Over mij
Hoi allemaal.
Ik zal mezelf voorstellen,
Mijn naam is Remco en ik ben 39 jaar jong. Ik ben vader van 2 kinderen en voor mijn werk bezorg ik meubels en keukens. Ik hou van lekker uit eten gaan, al is dat in deze tijd een beetje moeilijk. Verder zwem ik graag, maar dat is in deze tijd ook al lastig. Tegenwoordig wandel ik veel, want dat kan wel gewoon.
Waarom een blog op kanker.nl?
Mijn moeder ben ik in 2015 verloren na een lang mensonterend ziektebed. Mijn vader ben ik in 2019 verloren na slechts 7 weken ziek zijn.
Bij mijn beide ouders is kanker de boosdoener geweest. Een ziekte die ik zelfs mijn grootste vijand (die ik niet heb) niet gun.
Bij mijn moeder hadden we besloten dat we zouden gaan waken terwijl mijn moeder in slaap was totdat ze haar laatste adem uit zou blazen. Op deze dag waren alle 4 haar kinderen bij haar geweest met zijn of haar relatie, en eigenlijk wilde niemand naar huis omdat we eigenlijk allemaal wel wisten dat het niet lang meer zou duren. Ik zou met mijn toenmalige vriendin de eerste nacht waken. Dat hield ook in dat we de lippen van mijn moeder vochtig moesten houden en af en toe met een washandje over haar voorhoofd moesten. Ik vond dat toen best spannend, maar dat is het laatste wat ik kon doen voor de vrouw die mij het leven had gegeven.
Langzamerhand ging iedereen naar huis en bleef ik samen met mijn toenmalige vriendin en mijn vader over. Mijn vader besloot toch even naar boven te gaan om even te rusten, die lieve man was helemaal op. Maar nog voor hij de laatste trede van de trap aanraakte konden we hem roepen met de boodschap dat het waarschijnlijk gebeurd was.
Mijn vader is een held, kwam naar beneden, pakte de pols van mijn moeder en zei dat het inderdaad gebeurt was. Mijn moeder is overleden.
De dagen daarna heb ik het als iets naars ervaren, ik had daarvoor nog nooit iemand gezien die was overleden, en de laatste adem stond behoorlijk op mijn netvlies.
Inmiddels heb ik het positief weten te draaien en voel ik mij vereerd dat ik erbij mocht zijn.
4 jaar later.
Mijn vader gaat niet zo lekker. Er ging een buurman bij hem langs voor een praatje. De afstand van de bank naar de deur is niet meer dan 5 meter. Maar in die 5 maximale 5 meter is hij 3 keer gevallen voordat hij bij de voordeur was.
De buurman heeft meteen mijn oudste broer gebeld en mijn vader ging naar het ziekenhuis. Wij als kinderen waren allemaal positief en dachten dat hij wel weer snel in z'n vertrouwde huis zou zijn. Helaas is dat niet gebeurd en na 6 weken ziekenhuis Leiderdorp ging hij dan toch naar zijn zo vertrouwde Alphen aan den Rijn. Niet naar zijn eigen huis maar naar het hospice. Daar heeft hij de laatste week van zijn leven zo comfortabel mogelijk gelegen. Comfortabel was daar het woord, vandaar dat ik het nu ook gebruik. Bij het overlijden van mijn vader waren wij allemaal aanwezig en ik weet zeker dat hij onze aanwezigheid heeft gevoeld.
Dat kan ook niet anders, Lintings praten best wel hard.
Mijn vader is rustig ingeslapen en is nu weer bij zijn grote liefde. De liefde die hij sinds 2015 moest missen.
Mijn moeder overleed op 63-jarige leeftijd.
Mijn vader overleed op 71-jarige leeftijd.
Allebei veel te jong, maar in de hemel vragen ze niet om je leeftijd.
