Uhmmm.... hoe dapper kan ik zijn? Hoe dapper moet ik zijn? ???

Euforie met tranen, onzekerheid met tranen..... en dan? Geen tranen meer. Ik ben dapper. Blèhhè, het kriebelt wel nog hoor! Ik vertel. Maandag bij de oncoloog geweest. De vorige keer en nu weer heb ik aangegeven dat ik het fijn vind dat de 3 maandelijkse controle af en toe een 4 maandelijkse wordt. Prima. De vorige keer waren het er 4 maanden + 3 weken. Door het overlijden van mijn vriendin was dat die keer een onnoemelijke hobbel. Heb er serieus tegenaan gehikt. Dat bleef zo, ondanks de onverwacht goede uitslag. Nu wederom komt het tijdens ons gesprek ter sprake. Omdat ze deze keer later de gemaakte afspraak verzet hebben, waren het bijna 5 maanden. Hoe stoer ik ook ben én me ook voel, toch ligt controle erg gevoelig. Maximaal die 4 maanden vind ik prima. Weekje meer oké. En daar stopt het wel zo'n beetje. En ze begrijpt het. Ondanks het feit dat ook deze keer mijn bloedwaarden verrassend goede uitslagen lieten zien. Zeker de waarden die het meest belangrijk zijn. Super! Natuurlijk erg blij mee! We overleggen wat te doen met de te slikken botversterker. Om bot te versterken, is zijn termijn al 4 jaar voorbij. Nu dient de pil nog slechts 'als onderhoud' en om te stabiliseren. Toch (hoor ik nu!) levert hij op langere termijn ook bijwerkingen. Meer moe. Langdurig verkouden of (licht) grieperig. Gevoeligheid tanden en ontstekingsgevaar aan het gebit. Meer botpijnen. Uhhhmmm.....????? Van 5 van de 6 heb ik last zonder daarbij de link gemaakt te hebben met pillen die ik al 4 jaar 'nutteloos' slik! Moe, verkouden, gevoelige tanden mét ontsteking, botpijnen.... ik heb er gewoon dagelijks mee te maken! Voor mijn beschadigde heup helpen de 'oefeningen' die ik zelf doe best heel goed en meer fietsen doet ook een flinke duit in het zakje. Maar mijn rechter arm en schouder krijg ik niet in orde. Veel pijn en een krachteloos en zwaar gevoel. Ongetwijfeld doe ik daarvoor mijn eigen therapie niet goed. Maar ja, ik zit er wel mee. Nee, het hoeft niet allemaal van die pillen te komen. Maar het is wel 'toevallig'. Vind ik. Dus we spreken af dat ik ermee stop. Voorlopig voor één jaar; over een half jaar kan ze zien hoe ik / mijn lichaam er op reageert. En als ik me tussentijds niet prettig voel, mag ik aan de bel trekken. Oké zeg ik stralend. Ik hou van pillen minder. Minder zelf ook ijverig (was ik vergeten haar te zeggen, dus bij deze), omdat ik vind dat mijn lichaam zelf ook maar iets moet kunnen en doen. Overigens gaat het om niet zo'n dringende (vind ik) pillen, zoals voor de schildklier, cholesterol en af en toe sla ik de bloedverdunner per ongeluk over. Die eerste twee heb ik heftig geminderd en tot nu toe voelt het prima. Toch voelt het wel spannend als ik de deur uit ben. Nou ja, ik hou van uitdagingen, houd ik mezelf voor. En ik ben dapper. 

