Kokoscrème.
Zojuist telefonisch contact opgenomen met de cardioloog. Dit gesprek had eigenlijk afgelopen maandag moeten plaatsvinden maar door allerlei communicatiehindernissen -incl. officiële feestdag gisteren- is het er nu pas van gekomen.
‘Die hartslag moet hoger! Ik moet af van de gruwelijke vermoeidheid. Strakjes heb ik mijn, nu door medicijnen gedempte, energie nodig om voort te gaan. Verdomme!’
Ik had zelf inmiddels de avonddosis van de bêtablokkers al weggelaten. Wel achteraf besproken met collega van cardioloog. Nu blijkt dat ik de resterende hoeveelheid nog eens kan halveren. Yes!
Op eigen houtje in het medicijnenpotje roeren doe ik liever niet. Dit voelt echter als bittere noodzaak en nood breekt wet.
Voor de verdere gang van zaken incl. eerste afspraak chemo zal/zou ik vandaag opgebeld worden door de mij toegewezen borstverpleegkundige. Deze bijzonder attente en aardige dame wist echter niet hoe laat ze mij zou kunnen contacten. Gevolg: sleep nu inmiddels zes lange uren mijn gsm tussen mijn tanden het hele appartement (35 meter lang) plus voortuin door. Normaal ligt het ding ergens in een hoekje te liggen totdat zijn communicerende ondersteuning gewenst is! Grrrr. irritant......
Vandaag voor de eerste keer na de operatie weer mijn dagelijks rondje met de hond in het park, onze voortuin, kunnen maken. Kankerborst had inmiddels ondersteuning gekregen van het vorige week ontvangen supersofte exemplaar uit de winkel van de postoperatieve lingeriemevrouw. Ik ben er heel erg blij mee!
Ben ook gestart met het insmeren van de littekens. Merkte dat m’n vel leek te krimpen en dat deed pijn op de beschadigde plaatsen onder mijn oksel.
Wordt hopenlijk opgelost door de voor dit doel aangeschafte kokoscrème. Vloeibaar boven de 25 gr. Goed voor bakken en braden. Geheel organisch. Pretendeert dat het super vochtinbrengend en lekker vet is!
Kijk uit naar vanavond! Gaan we met drie van onze bonuskleinkinderen en hun ouders gezellig eten bij een hele goede Italiaan op loopafstand. Missen we ons ‘eigen Italië’ misschien iets minder......
‘Die hartslag moet hoger! Ik moet af van de gruwelijke vermoeidheid. Strakjes heb ik mijn, nu door medicijnen gedempte, energie nodig om voort te gaan. Verdomme!’
Ik had zelf inmiddels de avonddosis van de bêtablokkers al weggelaten. Wel achteraf besproken met collega van cardioloog. Nu blijkt dat ik de resterende hoeveelheid nog eens kan halveren. Yes!
Op eigen houtje in het medicijnenpotje roeren doe ik liever niet. Dit voelt echter als bittere noodzaak en nood breekt wet.
Voor de verdere gang van zaken incl. eerste afspraak chemo zal/zou ik vandaag opgebeld worden door de mij toegewezen borstverpleegkundige. Deze bijzonder attente en aardige dame wist echter niet hoe laat ze mij zou kunnen contacten. Gevolg: sleep nu inmiddels zes lange uren mijn gsm tussen mijn tanden het hele appartement (35 meter lang) plus voortuin door. Normaal ligt het ding ergens in een hoekje te liggen totdat zijn communicerende ondersteuning gewenst is! Grrrr. irritant......
Vandaag voor de eerste keer na de operatie weer mijn dagelijks rondje met de hond in het park, onze voortuin, kunnen maken. Kankerborst had inmiddels ondersteuning gekregen van het vorige week ontvangen supersofte exemplaar uit de winkel van de postoperatieve lingeriemevrouw. Ik ben er heel erg blij mee!
Ben ook gestart met het insmeren van de littekens. Merkte dat m’n vel leek te krimpen en dat deed pijn op de beschadigde plaatsen onder mijn oksel.
Wordt hopenlijk opgelost door de voor dit doel aangeschafte kokoscrème. Vloeibaar boven de 25 gr. Goed voor bakken en braden. Geheel organisch. Pretendeert dat het super vochtinbrengend en lekker vet is!
Kijk uit naar vanavond! Gaan we met drie van onze bonuskleinkinderen en hun ouders gezellig eten bij een hele goede Italiaan op loopafstand. Missen we ons ‘eigen Italië’ misschien iets minder......
