Effe plassen

T is de angst voor t verdriet bij de nabestaanden, denk ik, ron. En de mensen die sterven hebbem moeite met het absolute loslaten. En ja we gaan allemaal. Die zekerheid hebben we, maar bij ieder sterfgeval worden we eraan herinnerd dat ook ons verscheiden dichterbij komt. Dank je wel voor je laatste zin. Bloemkool eten word nu toch een andere beleving

Beste Ron, 
          
 Zeer waarschijnlijk heb je het nodig om op jouw manier je gedachten op te schrijven.
 Ik wil je echter laten weten dat ik veel moeite heb met op welke manier je je soms uitdrukt, zo cynisch en hard.

Wens je veel sterkte en hoop op iets meer mededogen met de mensen die ook kanker hebben en zich niet zo hard uiten.

                                                                                                                                                   

Geachte Impala
Ik ben inderdaad cynisch en hard het leven heeft gemaakt tot wie ik ben, wat mededogen betreft heb ik ook niet altijd ontvangen war ik had gehoopt, voor zover ik weet heb ik niemand persoonlijk geraakt dat is wat ik wil en kan voorkomen. Verder vind ik dat ik schrijven mag wat in mijn bolle hoofd opkomt mijn excuses als ik u heb gekwetst maar raadt u aan mijn blogs niet meer te lezen
ook u veel sterkte toegewenst.

vr gr. Ron

Beste Ron, 
 Je kunt alles schrijven wat in je " bolle hoofd" opkomt, echter ik vind niet dat dat op een zgn openbaar blog kan.

Beste impala, wat dat mededogen betreft, mijn broer ron heeft een hart zo groot als een hooischuur en een groot inlevings vermogen. Hoe hij zijn gevoel en gedachten verwoord is aan hem en hem alleen. Ieder zijn eigen keuze.

Lieve zus dank voor je verweer, ik heb onlangs geschreven dat mijn hart gebakken op mijn rug zit was het soms een afgebrande hooischuur gelieve geen aandacht meer te schenken aan deze op dit moment kwetsbare man het voeren van censuur laten wij aan hen over die hiervoor gemachtigd zijn de moderator

Doodgaan het klinkt zo normaal het hoort bij het leven , soms is het het beste voor iemand. Het klinkt zo normaal behalve als het jou of je dierbare overkomt. De uitdrukking er zijn 2 dingen die je alleen moet doen en dat zijn geboren worden en sterven, is waar. Alles houdt op in mijn beleving je kan niet meer communiceren met je dierbare, je plezier in kleine en grote dingen houdt op.die heerlijke muziek, dat fijne boek die spannende film, die heerlijke vakantie. Niets meer om over na te denken, niets meer om van te genieten, die lieve hond of vul maar in. Als ik denk over doodgaan dan denk ik vreselijk dan  weet ik niet wat er met mijn kind gebeurt, met mijn maatje redt hij het alleen, kan ik hem niet steunen, ik weet niet wat er met de dierbare spullen gebeurt die ik zorgvuldig bewaar voor mijn nageslacht ter herinnering aan mijn dierbare familie, ouders vrienden. Soms verbeeld ik me dat ik mijn moeder nog bij me voel en zeker in het begin. Dat gaf me troost, en misschien is dat ook zo of is het alleen maar in je hoofd zo. Het doet er niet zo toe, wat belangrijk is dat je de kans krijgt om zoveel mogelijk met je leven te doen. En als je dat kan bereiken of dat is tijdens gezondheid of als steun tijdens een ziekte dat maakt niet uit. Belangrijk dat ieder dat op zijn eigen manier mag uitvoeren en beleven. Als impala het kwetsend vindt dan is dat jammer als een ander er blij mee is dan is dat fijn. Wat ik kwetsend vind is dat  er mensen zijn die anderen vermoorden en dan zichzelf dan raak je mensen pas echt. In blogs als mensen over gevoelens praten dan kan je je laten kwetsen maar dat doe jezelf niemand verplicht je om het te willen lezen. Roelie

Hoi Roelie. Als ik je reacties lees , lees ik altijd weer hoe gepassioneerd jij in het leven staat het onophoudelijk verzet tegen de dood en onrecht de behoefte om zingeving na de dood.