Gecompliceerd palliatief

Hoi Ron waarom ben je zo hard voor jezelf. Natuurlijk willen mensen nog leuke dingen met je doen. Dat is fijn voor hun en voor jou en je vrouw. En het is goed dat je jezelf niet voorbijloopt, daar zal iedereen zich bij neerleggen. Ik begrijp niet waarom je dat zelf zo afkraakt. Probeer er nog zolang mogelijk van te genieten. Echte vrienden zijn er altijd voor je in voor en tegenspoed. De mensen die aardig zijn voor hun eigen gemoedsrust daar moet jezelf een weg in vinden. Maar dat kan je best goed beoordelen.

Jeesis ron, t draait nu om jou en om wat jij wilt, en ja ook ik ben schuldig aan wat jij noemt mooie herringen maken, maar dat is ook een manier van mij om je te laten weten dat ik er voor jou en ien ben. In onze familie zijn we nu eenmaal niet goed in gevoelens uiten, maar je moet weten dat ik al een strand vol herrinengen heb met jou, en misschien ben ik hebberig, dat zou heel goed kunnen. Wat belangrijk is, is datwje niet zo tobt en stomweg de affectie die men voor je heeft accepteerd. Als je werkelijk zo'n lul zou zijn, zou je daar niet zo'n moeite mee hebben. Je bent zo sterk in dit alles, accepteer dat er veel mensen van je houden zoals je bent. Em heb niet de idee dat je met een ieder rekening moet houden, wij voegen ons naar jou en dat doen we met liefde

Hallo mede-kankeraar, 
Gisteren stuitte ik op je blog en ik heb bijna alles in één ruk gelezen. Vooral deze blog met deze openingszin is fenomenaal, ik vind je echt fantastisch.
In je verhalen vertel je veel over jezelf, hoe je jezelf dus een lul vindt, en hoe je er meermaals een einde aan wilde maken. Tegelijk komt er een man naar voren die zelfspot heeft, zeer intelligent is, rechtvaardig en gevoelig. Ik vond het mooi om te lezen hoe je  betrokken bent bij je omgeving, en hoe je veel voor hen doet. Zo denk je na over wiens beurt het is om op bezoek te komen en dat mensen mooie laatste herinneringen willen maken. Ik herken de gevoelens. 
Bij mij wil iedereen langskomen en medeleven tonen, en ik ben al een jaar bezig om hen vriendelijk doch doortastend op afstand te houden. In tegenstelling tot jou ben ik geen lul geweest in mijn leven maar een vriendelijke vrouw. Nu word de lul in me wakker die soms uit wil schreeuwen dat iedereen hun medelijden maar in hun eigen kont moet steken en dat ze de sterkte-kaartjes moeten sturen als ik echt op sterven lig, of liever nog als ik al dood ben. 

Zelf schrijf ik ook een blog maar ik vind het moeilijk om mijn pijn aan familie te laten lezen, omdat het medelijden kan opwekken. Tegelijk vind ik het goed dat kankerverhalen gedeeld worden. Zo kan ik veel steun en troost halen uit jouw blog en hoop dat men ook iets aan de mijne hebben. (Je kan alles vinden op www.tumortalking.blogspot.nl, mocht je interesse hebben.)

Verder ben je een schrijverstalent ten top, die al Neerlans correctheid aan de wilgen hangt, zowel grammaticaal als met je taalgebruik. Een Kluun die zelf kanker heeft. 

In één van je blogs vroeg je om een grap zodat je meer kan lachen dus ik wil mijn relaas afsluiten met een liedje dat mij altijd aan het lachen maakt:  https://www.youtube.com/watch?v=dDWNc_K3WXg
 
Warme groet, Marieke 

Lieve ron je ziet hoeveel je los maakt bij allerlei mensen met je stukjes. Bij mensen die er positief op reageren omdat ze er veel steun of zichzelf in herkennen, maar ook mensen die zich aan je openheid en woordkeus storen. Ik denk dat jij als ervaringsdeskundige en slachtoffer moet kunnen zeggen wat en hoe jij het voelt. Ieder mens is anders en ieder heeft de keus om met je mee te leven of niet. Er zijn mensen die medelijden prettig vinden omdat ze daar steun uithalen, er zijn ook mensen die geen medelijden willen maar openstaan voor medeleven. Daar sta jij voor. Dit herken ik als ex kankerpatiënt. Medelijden heeft in mijn ogen geen zin je bent niet zielig. Kanker overkomt je, je vraagt er niet om, het is niet je eigen schuld. Het is pure pech, het is fijn om steun te ontvangen een luisterend oor ,begrip de mogelijkheid om eens fijn misschien op een onredelijke manier af te reageren op iemand die het niet verdient maar wel begrijpt. Dit is jouw goed recht. En het is heel terecht dat jij tegen iemand moet kunnen zeggen :als je het niet lezen wilt dan lees je het niet. Het is jouw leven en jouw kanker  en daar mag jij mee omgaan zoals jij dat wilt. De enigste mensen waar jij rekening mee moet houden zijn die die het dichtste bij jou staan. Voor de mensen die baat hebben bij jouw stukjes kan ik alleen zeggen haal er uit wat je herkent en gebruik voor jezelf waar je wat aan hebt. Voor de mensen die het grof of aanstotend vinden: helaas jullie verwerken dit op je eigen manier en dat is ook goed. Veel sterkte en wijsheid in deze periode. Maar laat een ieder dit verwerken en mee omgaan op zijn eigen manier. Dat is ook een vorm van respect. Niemand wordt gedwongen om zich aan een ander te storen. Maar als je respect wilt krijgen moet je het ook kunnen geven.
Ron ga gewoon door met wat je doet als dat voor jou de beste manier is wij zijn er voor je. Roelie