Ik kanker nog steeds

Verleden jaar werd me gezegd dat ik dit jaar niet vol zou houden door een specialist uit het AMC eigenwijs dat ik ben heb ik een second opinion gevraagd in het VU mc deze vertelde me eind februari dat ik nog een jaar zou hebben dus nog 3 maanden door ploeteren om hun statistisch ongelijk te bewijzen het kost wat maar dan heb je ook iets. Nog steeds heb ik niet het idee dat ik al bij het gaatje ben al is de inspanning wel groter geworden om te blijven glimlachen. Het zijn kleine dingen die de algehele malaise vorm geven, wat meer pijn sterker wordend gevoel van vermoeidheid. Psychisch gaat het nog redelijk ( steek je vinger op als je daar aan twijfelt )bij pijntjes die lang duren denk ik wel eens zou het? Van het vele poepen krijg je wel een schrale anus maar met en potje Vaseline zie je me nog niet lopen en lippen balsem helpt niet. Het zoeken naar nieuwe impulsen is iets waar ik me niet toe kan aanzetten, een postzegel verzameling opzetten of leren macrameeën is in mijn optiek vrij zinloos 45 jaar lang heb je leren werken soms niet van harte, naast je sociale leven had je je handen vol en dankte je God op je blote knieën dat je eens stil kon zitten. Het slapen en de vermoeidheid zijn ook niet bevorderlijk voor een actief sociaal leven wat mij rest is een beetje door kankeren.