Oncologische revalidatie op maat.

De verschrikkelijke, afmattende hitte is voor even verdwenen. De geelbruine blaadjes, in het park voor onze neus, worden door de wind opgepakt en lukraak de straat in geblazen. Niet te geloven, het is nog steeds juli! Wel de laatste dag maar toch....
Manlief is vanmorgen thuis gekomen van zijn ‘qualitytime reis’ naar het Noorden. Op dit moment wachten we op de oudste zus van Peter, met man, dochter en vriendin reizende vanuit Sardinië naar Zweden. Even in Antwerpen met ons lunchen, daarna door naar Amsterdam waar ze een hotel hebben geregeld.

Die Zweden toch, deinzen er niet voor terug om gruwelijke afstanden per auto af te leggen. Maar: nu zitten ze vast in de Kennedytunnel. Super domme tunnel die minstens twee keer per dag wel ergens op slot zit! Gelukkig hebben we het restaurant doorgegeven dat het eventueel later zou kunnen worden...
Gezellig, weer eens wat andere gesprekstof!

Tijdens het weekend heb ik heel driftig op internet gezocht naar een oncologisch revalidatieprogramma
waar ik me thuis in zou kunnen voelen. In het hospitaal, waar ik behandeld wordt, bestaat wel een bepaald aanbod voor kankerpatienten, het loopt echter allemaal naast elkaar. Men kan aan cardiotraining doen, de psycholoog inschakelen, etc. etc.
ik wilde graag een volledig pakket en ik heb het gevonden! Ben heel content. Nu maar afwachten of de oncoloog morgen ‘naast het potje wil piesen’. Het wordt in een ander ziekenhuis verstrekt, het kostenplaatje zal anders zijn maar dat zien we woensdag wel. De intake afspraak staat al vast. Ben benieuwd!

Geniet nog even van het frissere weer!

Liefs,
xxx
Okkie