Nieuw kankergeneuzel!

Gisteren ontvingen we de mededeling dat echtgenoot van jongste zusje Peter gediagnostiseerd is met dikke darmkanker. Bam! Een extra kankerloot aan onze Scandinavische familieboom. Hier zaten we met z’n allen niet echt op te wachten. Ook weer kwaadaardig en snelgroeiend....

Manlief komt uit een gezin met negen kinderen, wij hadden er zes. Inclusief partners zijn dit in totaal dertig mensen. Tel daar daarbij nog eens hun nazaten. Je komt uiteindelijk op een aantal wat absoluut niet meer om de keukentafel te plaatsen is. Laat daar dan een kansberekening op los! De kans dat een van hen door kanker getroffen wordt is groot. Gewoon super lullig dat zwager en ik, na Betty en jongste zusje, nu de klos zijn.

Voor zwager zal het te volgen traject waarschijnlijk net een stuk lastiger worden. Zwager is een voormalig bekend ijshockey speler. Stoere, vierkante, massieve Scandinavische mannen. Voor niets of niemand bang. Zijn huidig beroep spreekt evenzeer tot de verbeelding van met name jonge kinderen: Brandweerman.
Alle trofeeën van gewonnen competies en kampioenschappen zijn in de loop der jaren uit hun huiskamer verdwenen. Zwagers stoere houding echter is een stukje van zijn identiteit gebleven.
Ik heb zo met ze te doen!

Gisteren ook de onlangs bestelde chemo mutsjes per post ontvangen. Had het pakket dicht willen laten totdat dag X was aangebroken maar manlief kon zijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen. ‘O.K. Jij mag de doos open maken maar dan moet je de mutsjes ook zelf passen’.
Peter heeft een kale kop. Dat past makkelijker en echter dan op een hoofd met krulhaar. Ik moet zeggen, het stond hem werkelijk niet verkeerd!

Vanmiddag gaan ex-buurman en ik weer lekker terrassen op het Eilandje. Gezellig, kunnen we weer heerlijk over onze kankers en behandelingen babbelen. Ik hoop zo verschrikkelijk hard dat ex-buurman het nog een tijdje vol houdt. Zelf is hij daar minder van overtuigd maar ik kan hem nog niet missen!