Ik herhaal: pluk de dag!
De tekst in de afbeelding is zó waar! Dat is precies hoe ik het ervaar. Dat je kankervrij bent verklaard wil niet zeggen dat kanker geen deel meer uitmaakt van je leven. Het is één en al kanker wat de klok slaat. Overal om me heen. Op tv, in tijdschriften, op social media en in mijn directe omgeving. Ik sta ermee op en ik ga ermee naar bed. Er is geen knop die ik uit kan zetten. Was het maar waar. Ik kan ook niet doen alsof het niet bestaat. Dat zou betekenen dat ik mijn kop in het zand steek en de realiteit ontken. Ofschoon ik er nu beter mee om ga, zijn er soms onverwachts toch momenten dat het me aangrijpt. En dan weet ik: o ja, ik ben nog niet zo ver. Zoals twee weken geleden toen ik naar zo'n roddelprogramma zat te kijken op tv en hoorde dat de zangeres Emma Heesters kanker heeft. Zo'n jong meisje in de bloei van haar leven met baarmoeder halskanker! Heftig hoor. De tranen liepen over mijn wangen; ik vond het vreselijk! Zoonlief kwam net binnen en zag mij zo zitten; hij wist meteen hoe laat het was. Ik kan er niets aan doen. Een gevoel van machteloosheid maakt zich van mij meester. Ik denk dan aan alles wat ik heb meegemaakt en doorstaan. En nu moet zo'n meisje ook door die vreselijke molen. Zo ook een goede bekende van mij; kort geleden de diagnose gehad, geopereerd, maar moet weer onder het mes, omdat er nog wat gevonden is. Wat een pech! Volgens recente onderzoeken krijgt één op de twee personen te maken met kanker. Dat is heel veel! Ik denk steeds: wie van mijn geliefden is de volgende?
Het ergste aan alle verhalen vind ik als mensen in de precaire fase zijn beland. Mensen worden steeds zieker en de kwaliteit van leven gaat achteruit. Het idee dat het op een gegeven moment ophoudt, vind ik doodeng. Het wordt confronterend, want ik weet dat het ook mij kan overkomen. Hopelijk niet, maar met zo'n rare, zeldzame kanker wat ik had is de kans "fifty-fifty" dat het na een tijd weer opspeelt. Ik heb tijdens mijn laatste consult ook vragen daarover gesteld. Wat gebeurt er als de kanker terugkeert? Hoe zal de behandeling er dan uitzien? Eigenlijk begint dan het hele circus van vooraf aan!! Getverderrie!!!
Dus met die wetenschap heb ik mezelf beloofd dat ik álles ga doen waar ik zin in heb. Ik stel niets meer uit. I don't care! Ik werk hard, spaar mijn geld voor korte termijn doelen en geef het zó weer uit. Ik ga alles halen uit dit leven!
5 reacties
Zo herkenbaar allemaal 🙄
Ik ben 6,5 jaar na de diagnose van borstkanker en heb heel het traject doorlopen.
Ik redeneer zo: later is NU want je weet niet wat later nog komt....
Dus leef ten volle en geniet zoveel mogelijk, tussen je twijfels en angsten door.
Mijn allerbeste wensen aan alle lotgenoten enhun familie! 🍀🍀🍀❤️
Hoi Happyteacher, wat heb je goed omschreven hoe het voelt wanneer je niet meer in de actieve behandelfase zit! Ik herken het enorm.
Ook ik heb een zeldzame kankervorm, op dit moment is het rustig, maar ik voel me zeker niet “kankervrij”. Ik had een uitzaaiing in mijn lymfes en ik leef mijn mooiste leven en geniet volop van dingen maar weet ook dat het beest onverwacht zijn kop weer op kan richten. Ik heb ook niet het gevoel dat ik kanker had, maar dat ik kanker heb, dat hij zich op dit moment gelukkig rustig houdt.
Ik weet ook niet zo goed wanneer je “kankervrij” bent. Zeggen de artsen dat dan tegen je? Of is dat als de primaire tumor weg is en er op dat moment geen tumoren meer te zien zijn?
Voor de buitenwereld is het allang klaar, ik voel vaak dat ze het negatief vinden als ik realistisch zeg dat het nu rustig is en dat ik hoop dat het lang zo blijft. Mijn laatste behandeling is vier jaar geleden, elk half jaar worden mijn tumormarkerwaarden bepaald. Steeds weer spannend.
Mijn man snapt het gelukkig helemaal, hij zegt ook tegen mij en tegen de buitenwereld: je leven na kanker is nooit meer als voor de tijd, nooit meer zónder kanker. Het heeft geen hoofdrol meer zoals in het begin, maar toch een stevige bijrol!
Liefs, Mariska
Klopt helemaal! Na 5 jaar schoon op 10 dagen na zal altijd een stemmetje in mijn hoofd er zijn; waar ben jij foute cel? Wanneer pop je opeens weer op?
Maar ook beseffende dat de verschillende therapieën steeds verbeterd worden, kans op overleven steeds groter en er nieuwe ontwikkelingen blijven komen. Daar denk ik dan ook aan.
Dus ja, leef het leven wat je wil/kan, met alle twijfels maar liever spijt van iets wat je wel hebt gedaan dan wat je niet hebt gedaan. Wat jij wil, waar jij blij van wordt 🙏🏻
Zo herkenbaar. Er wordt gezegd. Je bent nu schoon en dan is het klaar. Kom over een half jaar maar terug. Maar in mijn hoofd ben ik bezig met de kanker. Nog zo moe. Veel vage klachten.Vragen in mijn hoofd .Kan ik wel een glas wijn drinken,rood vlees eten. Enz enz. Wat als het nu terug komt.
Heel herkenbaar, ondanks dat het ruim 2 jaar na mijn laatste behandeling is, gaat er geen dag voorbij dat ik er niet aan denk het is niet altijd negatief, zeker niet maar toch het laat me nog niet los.