Verlies en verder
Wordfeud zei: mv8tekst heeft het spel afgebroken. Zaterdag 3 juli was dat. Mijn kankerverjaardag en de sterfdag van mijn vader. Ik vergat dat. Met Syl ging ik naar Marian en ze lag er nog net zo vredig bij als ik haar de donderdag daarvoor had achtergelaten. Syl en ik dronken koffie en thee met Marians dochters en ex en werden betrokken in gesprekjes over rouwkaarten, de uitvaart, de catering, corona. We aten en sliepen samen in een hotel in de buurt, zodat we lang konden kletsen over hoe-het-nou-toch-mogelijk-was en samen een soort mini-mutsen-vier-het-leven-ode-aan-Marian hadden.
Dinsdag haalde Dasje me van de carpool vlakbij Nijmegen en reed nog eens 2 uur met me naar Friesland. Waar we Hebe en Nick49 en hun partners troffen voor de uitvaart van Alice. In een crematorium midden in het Friesche landschap, landelijk en vredig en we waaiden bijna weg. Ik was daar eerder, met Dasje en Alice, twee jaar eerder bij de uitvaart van blogger Jolanda100, waar Alice ook live mee bevriend was geraakt.
We schreven allemaal met stift op Alice's kist, van Harten7 enzo, See you on the other side, schreef ik, kusjes en liefs schreven we, ook van degene die niet aanwezig kon zijn. Een heel recente foto van Alice stond op de kist, een andere was op de wand zichtbaar. Hand in hand met Hebe zat ik toen Alice's gezin binnen kwam. Alice had de muziek zelf geregeld, al die tijd de touwtjes in handen. Haar oudste dochter deed emotioneel het woord, een paar foto's kwamen voorbij. Alice had zelf het laatste woord door een fragment van een video. Hartverscheurend was het, maar ook oh zo liefdevol en mooi en zo passend bij Alice!
Woensdags was ik weer boos. En huilerig en lichtgeraakt en sip. En bleek Jessica overleden te zijn, een dag voor haar verjaardag. Van wie mocht dat, verdomme?!
Donderdags de uitvaart van Marian. Syl en ik togen nu naar een hotel dat vlakbij de natuurbegraafplaats was waar Marian haar plekje gekozen had. Vanwege corona moesten we een vaccinatiebewijs of een negatieve test hebben, want de ruimte voor de bijeenkomst was te klein voor de anderhalve meter. Dat akelige virus gooide toch nog roet in het eten.
Ik kreeg een papier met het draaiboek van de uitvaart, na de dirigent van Marians koor zou ik Lotgenoten van Hanneke voorlezen. Dat lukte me met droge ogen. We brachten even later Marian in die afschuwelijke, biologisch afbreekbare kist (sorry Marian) naar haar graf en na de bijeenkomst met een hapje en drankje mochten we één van haar kamerplanten meenemen. Ik was lopend immers, dus koos een klein vetplantje.
Vrijdags ging ik weer naar huis. Het bleek nog lastig voor Syl en mij elkaar weer gedag te zeggen en we beloofden elkaar om contact te houden, als laatsten van de Autimams, en om af en toe samen te Mutsen. Thuis vond ik mijn draai niet echt, was ik weer boos, weer verdrietig, sliep ik slecht. En moe, sjesus wat was ik moe.
Vandaag ging ik naar de Dierenopvang. Soort van boventallig, als een vliegende kiep. Een tijdje couveuse, een tijdje de buitenronde. In de couveuse zaten heel veel jonge egeltjes, die ik woog en voerde. Kleine zwaluwen, jonge duifjes, een musje, een ekster die gevoerd moesten worden. Buiten waren heel veel watervogels, Vlaamse gaaien, kraai-achtigen en zangvogels. Een buizerd. Duiven en zangvogels. Een gansje was door ruimtegebrek bij een scholekster geplaatst. We voerden ze meelwormen, omdat de scholekster die zo mooi op kon pikken in het zand-met-gras. Het gansje deed dat ook, volgens mij dacht die ook een scholekster te zijn.
21 reacties
Wat is het leven toch wreed.
Soms zou je............
Heftige, emotionele dagen meis...ik heb de livestream van de uitvaart van zowel die van Alice als die van Marian gezien. Ik hield het niet droog toen jij naar voren liep om het gedicht voor te dragen. Prachtig gedaan meis👏 Huil, wees boos en vooral...zorg goed voor jezelf!😘😘😘
Wat lief, Rita, ik heb nog van niemand gehoord die beide gezien heeft, dank je wel! XXX
Wat was het een zware, verdrietige week. Voor jou helemaal lieve Frie. Fijn dat we samen weer naar Friesland konden rijden. Wat ligt dat crematorium prachtig in het Friese landschap. Zo verdrietig, maar de uitvaart was ook heel mooi. Zeker omdat Alice zelf het laatste woord had. Maar ook zonder dit, is het nog vaak alsof ik Alice hoor praten.
Verdrietig maar toch fijn dat je nog zoveel voor Marjan hebt kunnen doen en dat je samen met Syl naar de uitvaart bent geweest. En samen mooie herinneringen hebt kunnen delen.
Heel veel sterkte lieve Frie❤️
Respect en sterkte 🍀💐
Vandaar de bijnaam Domme Gans, teveel gedachten om op te schrijven en kan je alleen maar sterkte wensen.
