Dit is een overval
Met het weinige dat ik nog kan heb ik de hitte voornamelijk film kijkend doorgebracht in mijn luie stoel. Soms slapend, soms wakend, maar veelal er tussenin. Even mocht ik mij in een ruimte met airco begeven, namelijk afgelopen dinsdag voor de driemaandelijkse CT-scan. Na dit heerlijk koele uitje mocht ik mij weer in de plakkerigheid van mijn eigen huis begeven en kon ik heerlijk de hele slapeloze nacht me druk maken over de uitslag van de scan.
Zelf durf ik niet te kijken dus het zijn meestal 6 slopende dagen tussen scan en uitslag. Ondertussen krijg ik steeds meer kwaaltjes, steeds meer pijntjes en is de adem na 10 stappen al zo goed als op. Je zou er bijna het ziekenhuis voor bellen.
Plots ging vandaag de telefoon: Polikliniek Oncologie... och heden, als ze nu bellen is er iets mis. Heel even overweeg ik om niet op te nemen maar de nieuwsgierigheid wint.
De radiotherapeut had met spoed de oncoloog gebeld, er is iets vreselijk mis. Ik voel het bloed uit mijn hoofd wegtrekken en probeer gevuld met angst het gesprek te volgen.
Ze vervolgd het gesprek met de tekst: De chemo slaat aan! Er is geen groei. Alles wat ze verder zei over de tumoren is verloren gegaan in mijn gesnik van blijdschap, opluchting en combinatie van emoties die door me heen gaan.
Maar....... Potjandosie, waarom is er toch altijd een maar....
In mijn longen zijn diverse embolieën gevonden. Er wordt direct een recept voor bloedverdunners uitgeschreven welke ik direct moet halen en slikken. Ik roep nog een paar keer tussendoor Maar de chemo slaat dus aan? Terwijl de arts mij terug naar aarde roept en aangeeft dat longembolieën toch wel echt ernstig en potentieel dodelijk zijn. Als je ook maar ergens meer last van krijgt, niet bellen maar direct naar de eerste hulp. Slik....
Het verklaart wel een hoop van de pijn die ik al tijden ervaar. Ik heb het steeds aangegeven bij de verpleegkundige maar ja, ik had geen last van pijn bij het ademen, mijn longen klonken goed en ik had erge bloedarmoede. Een foutje is zo gemaakt. Nu dus flink aan de bloedverdunners en hopen dat de vele kwaaltjes snel minder worden. En bovenal hopen dat bezoekjes aan de eerste hulp niet nodig zijn.
(en stiekem ben ik toch heel blij want potverdee de chemo slaat aan!)
6 reacties
Wat heerlijk om te horen dat de chemo aanslaat. Snap jouw blijdschap volledig. Wel kak om direct daarna te horen over de longemboliën. Bah. Hoop dat deze oplossen met de bloedverdunners.
Liefs, Monique
De chemo slaat aan, dat is goed nieuws.
Longembolie, dat is dan minder goed, maar ook dat gaan ze onder controle krijgen.
Al met al, gaat het een beetje de goede kant op toch
Liefs Peter
Die embolieën maken je ook kortademig, weet ik inmiddels uit ervaring. Die bloedverdunners zorgen dat er niet meer bijkomen, maar uiteindelijk moeten de embolieën door de vaatwand worden opgenomen en afgebroken. Ik moest naar de spoed van het avl daarvoor en moest een nachtje blijven. Dat was net voor Hemelvaart. Nu, dik een maand verder waren de embolieën links in de longen niet meer te zien. Maar die bloedverdunners, die blijven nog wel eventjes.
Ging je naar de spoed vanwege de klachten of omdat de arts de embolieën had gezien en het nodig achtte? Voor mij voelde het nu een beetje raar: Als je iets raars voelt of merkt gelijk naar de eerste hulp. Wat moet ik merken, wat is raar? Met nu 14 diagnoses wordt het een beetje zoeken naar wat nu wat veroorzaakt. En ik ben al iemand van niet zeuren, een ander heeft het altijd erger, alleen wil ik in dit geval niet te laat aan de bel trekken.
En voel je je nu ook beter nu de longen weer een beetje normaal functioneren?
Ik was buiten adem van een klein stukje lopen van de wachtkamer naar de behandelruimte van de oedeemtherapeute. En die viste meteen een saturatie meter uit haar bureaulade. Veels te laag en hartslag veels te hoog. En na dat gemeld te hebben moest ik mij melden bij de spoed, waar ze een hartfilmpje en een ct scan heb en gemaakt. Daar kwam uit een grote klonter rechts en links en rechts kleinere klontjes.
Met de laatste scan waren ze aan één kant niet meer te zien. En ik ben nu inderdaad minder gauw buiten adem.
Jammer dat er altijd een prijs moet zijn voor goed nieuws, maar top dat er eindelijk goed nieuws is!