Voluit leven (4)

Voluit leven …

… is door gedoetjes en ook nog wat ineens oppoppende andere dingetjes je dagelijkse ff-de-zee-in zien sneven.

… is daardoor tijdens het avondeten het idee hebben “best weinig gedaan”.

… is je daarin echt vergissen.

… is bedenken: je bent wél naar de bieb in Wateringen gefietst om wat details door te spreken rond de lezing in januari. En ook de wasrekken zijn leeggehaald, er is een was gedraaid en het wasrek is dus ook weer volgehangen. En in de computer heb je wat zitten prutsen. Én – zware taak – in je boekenkasten zijn boeken geselecteerd. Die moeten via buurtbiebjes of anderszins een nieuwe eigenaar/lezer vinden. Moeten, ja. Ruimte maken.

… is je realiseren dat je je inderdaad vergist. Want dus wél best wat gedaan.

Voluit leven …

… is niettemin denken “maar tóch …”.

… is tóch mijmeren over die duik.

… is merken dat het tóch knaagt.

… is serieus nadenken over het door super-F. als grap opgeworpen voorstel “we kunnen na het eten wel even gaan”, ondanks dat we al diep in november zitten en het inmiddels dus hartstikke donker is, zeker op het strand.

Voluit leven …

… is denken “joh, gewoon doen, gáán” en er een wandeldraai aan geven.

… is dus voorstellen “Zullen we sámen gaan? Dan lopen we erheen en hebben meteen een wandelingetje?”

… is tas pakken, wandelen, uitkleden, rennen naar de golven, erin plonsen, rustig tot 15 tellen, eruit rennen, afgaan op een zwart hoopje en een piepklein lichtje, lichtje-eigenaar super-F. ‘klik-klik-klik’ horen doen, er weinig aandacht aan schenken, want “waar is mijn handdoek?”.

… is handdoek grijpen, uitslaan en omslaan, wrijven, handdoek ombinden, shirt aan, trui aan, rest van de kleren aan, sokken en schoenen ook. Jas dicht. Tasje op rug. Snel naar huis wandelen.

Voluit leven …

… is thuis het koffieapparaat aanslingeren en meteen het zwemspul uit- en de voeten afspoelen.

… is – met koffie in de hand – het resultaat van het klik-klik-klik bekijken.

… is een selectie van het beeldwerk hier en daar delen met de tekst “Ff gek gedaan. Duik op de dag lukte niet.”

… is meteen reacties krijgen. Dat het inderdaad best gek is. En dat mijn ‘Time to fly’-tattoo mooi is. En dat een “baignade au claire de lune’ echt bijzonder is zo in de late herfst”.

… is ook de reactie/vraag krijgen “Omg! Was wel gaaf zeker?!” en daardoor aan het denken gezet worden. Want wás het wel gaaf?

… is antwoorden: “De keten rode lichtjes op zee (van de windmolens) en de lampen van de reeks buitengaats liggende schepen is apart. Het is vooral een heel raar idee dat je alleen op het strand bent, een gekke ervaring dat je de golven waar je in moet nauwelijks ziet en dat je komend uit het water moet zoeken naar waar je kleren liggen.

… is aanvullend aangeven: “Daarmee houdt de romantiek wel op, want de wind, het strand en de zee zijn precies zoals overdag: fris, koud en koud. En het vlot uit- en aankleden is in het donker – met slechts hulp van het minilampje van een telefoon – is lastiger dan overdag. Maar nergens spijt van!”

Voluit leven …

… is het er over eens zijn dat je op die momenten wél voelt dat je leeft en dat het
hoe dan ook iets magisch heeft. “Al ben je je dat op het moment zelf niet zo bewust. Daarvoor ben je te druk met alles om niet te koud en snel weer warm te worden. Maar door jouw vraag kon ik het me thuis wel realiseren.”

… is je ineens herinneren dat je – bij het verlaten van het strand – de Grote Beer zag. En ‘m fotografeerde. En dat thuis bleek dat de foto goed gelukt was.

Ja, voluit leven is soms magisch.