Totdat de volgende afspraak gemaakt wordt. Sowieso vliegt de assistente al 4,5 maanden verder. Als ik zeg dat dat wel maximum is, blijkt het door vakantie nog verder opgeschoven te moeten. Kortom 5,5 maanden verder! Waar ik vind dat ik heel dapper ben, schieten me hier de tranen meteen in de ogen. Dat wil ik niet! Veel te lang! Gelukkig begrijpt ze het wel en wil ze me onderbrengen op oncologie (mijn reguliere afspraken met de oncoloog heb ik bij haar in de functie van internist). Jeetje, dat vind ik wel wat lastig. Daar hebben de mensen mijn oncoloog veel harder nodig. Nee, dat moet ik niet doen. Ik laat het staan en mag bellen als het me echt niet goed voelt. Pfffft.... wel een dingetje dus. Ik schrik een beetje van mezelf. Helemaal niet zo dapper dus.... We fietsen naar huis en zijn stil. Mijn brein maalt. Wil ik dit? Nee. Ik zeg Ruud dat ik thuis meteen ga bellen. Skippen we een stuk vakantie. Huh. En als we bijna thuis zijn, zeg ik hem dat ze dan wel mooi al kan zien (ik tel 5,5 mnd gelijk aan 6) wat het effect is van het niet meer gebruiken van de botpillen. Goh, tja, weet je, laat maar staan. Och, ik kan dat, toch? Dapper ben ik en dapper blijf ik. Met de wetenschap dat ik dat niet hoef te zijn als ik me zo ook niet voel. Dat voelt veilig. Het mag, het hoeft niet. Maar..... dit gaat me lukken. Echt wel! Hé, ik heb wel wat meer al meegemaakt, die onzekerheid en zéker die tranen zijn nu volkomen overbodig. Nou, dan herpak ik me onderweg naar huis en krijg het gevoel van vertrouwen in mij weer terug. Best snel eigenlijk.  Tjongejonge, waar moeten wij (jullie en ik dus) toch allemaal doorheen. Er is altijd wel iets. En ja, ook al is dat niet altijd negatief, soms bedenk ik me toch dat het best 'een beetje' minder mag. Een beetje veel minder. Veel minder. Een berg minder. Maar ja, ik moet nou ook weer niet overdrijven. Vind ik (van mezelf). Herpakt heb ik me en dat binnen 12 minuten. Zo dichtbij is het ziekenhuis met de fiets. Best goed van mij. Vind ik.

 

19 reacties

Er wordt al enige tijd onderzoek gedaan naar medicijnen voor bot versterking, waarbij sprake is van ontkalking van kaak en tand. Blij dat het redelijk goed met je gaat, ondanks de artsen die maar op vakantie blijven gaan.

Sterkte

Laatst bewerkt: 18/04/2019 - 00:39

Hey lieve dappere Hebe, geweldig dat je weer een goede uitslag had. En wat maakt 1,5 maand langer uit? Ik heb ook om het half jaar controle verder alleen mijn bloed prikken wat om de 3 weken was en nu sinds dec krijg ik elke keer al 2 kuren mee en mag ik om de 6 weken bloedprikken. Uit mijn bloed kunnen ze alleen de waardes van herstel na kuur meten. Dat is wonderwel altijd binnen 4 dagen helemaal hersteld. Dus als het goed is en een tijd al goed blijft kan het ook. Heb vertrouwen dappere Hebe.❤😘

Laatst bewerkt: 18/04/2019 - 06:53

Hoi lieverd, ik heb vertrouwen, echt wel. Maar soms..... valt het me zwaar daarin vol te houden. Nu zit ik - mede dankzij een groep lotgenoten waarmee ik eindeloos veel appjes deel (!) - weer in de flow van 'het komt vanzelf op mijn pad'. En blijkbaar is dit nu het pad dat ik bewandelen moet....

Laatst bewerkt: 25/04/2019 - 16:01

Mooi hoe je al die tegenstrijdige gevoelens beschrijft. Wat is het toch ingewikkeld allemaal!

Hopelijk geeft het stoppen met de botversterker je wat verlichting. Het zou zo mooi zijn als blijkt dat sommige dingen daardoor kwamen en niet door de ziekte zelf.

Kan me goed voorstellen dat het eng is om zo'n contrele uit te stellen. Maar zelf zie ik het ook als 'tijd cadeau krijgen', als een controle mag worden uitgesteld. De horizon ligt dan weer een stuk verder en ik kan weer plannen gaan maken voor die periode. Maar goed, wat voor mij geldt, hoeft voor jou natuurlijk niet zo te zijn.

Hoe dan ook, moge het een goede periode worden.

