Mijn ritueel

Ongemerkt heb je voor veel dingen in je leven een ritueel. En dat is vaak fijn. Geeft houvast en duidelijkheid. Het grappige is dat als het anders loopt je je dan ook niet prettig en wellicht geïrriteerd voelt. Althans zo ervaar ik dat.

Nu ik bijna op het eind van mijn bestralingen ben, merk ik dat ik mij ook vast hou aan een ritueel op de dagen dat ik richting Dordt ga. Ik krijg iedere vrijdag de tijden voor de week erna door, en gelukkig zijn ze vaak gepland rond het middaguur. Zo heb ik voldoende tijd voor mijn ochtendritueel. Maar ook weten mijn chauffeurs (zo fijn dat mijn omgeving dit aangeboden heeft) voor het weekend hoe laat zij mij naar Dordt kunnen brengen die week erna.

Over dat ochtendritueel dus... De wekker zet ik iedere werkdag om 7.15 en dan mag ik van mijzelf nog 1x snoozen. Dan ga ik mijn bed uit en moet naar het toilet. Rustig naar beneden en ontbijtje maken. Tegelijk ruim ik de vaatwasser leeg. Mijn darmen komen op gang en voordat ik ik het weet, ren ik weer richting toilet. Dan pak ik mijn cappuccino en met de krant en mijn cracker met oude kaas loop ik naar de tafel. 

Stuur dan mijn vriend en liefste vriendin een goedemorgen-whatsappje en start met het lezen van de krant. Regelmatig bellen mijn vriend en ik elkaar even en nemen de nieuwsberichtjes, hoe is de nacht gegaan en wat ter sprake komt met elkaar door. Tijd om weer richting toilet te gaan (dit kan meerdere keren nog gebeuren). Als de krant uitgelezen is, zijn de darmen wat geruster en ga ik douchen. Per dag is mijn energielevel anders en pak of nog even wat rust (tijdschrift o.i.d) of doe wat in huis.

Ik heb al eerder die ochtend berekend hoe laat ik "uit"  moet plassen en start daarna met mijn halve liter water. Voor ik het weet staat mijn vriend, vriendin, zoonlief of tante klaar om mij te vergezellen naar de Radiotherapie. 

Geloof me...geen één keer ben ik hier nog van afgeweken. Zullen we het maar als een bizarre bijwerking van de bestraling beschouwen?