Postoperatieve lingerie.

Dank, dank dat manlief me gisterenmiddag mee kon nemen richting huis. Ik had het helemaal gehad in die bloedhete kamer met twee geinstalleerde koelkastjes waarvan er niet een functioneerde. In deze tijd van het jaar is het nog niet benauwd warm. Ik vraag me werkelijk af hoe men in dat ziekenhuis in de zomermaanden de sterftecijfers wegens ‘oververhitting’ aan de lage kant weet te houden!

Jammer genoeg moest de drain met me mee naar huis. Er was wel vermindering van de productie wondvocht opgetreden maar toch relatief te weinig. Oorzaak: de tot de ingreep geslikte bloedverdunners. Kreeg een korte instructie om de zakjes te vervangen, kennismaking met de borstverpleegkundige, nog een nietszeggend gesprekje met de oncoloog en weg was ik.

Oncoloog en ik hebben elkaar nu even niet echt veel te zeggen. We hebben allebei gedaan wat gedaan moest worden. We zijn daar beiden tot nu toe tevreden over. Nu zijn de laboranten aan het woord. Zij gaan de tumor en consorten deze week grondig onderzoeken. De resultaten van die onderzoeken worden deze week interdisciplinair besproken, a.s. maandag gaan we horen welke richting we de komende maanden opgestuurd worden.

De afspraak met de kapper die voor vandaag op de agenda stond heb ik toch maar afgezegd. Zal morgen bellen of ik niet eind deze week langs kan komen. Geen idee of ik over een paar weken nog wel haar op m’n kop heb staan maar voor nu laat ik me deze heerlijke verwenbeurt met hoofdmassage niet afnemen.
Ik word wel heel verdrietig als ik eraan denk dat ik op de allerenigste bruiloft, die we van Peter’s of van mijn kinderen ooit hadden/hebben, met een kale kop moet verschijnen. Jongste zoon trouwt over een dikke maand. Had nog net voor de ingreep een feestjurk kunnen scoren maar verder houdt het even op. Zal me noodgedwongen dan maar gaan richten op leuke bijpassende mutsjes.......Klote!

Vanmiddag ga ik op het internet nog verder zoeken naar ‘postoperatieve bh’s na borstbesparende ingrepen’. Voor drie uur besteld, morgen binnen.
Geen moment had ik daar ooit over nagedacht.
Gisterenmiddag zat ik op m’n ziekenhuisbedje een beetje onthutst te kijken naar het stapeltje ondergoed waar ik mee gekomen was en dat ik weer wilde aantrekken om naar huis te gaan. Duidelijk was wel dat het corrigerende hempje en de beugelbh de koffer in moesten.

Met in één hand het zakje met drain, andere hand moest mijn klotsende linkerborst ondersteunen, togen we richting parkeergarage. Gelukkig had ik een wijdvallend shirt aangehad toen ik arriveerde!

Het duurt nog een paar uur voordat het drie uur is. Peter kan me zo dadelijk even opmeten en dan wordt het heerlijk digitaal shoppen...
Tel uw zegeningen!

Liefs,
xxx
Okkie