als dat ze zijn. Wat is moe zijn? je gaapt zo vaak dat je mondhoeken bijna uitscheuren je ogen tranen en je een loopneus krijgt je hoofd lijkt nauwelijks vast te zitten aan je nek je schouders hangen tot aan je heupen en toch zit ik te typen als een gek. Gedachten springen van boven naar beneden en lopen stampvoetend door mijn bovenkamer is dat moe? Ik weet niet wat ik heb , maar ik heb het niet meer was een uitspraak vroeger bij ons thuis..
Ik begin het wachten moe te worden, wachten op de pijn en wanneer het overgaat met 2 tramadol tabletten in mijn lijf moet het wel een keer weg gaan. De pijn zal uit eindelijk wel winnen maar nu nog niet, De zomer is net begonnen en als de lijkstijfheid intreed wil ik wel een mooi kleurtje hebben dus nog even doorzetten