De ‘Gouden Tip’ bij hitte.

Blij, blij ben ik deze dagen met m’n allernieuwste aanwinst: een koelend sjaaltje dat ‘Heat Gard’ genoemd wordt. Een Canadees product, bestelbaar op internet bij een Nederlandse leverancier. Het is eigenlijk een dom, lullig uitziend kort sjaaltje dat om de nek geknoopt moet worden. Er zitten buisvormige, gestikte banen in gevuld met kristallen. Vantevoren leg je het 20 à 30 min. in lauwwarm water. De kristallen nemen het water op, zetten uit tot 400 keer hun eigen gewicht. Het opgenomen water wordt langzaam afgegeven gedurende de dag, koelt daardoor tegelijkertijd je lichaam.

ik heb het domme ding tussen de middag om m’n nek geknoopt, de eindjes onder m’n shirt verstopt, ben bijna op het heetst van deze hittegolfdag naar de vlinderdame (lymphdrainage) gefietst. Het is niet te beschrijven wat een fantastisch gevoel ik nu op m’n fietske had. Geen gepuf, geen gezweet, niet 5 min. moeten bijkomen van de aanslag op m’n conditie!
Lieve, lieve vriendin die mijn aandacht hierop vestigde: ‘Jouw tip was en is helemaal de max’, zoals ze hier zo mooi zeggen! Dank, dank.....

Zo hartverwarmend als mensen op een constructieve manier meedenken, het voelt alsof ze zich echt in mijn positie proberen te verplaatsen. Het is ook een stuk meeleven. Niet van de buitenkant proberen naar binnen te kijken onder luid ‘Ach en Wee’ geroep. Getverpielekes, die mensen zijn er ook. Daar kan ik echt helemaal niets mee, hoe goedbedoeld het allemaal ook mag zijn.

Ik heb het gevoel dat ‘kanker’ in België nog een veel meer beladen woord is dan in Nederland. Gisteren kwam ik aangefietst, stopte bij de poort naar onze binnenplaats om hem te openen. Tegelijkertijd stond bij de naastgelegen voordeur een buurvrouw die ook naar binnen wilde. Ik groette haar, vroeg hoe het er mee was. Stamelend antwoordde ze: ‘Kennen wij elkaar?’. Tja, onherkenbaar vermomd met m’n kankermutsje in plaats van de bos krullen. Een paar maanden geleden had ze ons nog haar verbouwd appartement laten zien....

Glimlachend antwoorde ik dat ze mij door mijn kankermutsje ook niet kon herkennen, legde snel uit wie ik was. Ze keek me met grote ronde ogen aan, deinzde een stukje teruguit. Het is dat de stalen voordeur haast niet open te duwen is anders was ze hals over kop de trap op gevlucht. Deze reactie is hier niet echt apart. Er wordt zowiezo meer omzichtiger over alles en nog wat gesproken. Het beestje bij zijn naam noemen doen alleen de Noorderburen. Och ja, voor beide manieren is wat te zeggen, laten we het gewoon maar houden zo!

Liefs,
xxx
Okkie