STERKTE
Wat een emotionele tijd maak je door. Sterkte🌻
Sterkte 🤍
Respect en sterkte 🍀💐
Heel veel liefs en sterkte ,en kracht bij het verwerken van dit alles.
groet Bets
Wat een heftige week Frie. Nu alles verwerken en heel veel sterkte en kracht daar voor.
Groet Yvon
Het was een loeidonkere week, op kanker.nl en al helemaal voor jou. Mooi dat je zoveel kon betekenen voor Alice en Marian maar het moet je inderdaad uitgeput hebben op alle fronten. Hopelijk geven de diertjes je weer wat rust terug. Let goed op jezelf, xxx, Joke
De hele dag zoek ik al naar troostende woorden. Maar die zijn er niet.
3 mensen in 1 week verliezen....het is teveel. Het is oneerlijk en wreed en gewoon nauwelijks te bevatten.
Wees boos en moe en voel wat je voelt. En vooral heel veel sterkte. Ik vind het zo erg voor je!
Lieve Frie,
Zo'n zware week voor jou en wat heb je het weer hartverscheurend mooi geschreven. De uitvaart van Alice heb ik thuis meegekeken, maar het voelde alsof ik naast jou zat, op die lege plek die daar nog was op de bank. Heel mooi en heel verdrietig was het. Ik was zo blij dat ik Alice nog heb mogen bezoeken, 2,5 week voor haar dood.
Dank je wel, dat je dat hebt willen doen, een gedichtje van mij voorlezen bij de uitvaart van Marian. Het voelde voor mij als een grote eer toen Marian dit vroeg. Marian, het talenwonder met haar flamboyante stijl, één van de beste schrijvers van dit forum, en dan dat eenvoudige versje van mij? Maar het ging daarin precies om wat we hier ervaren: dat intense contact met lotgenoten. Elkaar begrijpen zonder iets te hoeven uitleggen. Onze ellende en ons verdtiet kunnen delen, maar óók kunnen lachen met elkaar. Dat laatste gold zeker voor Marian, met haar onnavolgbare humor.
Ook Jessica, hoe ziek en verdrietig ze ook was, hield van humor. Haar blog en gesprek over corona-humor werden eindeloos vaak gelezen en er kwamen heel veel reacties op.
Ze zijn er niet meer, drie vrouwen die enorm belangrijk waren voor deze site. Maar wat ze ons gaven, hun aandacht, warmte, wijsheid en humor, het blijft allemaal bij ons.
Sterkte, lieve Frie!
Hanneke
Het is zo mooi hoe jullie elkaar steunen in deze moeilijke tijd,ik heb diep respect voor jullie allemaal en je verhaal toont echt je gevoel,respect en sterkte en veel liefs 🍀💐
Wat lief van jou, Niky, en hetzelfde geldt voor jou.
Sterkte lieve Frie, ook vandaag weer met de dingen die de dag je brengt.
liefs Bianca😘
O zo lieve Frie,
Verpletterend mooi hoe je vertelt wat je vertelt.
Ik kan er maar moeilijk aan 'wennen' dat deze 3 vrouwen er niet meer zijn.
Lieve Jessica met voor iedereen altijd een goed woord. Onnavolgbaar in het álles uitzoeken wat ook maar goed voor haar én ons zou kunnen zijn. Humor in een tijd dat we daaraan vergeten te denken...
Marian mijn wordfeud maatje. Zeg maar elke dag en vaak een hele tijd elke dag. We begonnen meestal al 's morgens vroeg en dankzij mijn handigheid hadden we opeens 3 spellen samen. Pas op het laatst heeft ze één spel laten vervallen. Heerlijk elkaar geen duimbreed toe te geven.
Fijn dat ik haar zo'n anderhalf jaar heb mogen lezen. Geweldig hoe ze ons meenam in haar leven. Bewondering voor haar in alle opzichten, maar zeker in de humor waarmee ze ook ongezouten kritiek gaf. Elke stapje minder bracht ze omhoog tot een stap naar 'nu kan ik dit weer wel', zoals met Rolly.
Ach... ik mis haar gewoon!
Onze Alice.
Onze o zo mooie Harten7 vriendin.
We stonden naast elkaar te snotteren bij haar kist en konden niet eens meer goed schrijven. Gekrabbeld, jij hebt er een hartje van gemaakt en we hebben opnieuw geschreven.
Onze afwezige thuis bij ons aanwezige H7 vriendin staat erbij. Onze al overleden H7 vriendin ook. Dan mijn wens, mijn woorden. Slik. Snik.
Wat voelen we ons onthand. Wat voelen we ons leeg. Sip zei jij. Dat vond ik mooi, dat paste ook bij mij. Sip. Stil. Leeg. Ook blij... Blij dat ik hen heb mogen kennen. Met Alice had ik ook zowat elke morgen een onderonsje. Ook met wordfeud en dan effe hoi zeggen, goeiemorrege en ik hou van jou. Want dat doe ik! Nog steeds.
Zo hebben ook wij een onderonsje Frie. Wie maakt de meeste foto's? Je vertelt, we leven mee. Ik hoop er voor je te zijn zoals jij verdient. Jij met je mooie woorden naast je mooie daden. Je bent en je doet. Pracht mens!
Ja, zo hou ik ook van jou Frie!
Liefs met knuf xxx Hebe
Wat een mooie vriendschap, ik wordt er stil van ,ook voor jouw Hebe veel sterkte en respect 🍀💐
Lief van je Niky! Dank je wel xx
Wat een vreselijke week voor jullie zelfs ik weet niet altijd woorden ,maar ff een knuffel voor iedereen liefs hes xxx