Hoe gaat het?

Nou, best ok. 

Gisteren heb ik de dexa scan voor botdichtheid en de röntgenfoto's van mijn rug gehad. Gewoon om uit te sluiten dat er iets anders aan de hand is. Zoals ik verwachtte, kwam hier niets uit. Mijn rugklachten komen echt voort uit overbelasting. En het duurt lang door alle trauma van de afgelopen jaren. Het was gewoon veel in een redelijk kort tijdsbestek en mijn lichaam was er gewoon klaar mee. 

Gelukkig zit er nu eindelijk vooruitgang in. De pijn is minder. Ik slik alleen nog paracetamol hiervoor. Het is ook niet echt pijn meer, maar stijve, stramme, strakke en zeurende spieren. Vooral bij de nek/schouders. Blijven bewegen en opbouwen dus. Ik lijk hiermee eindelijk op de goede weg. 

De laatste tijd merkte ik dat mijn energie wat achterblijft. Meer moe en minder snel herstel. Van de zomer was dit echt beter. Mijn logische conclusie was dan ook gebrek aan zonlicht en dus vitamine D tekort. Ik was toch in het ziekenhuis, dus ook maar laten bloedprikken. En wat denk je? Vitamine D tekort. 

Ik ben blij. Dit zijn goede uitslagen waar ik mee verder kan. Pilletje erbij, wat vaker vis eten. Dat komt komt. 

Wat ik ook fijn vind is dat ik dingen voel en er naar luister. Mijn lichaam vertelt en ik reageer daarop. Nu nog een stukje vertrouwen terug, maar dat komt komend jaar wel weer. 

Herstellen is lang en zwaar werk, maar het loont eindelijk. Over een paar weken is de hipec al een jaar geleden. Ik ben van heel ver gekomen, vele omwegen bewandeld, maar het begint nu eindelijk ergens op te lijken.