Zelfscannen

Morgen is het weer zover: de drie-maandelijkse-CT-scan. Om de drie maanden word ik door een CT-scan gehaald om te kijken of de chemo z’n werk doet en er geen kanker meer in m’n lichaam groeit.

Dit wordt de vierde scan na de operatie; afgelopen drie keer was er niets te zien. Gelukkig. Maar dat betekent niet dat ik rustig, relaxt en ontspannen morgen tegemoet ga ;-) Het blijft eng en spannend: zo’n CT-scan is toch wel een van de ‘belangrijkere’ momenten in het hele kankerproces. Misschien wel de belangrijkste. Het geeft antwoord op de vraag of ik tumoren heb. Een moment dat alles in dit hele proces kan veranderen.

Ignorance is a bliss

Ik merk dat ik de dagen voor de CT-scan het meest gespannen ben. Nu dus. Mijn nagels zijn weer een stukje korter ☺
Waarom? Omdat momenteel helemaal niemand weet of er iets in mijn lichaam groeit. Ik slik braaf m’n chemo. Zorg zo goed mogelijk voor mezelf. Weet welke bijwerkingen ik kan verwachten en hoe ik daarmee om moet gaan etc. Maar op het moment dat die ‘foto’ van mijn lijf is gemaakt, kan de radioloog gaan ontdekken dat er iets mis is. Dan kan alles gaan veranderen. Moeten er vervolgstappen bedacht worden. En heel eerlijk: bij bijnierkanker zijn er maar erg weinig vervolgstappen, omdat de kanker te zeldzaam is. Komt de kanker terug, dan ga ik mijn doel van 80 jaar oud worden niet halen. Dus wellicht helpt dat je om mijn spanning een beetje te voelen. Er is geen vangnet voor deze chemo: deze pillen moeten het gaan doen.

De dagen voor de CT-scan probeer ik alle doemscenario’s zo veel mogelijk uit m’n hoofd te blokkeren. Afleiding te zoeken en leuke dingen te doen. Gelukkig komen we net terug van een weekje vakantie, wat in ieder geval wat afleiding gaf.

Kom maar op

De dagen tussen de CT-scan en de uitslag zijn op de een of andere manier minder spannend. Ik dacht dat ik dat het spannends zou vinden, maar dat is dus niet zo. Het gevoel van ‘als er iets is, dan ziet meneer de radioloog dat nu toch wel’ overheerst. Ik kan er dan niets meer aan doen: er is een foto gemaakt van mijn lijf en er is nu iets of niets zichtbaar, dus kom dan maar op met die uitslag en dan kunnen we weer door.

Hopelijk hoor ik donderdag 9 augustus een (voorlopige) uitslag. Dit keer hoef ik dus niet zo lang te wachten. Op naar weer een positieve scan!