Het leven van een herstellende kankerpatiënt gaat niet over rozen

Ik ben inmiddels een week thuis. En dat bevalt me best wel weer. Buiten kan ik steeds een stukje verder lopen. Ik wordt weer wat soepeler en leniger en kan mezelf iets meer redden. Vrijwel geen pijn. De wond geneest goed, ook al is 'ie wel ontzettend lang. Eigenlijk geen reactie op de vaccinaties gehad. Goed contact met de huisarts. Eten gaat langzaam beter. Ik drink alweer 2 liter op een dag. Tot zover gaat het ook echt goed. 

Behalve dan de darmen. Ik loop al dagen met obstipatie rond. Het lijkt erop dat mijn endeldarm nog niet goed wil werken. Dat laatste stukje voelt als het probleem. Inmiddels dus flink aan de movicolon, ik heb er al magnesium kauwtabletten bij gekregen en vandaag zelfs aan de mini-klysma (verkrijgbaar bij de drogist). Het helpt wat, maar het volle en opgeblazen gevoel blijft. Het zal wel tijd nodig hebben, maar het is verre van fijn. Het kost me ook eetlust en het houdt me 's nachts wakker. Dus ik ben ook flink moe inmiddels. 

Hopelijk zet het nu door en kan ik dan een manier vinden om de boel soepel op gang te houden. 

Dat idee van die endeldarm die nog niet lekker werkt, lijkt me best logisch. Er is aardig wat gesleuteld aan het arme ding, als ik het goed heb onthouden is er een stuk weggehaald en is de boel opgerekt en weer aan elkaar gezet. Het klinkt zo net als lego, hahaha. Maar dat is helaas mijn realiteit nu. 

Dus ik voel me door die darmen nog wat bleh,  maar over het algemeen gaat het goed.