Ik ben verdrietig
Ik weet niet waar te beginnen.
We gingen naar Haarlem, lief en ik. Samen lunchen met Alice en haar lief en daarna op bezoek bij Ron. Onvergetelijk en bijzonder, en Alice had er duidelijk heel hard naar toe geleefd, dat wilde ze nog doen, een laatste lange trip. En daarna op de camping genieten van niks moet-alles mag, hopelijk met zo weinig mogelijk klachten. En dat ze zelf in de hand had wie langs kwam en hoe lang, en vooral verheugde Alice zich op tijd met haar lief, wat fietsen en wandelen, de kinderen op bezoek, die zitten nooit in de weg natuurlijk.
Centrum Haarlem is zo ongeveer onbereikbaar voor de auto, we parkeerden ieder ergens aan de rand van het centrum. Wandelden naar het centrum voor die lunch. Ik maakte me zorgen om Alice, zo'n eind sjouwen weer, maar ze gaf geen krimp. "Wil je binnen zitten?" vroegen wij, "het is best fris hier". Ze had er geen last van. We fronsten en uiteindelijk gingen we toch binnen lunchen. Bij Ron was het in de achtertuin beschut en niet zo fris en we konden daar prima zitten. Koffie, Bossche bollen, vriendschap alsof die daar al jaren bestond. Dat deed 'ie ook, maar eerder alleen online. Foto's van Ron, Alice en mij, kankerlijders, maar we waren er nog!
Een week later stierf Alice. Ik wist wel dat het slecht ging, maar had geprobeerd te struisvogelen. Ze moest toch nog die rust ervaren in haar geliefde caravan? En ik zou nog met Dasje naar haar toe. Ik kreeg een telefoontje van een nummer dat ik niet herkende en nam gewoontegetrouw niet op. Even later nog eens. En toen kwam dat droevige bericht in onze groepsapp en heb ik Roelof terug gebeld, Alice's man. Nee, schreeuwde het in mijn binnenste, nee, nee, nu nog niet.
De volgende morgen zou ik naar de Dierenopvang. Gelukkig, afleiding. Vroeg op en om 8 uur weer een telefoontje van een onbekend nummer. Ik had de naasten van Alice inmiddels opgeslagen en nam wederom niet op. En luisterde even later de Voicemail af. Marians ex, die ingesproken had dat Marian in het ziekenhuis in Alkmaar overleden was. Dat kon toch niet waar zijn?!
Marian had zowel ex als vriendin opdracht gegeven mij te bellen als ze stierf. Ik zou haar immers verzorgen. Ik zou die zaterdag met autimam S naar haar toe en wilde juist vertellen dat me dat toch wel heel confronterend leek. Nu reed ik verdoofd naar Eindhoven. En heb met veel liefde die verzorging gedaan. Zaterdag gingen S en ik gewoon naar Eindhoven. Naar Marians dochters en ex, en we verbleven in dat hotel, een soort mini-mutsen. De tranen kwamen maar niet.
Intussen ben ik verdwaasd aan het rondstieren in mijn huis. Ik kom tot niks en hoe meer mensen aanbieden dat ik kan bellen en babbelen met ze, hoe meer ik me terugtrek, lijkt het. Morgen naar de uitvaart van Alice. Gelukkig kan ik meerijden met Dasje. Donderdag de uitvaart van Marian. Ze had me gevraagd of ik Hanneke's gedicht 'Lotgenoten' wilde voorlezen. Dat ga ik proberen.
Pijn in mijn hart en mijn hoofd zit zo vol. Maar de tranen komen maar niet. Misschien later, na de uitvaarten. Van mijn lieve, dierbare vriendinnen. Dit mag toch gewoon helemaal niet?
27 reacties
Lieve Frie,
Dit is echt een zwaar gelag voor je. In één week tijd twee goede vriendinnen verliezen, allebei verwacht, maar niet zó snel. Niet zo vreemd dat je alleen maar verdwaasd rondloopt. Dit is bijna niet te beseffen.
Ik wens je heel veel sterkte!
Liefs, Karin 😘😘😘
Wat ontzettend verdrietig en zwaar om 2 vriendinnen te verliezen. Geen woorden voor. Heel veel sterkte!❤️
Lieve Frie,
Zó veel verdiet. Ongelofelijk zwaar voor jou. Dat je afscheid moet nemen van twee vriendinnen.
Wat geweldig dat het nog kon, samen met Alice bij Ron op bezoek. Wat een dierbare herinnering. Maar onwezelijk en onbegrijpelijk dat ze er een week later niet meer is.
Sterkte , voor morgen en overmorgen bij de uitvaarten. En zeker ook voor de tijd daarna. Rouwen is hard werken Frie. Ik denk aan je.
