Verdriet van anderen

Omgaan met de diagnose kanker is zwaar en moeilijk. Waar ik het nu nog moeilijker mee heb is de pijn en het verdriet van anderen, vooral dat van mijn ouders.
Met de borstkanker was duidelijk dat ik zeer grote overlevingskansen had. Maar nu, niemand die het nog weet.
Ik ben ziek, maar dat zie je aan de buitenkant niet. Ik voel me wederom niet ziek. Wel wat pijntjes in de buik en wat minder energie de laatste weken. Maar het is zo onzichtbaar!
Het verdriet is er nu echt. En dat is bij anderen ook zichtbaar. En dat maakt mij nog verdrietiger. Want zij moeten mij wederom zien lijden straks.
Die kreet van 'kanker heb je samen' vind ik niet toepasselijk. Ik HEB kanker, mijn omgeving niet. Ik onderga alle behandelingen en operaties. Mijn omgeving leeft mee en voor mijn naasten is het ook zwaar, zeker voor mijn ouders. De hele mallemolen beleven we samen, maar is voor ieder van ons wel anders.
Ik kan er helemaal niets aan doen. Het overkomt mij. Maar daarmee hebben anderen pijn en verdriet waar ik ook niets aan kan doen.
En dat vind ik op dit moment het moeilijkste.
11 reacties
Snap je helemaal en vind het verdrietig om te lezen. Wat intens zwaar moet het zijn voor ouders om zoiets mee te maken. Wat een verdriet voor iedereen..
Mooie jaren 70 foto van jullie!
Wens jou en je ouders veel moed en kracht toe. X
Bedankt Ingrid! 😘
Het is trouwens een foto uit 1982. De jaren zijn 70 heb ik niet meegemaakt. Maar het had zo gekund met die foto.
Sorry, had ik zelf uit kunnen rekenen…Maar net wat je zegt, foto heeft jaren 70 gevoel!
och... ja, ik snap je heel goed. Jij ondergaat het, doorstaat het en doet dat samen met jouw omgeving.
jouw omgeving heeft ook verdriet; om jou, wat je door maakt, mee maakt, door moet staan etc.
Het is allemaal heel verdrietig: jij om jezelf, jij om hen en zij om jou... Maar kanker heb jij. Kanker heb je niet samen. Jij voelt het verdriet van jouw naasten ook en dat maakt het dubbel erg.
verdrietig hoor... goh...
van afstand een warme knuffel
mooie foto trouwens
liefs elma
Bedankt voor je lieve bericht Elma. ❤️
Daar kan ik over meepraten heb al 7 verschillende kankers gehad maar leukemie was wel de ergste. Heb daarna nog prostaatkanker en tweemaal huidkanker gehad , maar we zijn er nog en dat is het belangrijkste . Ik heb heel veel steun gehad van mijn echtgenote , voor partner is dit ook zwaar en ze is dan nog MS patient ook. Samen hebben we het nu goed.
Jeetje, 7x? Wat heb jij samen met je vrouw al veel meegemaakt. Fijn om te lezen dat jullie er samen een weg in hebt gevonden en er positief in staan.
Dag JudoSas,
Ja... heel verdrietig, maar toch wil ik je zeggen dat je kanker nooit alleen hebt en je je nooit schuldig hoeft te voelen tegenover wie of wat dan ook
mvg. Bart S.
https://www.kanker.nl/ervaringen-van-anderen/blogs/kankerprelude-en-wat…
❤️❤️❤️
Hey Judosas,
Wat een herkenbaar verhaal. Ik begrijp je volledig en ervaar hetzelfde. Het hebben van kanker is al zwaar op zich, maar het zien van het verdriet bij je ouders en anderen maakt het nog moeilijker.
Ik deel je mening over de uitspraak 'kanker heb je samen'. Alhoewel ik wel denk dat er iets van waarheid in zit, maar dan meer in het samen hebben van de pijn en het verdriet.
Ik wens je veel sterkte en kracht toe. 🍀
Ik ben van mening dat 'hebben' in dit verband niet het juiste werkwoord is. Ervaren, delen, etc. klinkt voor mij beter.