Liefs, Hanneke

Laatst bewerkt: 18/04/2019 - 10:17

Lief Hanneke, en ja, zo heb ik het ook altijd gezien. Oncoloog heeft me altijd verzekerd dat ik nooit of te nimmer met mijn vorm van kanker van die 3 maandelijkse controle af zou komen. Vond ik ook prima hoor, heb er nooit zo bij stilgestaan in de zin van angstig voor de uitslag. Vond ik zonde van het genieten van de tijd die je wel hebt tot het moment daar is. Sinds vorig jaar zijn die 3 mnd langzaamaan opgebouwd tot 4 maanden. Ik helemaal blij en trots op mezelf. Maar van 4 mnd en één weekje in twee controles naar bijna 5 mnd en vervolgens ruim 5,5 mnd, is blijkbaar voor mij te veel van het goede. Van 3 mnd naar 4 mnd heeft ruim 8 jaar geduurd...... Maar.... het komt vast en zeker goed. Ik heb lieve mensen om me heen waar ik wel tegenaan mag miepen.....:-)

Laatst bewerkt: 25/04/2019 - 16:08

Hebe, je hebt weer een gevoelig stuk geschreven.

Maar je slaat je er dapper door heen .Je bent een gevoelige maar sterke vrouw.

Liefs, Ad

Laatst bewerkt: 18/04/2019 - 10:52

Lieve dappere Hebe, je doet uiteindelijk waar jij je goed bij voelt en daar gaat het om. En sowieso heel fijn om goed nieuws mee naar huis te nemen. Nu hopen dat met het verdwijnen van die pillen ook je klachten verminderen/ verdwijnen, dat zou heel mooi zijn. xx Kim

Laatst bewerkt: 18/04/2019 - 20:07

Dank Kim, ik hoop het ook. Jammer dat dat blijkbaar wel een tijdje duurt eer je daar iets van merkt. Maar ik hou me vast aan mijn overtuiging dat minder pillen altijd beter is. Hoe zeer ik er ook van overtuigd ben, dat je niet altijd zonder kunt. Maar toch, mijn lichaam moet zelf ook sterk genoeg zijn sommige dingen / klussen te klaren. Met allemaal pillen, ontneem je het die kans zichzelf sterker te maken / aan de slag te gaan / te laten zien dat het dat kan.

Laatst bewerkt: 25/04/2019 - 16:13

Hallo Hebe,

Superfijn dat je zo'n goede uitslag had dat je kunt stoppen met die pillen. Maar snap dat zo'n vertrouwd iets dat niet meer hoeft ook even spannend is. En die controles zijn inderdaad ook een ding ja. Heb vertrouwen dat het goed komt. 

 

Liefs,

Yvonne

Laatst bewerkt: 21/04/2019 - 20:38

Hey Yvonne, dat vertrouwen heb ik wel hoor. Ik denk altijd in termen van 'het komt goed'; hoe dan ook. Ook niet goedkomen kan goed zijn...... Het voelde heel raar zondag zonder mijn 'favoriete' pil. Beetje trillerig. Toch gedacht 'kom op mens' en de pillen in de kelderkast opgeruimd. Meer moeite heb (al bijna had.....) ik met de controle die ineens in een half jaar van 4 mnd naar bijna 6 mnd vliegt. Terwijl ik nooit van de 3 mnd af zou komen..... Maar wie weet, wil ik over een tijdje nog maar 2 x per jaar.....hihihi

Laatst bewerkt: 25/04/2019 - 16:17

Dank jullie allemaal dat je zo lief bent me een hart onder de riem te steken! Dankbaar voor en blij mee! Zo super te weten dat ik (wij allemaal dus) het niet alleen hoeven doen!

Laatst bewerkt: 25/04/2019 - 16:18

Nou schat ik vind je wel echt heel erg dapper hoor ,ik zou er compleet de zenuwen van krijgen en alleen nog maar denken dat is te lang dat is veel te lang wat kan er wel niet allemaal gebeuren  in bijna een half jaar ,dus hierbij het volledige certificaat Mevr Hebe van Lierop is Dapper .

dikke knuff hes xxx

Laatst bewerkt: 25/10/2021 - 14:04