Liefs Lenneke
Zwaar klote lieve Frie, je hart zo zwaar van verdriet en jouw hoofd zo vol met alles wat je (nog) niet kunt bevatten. Niet gek dat je verdoofd ronddoolt. Twee vriendinnen verliezen in zo'n korte tijd...nee, dit zou toch helemaal niet mogen. Sterkte wijffie en heel veel kracht om die loeizware dagen te doorstaan. Dikke 😘
lieve frie
ik zou zo veel willen zeggen maar er zijn geen woorden voor ......zo inmens verdriet,....
ik denk aan jullie 🍀❤ en in gedachte bij jullie 😘
en geloof me de tranen gaan wel komen als de tijd daar is ......
heel veel liefs en sterkte
xx astrid
Lieve Frie,
Ik kan jouw ontreddering goed navoelen. Ik heb dat ook altijd na een verlies van een dierbare aan deze wrede ziekte. Terwijl het in lijn der verwachtingen ligt, is het tegelijkertijd niet te begrijpen als het gebeurt. Maar je hebt zoveel voor en met hen kunnen doen! En meer nog: je hebt het gedaan op je eigen, bijzondere, intense en onnavolgbare mannier. Er komt een tijd dat je dat kunt koesteren. Tot dan komt het neer op verdwaasd rondlopen. Ik zei tegen mijn allerliefste vriend, die leed aan uitgzaaode alvleeskanker dat ik zo vreselijk boos was. Hij zei toen: boos kost alleen maar energie. Ik probeer daar steeds asn te denken, want mijn laatste belofte aan hem was om er niet meer boos om te zijn. Hij reageerde met een duimpje op de app. Dus elke keer als ik weer dreig te ontploffen bij de herinnering aan die laatste 9 maanden, het laatste etentje en zijn plannen voor de toekomst, herinnert hij me aan díe uitspraak :boos kost alleen maar energie en lost niets op. Ook Alice en Marian zullen bij je blijven door een voor hen kenmerkende uitspraak die bij je blijft. Of op een andere manier in contact blijven. Althans, zo ervaar ik dat. Mijn gedachten zijn bij je,de komende dagen. Probeer te blijven schrijven. Volgens mij helpt dat voor jou. Ik wou dat ik meer kon doen, Frie.
Carla
Lieve Frie. Lamgeslagen. Het is zo verdrietig en confronterend dat het zo snel kan gaan. Afschuwelijk om zo kort na elkaar afscheid te moeten nemen van 2 lieve vriendinnen.
Tot morgen. Frie.
Liefs❤️❤️❤️
Ach lieve Frie,
Héél veel sterkte.
Margriet
Neem je tijd lieve Frie 2 donderslagen bij heldere hemel is erg veel.
Sterkte
Hoi Frie,
Natuurlijk heel triest en nu wel twee tegelijk!!
Maar je hebt gelukkig nog wel heel kort daarvoor een soort van
"afscheid " kunnen nemen.
Misschien geen tranen omdat je misschien ook wel een beetje weet dat
voor hun nu de strijd en ellende "over" is en het voor hun "rust" geeft??
XXX Hans
---
Nee.... Dit mag toch echt helemaal niet!
Beste Frie
Ik denk aan jou,veel sterkte en liefs in deze moeilijke tijd 🍀
Beste Frie,
zo kort achter elkaar 2 vriendinnen verliezen is bijna niet te bevatten. Dus het is heel begrijpelijk dat je zo oud het lood bent geslagen. Want elke keer dat een dierbare sterft gaat er ook een stukje van onszelf dood. En dood door kanker komt op enorm andere manier elke keer nog veel harder vinnen. Misschien omdat het ons zo confronteert met onze eigen kwetsbaarheid.
Gun jezelf ajb alle tijd van de wereld om op jouw manier verdrietig te zijn en te rouwen. En koester de goede herinneringen aan jullie vriendschap. Die zijn Godzijdank blijvend!
heel veel sterkte, ik leef op afstand met jou, en alle andere mensen die rouwen om Alice en Marian mee!
liefs,
Christa
Lieve Frie,
Het is zoveel dat ik niet meer uit m'n woorden kom en alleen een ❤ neer kan zetten om toch te laten weten dat ik meeleef.
Liefs Sandra
Lieve, lieve Frie,
Het is gewoon te erg. Twee zulke lieve vriendinnen verliezen. Ik weet geen woorden om je te troosten en ik denk dat het ook helemaal niet kan nu, troosten.
Zie eens hoe heel kanker.nl van slag is door de dood van deze twee, terwijl de meesten hier hen 'alleen maar' van deze site kenden. Maar voor jou is dit het allerergste Frie, jij bent de enige die met hen allebei bevriend is geweest, en voor jou is vriendschap iets heel groots.
