Lekker begin

Na mijn verjaardag op 4-12 heb ik de meeste sociale gebeurtenissen af moeten zeggen te vermoeid om een inspanning te doen die meer dan 1 uur duurde met oud en nieuw lag ik om 00.15 in mijn mandje en geen 7 klapper die mij wakker hield. Even plassen, een paar peuken een bak koffie en me mandje in soms afgewisseld met wat eten en pijnstilling om de eentonigheid te verbreken was weken lang mijn dagindeling en enkele dag daargelaten, vandaag weer eens boodschappen gedaan verleden 30-12 was de laatste keer dat ik mijn huis uit was, dus vandaag een feest. Ik pak groots uit met de moed der wanhoop heb ik een entrecote gekocht dus heb ik mijn bbq ontstoken. Een fikkie stoken en lekker eten een hoogtepuntje in mijn leven zo simpel kan het zijn groots en meeslepend is het nooit geweest dat leven van me. Echt depressief ben ik ook niet een sombere gedachte daar gelaten sinds mijn diagnose, ik laat het op me af komen en zie wel wat ik met HET ga doen, vertrouwend dat mijn voorzorgsmaatregelen effectief en doeltreffend genoeg zijn. Met een hoofd als een Bosche bol en nek als spiraalveer en schouders die met lood bekleed zijn sta ik m'n entrecote te roosteren het vet randje begint te druppelen op de hete kolen en vlammetje springt op en likt zachtjes aan mijn stukje vlees na 2 minuten draai ik hem om, door de harde wind wordt het vuur verder aangewakkerd de rook slaat om me heen, mijn vrouw tik op het raam en kijkt me vragend aan hoe lang nog? Zachtjes kreunend kom ik omhoog en roep ik kom ik kom.