Vreemde Kwast

Te goed om te begraven te slecht om lekker te leven, zo ervaar ik de meeste tijd de uitschieters daar gelaten, natuurlijk die zijn er ook. Hoeveel leed zit er in mijn lijf en hoeveel tussen mijn oren is een prangende vraag die blijft opkomen als een boer na het eten. De pijn is hanteerbaar de misselijkheid te behappen, is het de kortsluiting in mijn lever die maakt dat mijn hoofd als een sjoelbak aanvoelt? Hoewel de stofwisseling er nog redelijk uitziet als het mijn lichaam verlaat mijn bloed nog rood is en redelijk gevuld met wat het hebben moet is, ontvang ik steeds rare signalen uit mijn lichaam van verkrampen in spieren tot vreemde pijn in mijn onderbeen. De daaruit voorkomende vermoeidheid plaatst het dagelijks leven in een vreemd voetlicht het ontbreken van een kompas dat maakt welke richting je op moet gaan, het verdwijnen van je geestelijk libido maakt dat je richting aanwijzer geen richting meer aangeeft, vele doelloze blokjes om heb ik al gemaakt. Het ontbreken van enig interesse in wat dan ook behoudens mensen en hun gedragingen. Aan 1 voorwaarde moet het voldoen het moet niet mij betreffen, de enige die ik nooit zal begrijpen. Na 2 uur te hebben geslapen word ik wakker met een veel te hoge adem frequentie, en bak koffie en een peuk zal het wel weer beter maken, en mooie reden om een blog te maken