Nee, troosten kan niet. We kunnen alleen maar samen verdrietig zijn. Straks ben jij bij de uitvaart van Alice en kijk ik op afstand mee. Donderdag ben jij bij de uitvaart van Marian en leef ik op afstand mee.
En dan hebben we zelf óók nog steeds kanker...
Heel veel liefs,
Hanneke
Lieve Frie,
Heel heel veel sterkte,...het is niet te bevatten, we weten dat het komt maar zo, 2 lieve vriendinnen tegelijk?....ik wens jou, en alle andere mensen, heel veel sterkte de komende dagen,....ik huil op afstand met jullie mee, dikke knuffel
Bets
Heb hier geen woorden voor. Heel veel sterkte en kracht voor de komende dagen en natuurlijk ook daarna.
Lieve Frieda,
Jeetje, wat krijg jij je het voor je kiezen!
Wat een immens groot verdriet en dat dan allemaal tegelijk. Ik vind het niet gek dat die tranen niet willen. Soms is verdriet zo groot, dat heeft dan even tijd nodig om te landen. Een beschermingsmechanisme van je hoofd, omdat het meer is dan je brein in één keer kan verwerken.
Mag ik zo brutaal zijn en jou om je adres vragen?
Ik stuurde Alice regelmatig een kaartje. Dan had ik iets gemaakt en dacht ik: dit is er echt ééntje voor haar. Ik denk dat zij het fijn zou vinden als ik ze nu naar jou stuur. Niet omdat dat dat iets oplost, hoor. Maar gewoon, omdat het soms fijn is.
Liefs, Bianca
Lieve Frie,
Hanneke haalt de woorden uit mijn mond. Ik "kende" Alice en Marian alleen maar via deze site, pas 1,5 jaar leefden we over-en-weer mee. Toch ben ik erg aangedaan. Hoe moet dat dan wel niet voor jou zijn? Twee van je vriendinnen, toch nog zo plots, je had Alice nog net gezien / had al een afspraak om Marian te zien, onwerkelijk. Je huilt misschien niet omdat het teveel is, omdat je geen rust en tijd hebt om te huilen. Hoop wel dat je toch genoeg steun zoekt bij je andere vriendinnen, en hier, want het is veel om mee te dealen, veel te veel.
Ik wil ook de anderen in de hechte groep rond Alice & Marian veel sterkte wensen. Ik ga geen namen noemen, bang dat ik mensen vergeet. Velen van jullie hebben nog steeds kanker (in de woorden van Hanneke) en ook dat maakt het ongetwijfeld extra confronterend.
Liefs, veel liefs, Joke
Hoi lieverd,
Woorden te kort... en troosten kan ook al niet. Er voor elkaar zijn, voor zover dat kan. Want de meest essentiële 'stappen' zul je zelf moeten zetten.
Er voor elkaar zijn, ja, daar zijn we best heel goed in. Ben je zelf een groot voorbeeld van en Alice en Marian hebben zich in jouw lieve steun en vriendschap mogen koesteren. Gewaardeerd hebben ze dat met stip! Ik weet dat je dat weet. xx xx
Als je er klaar voor bent komen jouw tranen vanzelf. Gisteravond al een deel, begreep ik. Kump good lieverd! De doos van Frie staat voor je klaar ..
Knufs xxxxxxxxxxxx Hebe
Teveel om te bevatten geen woorden om je op te peppen maar het blijkt maar weer hoe dierbaar dit blog is voor alle mooie contacten die hier ontstaan.
Heel veel lieve groeten en digitale knuffel.
Lieve Frie, is helemaal niet gek dat jij je lamgeslagen voelt...je voelt je leeg.. het is ook een shock...twee vriendinnen verliezen.. respect hoe jij alle "zorgen" draagt...
Heel veel sterkte meis ❣
liefs Cecylia
Lieve Frie
Geen woorden voor.......... Zo oneerlijk, verdrietig........ Heel veel sterkte.
Liefs Nonnie ❤️
Een hele dikke knuffel voor jou, wat moet dit een ongelooflijk zware en moeilijke week voor je zijn geweest. Fijn dat je erbij was jullie betekende veel voor mama als ❤-7.
Pas goed op jezelf en denk met mooie herinneringen aan mama, zij zal overal waar je bent altijd bij je zijn!
Dank je wel, moedige, lieve Daphne, dat betekent veel voor me XXX
Lieve Fri,
Geen woorden voor zoveel verdriet. Wat fijn dat jij voor beiden nog zoveel kon betekenen. Wens je kracht en moed om dóór te gaan !
Sterkte
Godsamme 2 in een week ,wat een pijn en verdriet weer ach meissie toch niet te dragen dit ,NEEE dit zou helemaal niet moeten mogen ,helaas is de werkelijkheid anders en dat weet jij en velen hier als geen ander
dikke knuff hes xxx