‘Lompe’ opmerkingen.

Onlangs weer een meltdown veroorzaakt. Een goedbedoeld ontvangen mailtje onlangs raakte bij mij totaal de verkeerde snaar. Al eerder heb ik aandacht gegeven aan ‘domme’ opmerkingen, ‘vernietigende’ vragen, die ieder op z’n beurt wel eens naar zijn oren gesmeten krijgt.
Ik heb de mailwisseling inmiddels vele keren doorgelezen; probeer er de vinger op te leggen wat het nu precies was dat mijn overgevoelige reactie opnieuw uitlokte.

Bij de vraag ‘Wat is de prognose?’ begon ik te stuiteren. Als een vis op het droge hapte ik naar lucht, kon geen woord meer uitbrengen. Mond open, mond dicht. Kreunend piepte ik er nog uit: ‘Zoiets vraag je toch niet!’
Heb de desbetreffende correspondentie aan manlief getoond. Zag er niks kwaads in. Was te verwachten aangezien manlief ‘allochtoon’ is, geen gevoel voor nuances in NL teksten kan definiëren.

Hoe kun je nu toch bijna twee maanden na een afscheid, diegene die niet de weduwenaar is geworden, per mail excuses komen aanbieden inclusief een redelijk nauwkeurige beschrijving van het lichamelijk ongemak wat het ‘niet aanwezig kunnen zijn’ op dat moment veroorzaakt had. Zal mij worst wezen!
Ik had mailschrijfster niet gemist, oudste broer waarschijnlijk al helemaal niet.

In een ademtocht werd zusje vernoemd (hoe lang het al wel niet geleden was). Lege woorden, geen inhoud. Geen gevoel of inlevingsvermogen te ontdekken. Emotionele gedachten dwaalden intussen naar een lief, dierbaar familielid; voor haar was het gisteren ‘kankerborst inleverdag’. Is nog net iets anders dan om wat voor reden dan ook je bed niet uit kunnen komen.....

Heb teruggemaild dat ik geen antwoord op haar vraag kon en wilde geven. Of ze misschien behoefte had aan sterftecijfers? Eventueel uitzaaiïngen?
Mijn reactie moet haar wakker hebben geschud. Duizend excuses met de vermelding dat uit mijn antwoord bleek dat er toch wel een hele ‘lompe’ vraag was gesteld. Ja dus.

Krijg wel vaker pijnlijke ‘lompe’ opmerkingen, reacties. Normaal gesproken glijden ze langs me heen. De ander heeft helemaal niet in de gaten dat ze automatisch worden ingedeeld bij diegenen waar ik geen druppeltje energie meer in ga stoppen.
Deze persoon heeft inmiddels van mij een ‘vergevingsmailtje’ terug ontvangen. Staat echter nu wel als ‘zuigend’ geclassificeerd. Klinkt hard, is het ook. Jammer dan.
Ruimt wel lekker op!

Vier uur in de ochtend. Muggen, warmte. Pijnlijk kapotte huid (nog steeds).
Toch nog wat proberen te slapen....

Liefs,
xxx
Okkie