Nu even de focus op m’n hart richten....
Om 10.00 uur deze ochtend werden we verwacht in het St. Vincentius om op de afdeling cardiologie een holter met stickers te laten aanbrengen. Na de ablatie ben ik in de afgelopen ‘herstelmaand’ maart weer langzaam mijzelf gaan ontdekken. Wat was het heerlijk om zonder hartritmestoornissen te kunnen gaan wandelen of na al die jaren weer eens te winkelen zonder van vermoeidheid van m’n stokje te gaan!
Vlak voor de ablatie had de cardioloog mijn medicijnen aangepast met als gevolg dat mijn hart klopte als een elektrische tandenborstel die naar zijn lader verlangt. 41 à 43 Slagen per minuut. Natuurlijk moest het hart van de ingreep herstellen en mocht het zich even niet al te veel inspannen. Maar voor mij begonnen de daardoor optredende gevolgen: zware vermoeidheid, duizelig en zwarte vlekken voor m’n ogen, erg zwaar te wegen. Algehele malhaise. Ik had hierover geklaagd en cardioloog wil me graag verder helpen maar: safety first! Weer een hartfilmpje en vandaag 24 uur gestickerd met een kastje op m’n borst om de zaak grondig te registreren.
Voor het verdere kankertraject heb ik mijn energie hard(t) nodig dus eerst maar proberen deze week m’n hart in het juiste ritme te krijgen, te houden en dan verder zien.
Over energie gesproken: waarschijnlijk ga ik me volgende week orienteren in het TCM (Kliniek voor traditionele Chinese Geneeskunde). Ik heb zo het gevoel dat acupunctuur zou kunnen meehelpen mijn lichaam meer ‘chemo- en bestralingsbestendig’ te maken.
Lekker dichtbij, straat uitlopen richting station, 10min.
Wat is het toch een genot om in het centrum van Antwerpen te mogen wonen! De auto wordt alleen maar gebruikt als we ergens buiten de stad moeten zijn. Ik heb ook heel bewust niet voor een universiteitskliniek gekozen.
Leuven staat heel erg goed aangeschreven. Ex- buurman is daar in behandeling. Ex-buurman was niet zo blij met telkens een andere assistent aan z’n bed. Ex-buurman was ook niet zo blij dat hij met zijn behandelend geneesheer slechts een kort intake gesprekje had mogen hebben. Het is toch veel onpersoonlijker dan in zo’n klein stadsziekenhuisje. Er loopt in Leuven een aanzienlijk aantal kundige (hotemetoten) professoren uit binnen- en buitenland rond. Wel een uur heen en een uur terug vanaf Antwerpen! Mmmmm.
Medische deskundigheid is gelukkig in dit digitale tijdperk niet echt meer aan plaats en tijd verbonden denk ik dan maar.....
Men zal je in Leuven absoluut de best mogelijke zorg verlenen. Ik heb toch liever een oncoloog die op z’n gemakske met mij als net geopereerde patient, zonder witte jas in de vensterbank gaat zitten en op ooghoogte met mij een gesprekje voert. Ik voel me veilig en vertrouwd in zijn handen en dat is het allerbelangrijkste. Natuurlijk is dat voor iedereen anders en dat is maar goed ook.
Hopelijk kan de drain morgen afgekoppeld worden. Moet ie wel langzamer gaan lopen. In 24 uur minder dan 20cc is prima. Bellen en wegwezen....
Duimen maar!
Liefs,
xxx
Okkie
Vlak voor de ablatie had de cardioloog mijn medicijnen aangepast met als gevolg dat mijn hart klopte als een elektrische tandenborstel die naar zijn lader verlangt. 41 à 43 Slagen per minuut. Natuurlijk moest het hart van de ingreep herstellen en mocht het zich even niet al te veel inspannen. Maar voor mij begonnen de daardoor optredende gevolgen: zware vermoeidheid, duizelig en zwarte vlekken voor m’n ogen, erg zwaar te wegen. Algehele malhaise. Ik had hierover geklaagd en cardioloog wil me graag verder helpen maar: safety first! Weer een hartfilmpje en vandaag 24 uur gestickerd met een kastje op m’n borst om de zaak grondig te registreren.
Voor het verdere kankertraject heb ik mijn energie hard(t) nodig dus eerst maar proberen deze week m’n hart in het juiste ritme te krijgen, te houden en dan verder zien.
Over energie gesproken: waarschijnlijk ga ik me volgende week orienteren in het TCM (Kliniek voor traditionele Chinese Geneeskunde). Ik heb zo het gevoel dat acupunctuur zou kunnen meehelpen mijn lichaam meer ‘chemo- en bestralingsbestendig’ te maken.
Lekker dichtbij, straat uitlopen richting station, 10min.
Wat is het toch een genot om in het centrum van Antwerpen te mogen wonen! De auto wordt alleen maar gebruikt als we ergens buiten de stad moeten zijn. Ik heb ook heel bewust niet voor een universiteitskliniek gekozen.
Leuven staat heel erg goed aangeschreven. Ex- buurman is daar in behandeling. Ex-buurman was niet zo blij met telkens een andere assistent aan z’n bed. Ex-buurman was ook niet zo blij dat hij met zijn behandelend geneesheer slechts een kort intake gesprekje had mogen hebben. Het is toch veel onpersoonlijker dan in zo’n klein stadsziekenhuisje. Er loopt in Leuven een aanzienlijk aantal kundige (hotemetoten) professoren uit binnen- en buitenland rond. Wel een uur heen en een uur terug vanaf Antwerpen! Mmmmm.
Medische deskundigheid is gelukkig in dit digitale tijdperk niet echt meer aan plaats en tijd verbonden denk ik dan maar.....
Men zal je in Leuven absoluut de best mogelijke zorg verlenen. Ik heb toch liever een oncoloog die op z’n gemakske met mij als net geopereerde patient, zonder witte jas in de vensterbank gaat zitten en op ooghoogte met mij een gesprekje voert. Ik voel me veilig en vertrouwd in zijn handen en dat is het allerbelangrijkste. Natuurlijk is dat voor iedereen anders en dat is maar goed ook.
Hopelijk kan de drain morgen afgekoppeld worden. Moet ie wel langzamer gaan lopen. In 24 uur minder dan 20cc is prima. Bellen en wegwezen....
Duimen maar!
Liefs,
xxx
Okkie
2 reacties
Okkie, altijd weer iets nieuws te lezen...ook je hartje verzorgen is aan de orde...en een mens staat toch versteld van wat zich allemaal kan afspelen in een menselijk lichaam. Twee trajecten die je in de schaar houden. Een goed idee voor verdere prospectie naar acupunctuur methode. Hoedje af..! Dikke knuf