6 en 2 jaar.

Na mijn eerste blog hier op kanker.nl heb ik op instagram een link geplaatst waardoor mijn instagramcontacten mijn blog ook konden lezen. 

Met veel liefdevolle reacties tot gevolg.

Ik schrijf er altijd vrij makkelijk over, praten erover is een stuk lastiger. Niet omdat ik mijn gevoelens niet kan en durf te uitten, maar meer omdat ik wat dit betreft niet echt een prater ben. 

Ik heb al eerder een blog gehad. Dat was vooral op Facebook. Toen kreeg ik ook veel lovende reacties waaronder dat ik een boek uit zou moeten brengen.

Ik ken niemand die op zijn 37e zijn beide ouders is verloren. Op zich natuurlijk wel een pakkend onderwerp. Maar dan word het helemaal zo echt.

Natuurlijk is het echt, maar vooral voor mij en mijn broers en zusje. En natuurlijk, in dit blog laat ik ook niet het achterste van mijn tong zien. Nog niet.

Ik haal kracht en troost uit muziek. Muziek waarvan mijn ouders enorm hielden. Dat gaat van Queen tot Neil Diamond en van Andre Hazes tot Rob Zorn (wie kent hem niet)

Als ik een zaterdag niets te doen heb dan kan ik zo een hele zaterdag vol proppen met deze  muziek. Dan vloeien er tranen. Maar ook de glimlachen passeren. Het is niet alleen maar verdriet. Ook dankbaarheid. Dankbaarheid voor het leven dat mijn ouders mij hebben gegeven. Een prachtige jeugd, al was ik soms een eigenwijze puber. 

Instagram: remcoli