Verontrustend

Ongeveer 1 op de 3 mannen en 1 op de 4 vrouwen krijgen kanker voor hun 75ste. Kanker treft vooral ouderen: 68 % van de vrouwen en 80 % van de mannen zijn 60 jaar of ouder bij de diagnose. 

Dit verontruste me toch wel enigzins. Ik zag dit net voorbij komen ergens op het wereldwijde web. Wij zijn een gezin van 3 jongens en 1 meid. Inmiddels mannen en vrouwen, gezien onze leeftijd. De kans bestaat dus dat één van ons kanker krijgt. Nu zal ik mijn leven daar niet door laten beïnvloeden, maar het zet je wel aan het denken. Vooral als je beide ouders eraan zijn overleden. En nog heel wat andere familieleden. 

Sowieso ben ik na het overlijden van mijn ouders meer van het leven gaan genieten. Het kan zo voorbij zijn dus kun je maar beter alles eruit hebben gehaald. 

Natuurlijk hoop ik dat wij het alle vier niet krijgen maar die zekerheid heeft niemand. Ook niet als je geen broers of zussen hebt.

Leef en geniet. Dat is de enige dag makkelijker dan de andere dag. Maar ik probeer het iedere dag. En heb ik een mindere dag? Dan heb ik een hele kast vol met maskers zodat niemand iets merk van mijn mindere dag. Ik wil iemand anders niet met mijn mindere dag opzadelen. Zo ben ik en zo ben ik altijd geweest. 

Toen mijn moeder overleed begon ik 2 weken daarna bij een nieuwe werkgever. Pas anderhalf jaar later wisten ze wat ik 2 weken voordat ik daar kwam werken, had meegemaakt. Ik laat niet het achterste van mijn tong zien. Zeker als ik iemand niet ken. Dat voelt voor mij goed. Al denken anderen daar vast anders over. Ik ben wie ik ben, dat is de aard van het beestje. Veranderen lukt in deze niet. En dat moet ik ook niet willen.

Ik ben ik. Ik ben uniek en ik doe het op mijn manier.