Reiki.
Een van mijn kankercollega’s op deze site reageerde op een van mijn blogs. Hij vertelde dat hij onlangs een Reiki massage had gehad. Dat het angst en stress liet verdwijnen, echter het bleef dweilen met de kraan open......
Ik zat compleet verbouwereerd naar deze woorden te staren. Als water had kunnen branden zou ik waarschijnlijk dezelfde blik in mijn ogen hebben gehad.
Mijn hele leven lang al heb ik opleidingen gevolgd, cursussen gedaan, workshops. Je kunt het zo gek niet bedenken; bij alles wat ik op mijn pad tegenkwam, waarvan ik dacht dat het de moeite waard zou zijn, ondernam ik actie. Van uitstel komt afstel. Meteen aanmelden, opgeven of wat ook op dat moment vereist werd. Ik heb het nu over het aanleren van een taal (Zweeds, Italiaans) tot aan het leren bespelen van een djembee of djoun. Daartussen in alles wat me leuk of interressant leek.
Naast mijn werkkring en gezin. Ik was geen druk baasje maar een druk vrouwtje!
Het heeft mij mede gevormd tot wie ik ben.
En nu begint iemand tegen mij over Reiki!
Pong....
Natuurlijk! Hoe heeft dit zo naar de achtergrond kunnen verdwijnen? Vijfentwintig jaar geleden, of langer, ontving ik een mooi document, waarop vermeld stond dat ik me op de juiste manier met Reiki I had bezig gebouden. Op het moment dat zusje kanker kreeg, hetzelfde verhaal. Voormalige leraar in NL vanuit BE opgespoord; ik kwam met Reiki II thuis. Zusje vond het prettig als ik haar behandelde, of ‘masseerde’ zoals collega het noemt.
Daarna nog een keertje een vriendin laten ervaren hoe het voelt. Hond observeerde waar we mee bezig waren; plantte zichzelf staande tussen vriendin en mij. De hele sessie heeft hond roerloos tussen ons in gestaan. Na afloop liep ze richting mand en plofte neer.
Waarschijnlijk heeft ze lekker mee staan te genieten,....
Ongelofelijk, dit kan ik op mezelf toepassen. Ik moet me daarop eerst weer een tijdje intensief gaan richten, concentreren. Mee bezig zijn. De energie goed oppikken, aan mezelf doorgeven.......
Wow!
Hartstikke bedankt collega!
Het is telkens weer heerlijk te ervaren dat op de juiste momenten de juiste mensen aanwezig
zijn om me verder te dragen. Ik geloof niet in toeval. Dat is me deze week weer een aantal keren bevestigd.
Iiefs,
xxx
Okkie
Ik zat compleet verbouwereerd naar deze woorden te staren. Als water had kunnen branden zou ik waarschijnlijk dezelfde blik in mijn ogen hebben gehad.
Mijn hele leven lang al heb ik opleidingen gevolgd, cursussen gedaan, workshops. Je kunt het zo gek niet bedenken; bij alles wat ik op mijn pad tegenkwam, waarvan ik dacht dat het de moeite waard zou zijn, ondernam ik actie. Van uitstel komt afstel. Meteen aanmelden, opgeven of wat ook op dat moment vereist werd. Ik heb het nu over het aanleren van een taal (Zweeds, Italiaans) tot aan het leren bespelen van een djembee of djoun. Daartussen in alles wat me leuk of interressant leek.
Naast mijn werkkring en gezin. Ik was geen druk baasje maar een druk vrouwtje!
Het heeft mij mede gevormd tot wie ik ben.
En nu begint iemand tegen mij over Reiki!
Pong....
Natuurlijk! Hoe heeft dit zo naar de achtergrond kunnen verdwijnen? Vijfentwintig jaar geleden, of langer, ontving ik een mooi document, waarop vermeld stond dat ik me op de juiste manier met Reiki I had bezig gebouden. Op het moment dat zusje kanker kreeg, hetzelfde verhaal. Voormalige leraar in NL vanuit BE opgespoord; ik kwam met Reiki II thuis. Zusje vond het prettig als ik haar behandelde, of ‘masseerde’ zoals collega het noemt.
Daarna nog een keertje een vriendin laten ervaren hoe het voelt. Hond observeerde waar we mee bezig waren; plantte zichzelf staande tussen vriendin en mij. De hele sessie heeft hond roerloos tussen ons in gestaan. Na afloop liep ze richting mand en plofte neer.
Waarschijnlijk heeft ze lekker mee staan te genieten,....
Ongelofelijk, dit kan ik op mezelf toepassen. Ik moet me daarop eerst weer een tijdje intensief gaan richten, concentreren. Mee bezig zijn. De energie goed oppikken, aan mezelf doorgeven.......
Wow!
Hartstikke bedankt collega!
Het is telkens weer heerlijk te ervaren dat op de juiste momenten de juiste mensen aanwezig
zijn om me verder te dragen. Ik geloof niet in toeval. Dat is me deze week weer een aantal keren bevestigd.
Iiefs,
xxx
Okkie
