Erop of Eronder
Ik schrijf het maar gelijk op. Goed nieuws! Op de PET-scan van vorige week waren geen uitzaaiingen te zien. De vlag kon nog verder uit omdat de waarden in mijn bloed voor het eerst sinds lange tijd allemaal bínnen de zogenaamde referentiewaarden waren. Als een waarde hoger is dan de bovenste referentiewaarde, dan verschijnt een H op de uitslag en als een waarde lager is dan de onderste referentiewaarde, dan verschijnt een L. Dit keer geen H’s en geen L’s. Bovendien had de biomarker CA-15.3 weer dezelfde lage waarde als vorig jaar. Je bloed is ‘flawless’, zei de oncoloog, wat zoiets betekent als vlekkeloos. Wow! De oncoloog vroeg nog wel of ik last had van mijn rechterschouder? Huh, ja! Hoezo? Op de beelden is een peesontsteking te zien, zei de oncoloog. Die pijnlijke rechterschouder is een feit sinds onze city trip naar Barcelona. Hoe? Nou, als je als linkshandige met je rechterarm, staand vanuit rij 31 je zware koffer boven uit het bagagerek van rij 29 probeert te pakken, dan is dat een houding waar je pezen niet van gecharmeerd zijn… Ik had ‘m bijna, bijna, … toen de jongen uit rij 29 me te hulp schoot. Gelukkig maar, anders had ik mogelijk iemand anders nog bezeerd met een vallende koffer. Mijn actie met de koffer bleek achteraf geen goed idee. Eenmaal thuis kreeg ik last en nog meer last, de osteopaat erop losgelaten, ben tijdelijk gestopt met tennis, maar naar nu blijkt is het nog niet over. Ach, zo’n schouder is niet iets om me zorgen over te maken. De tijd z’n werk laten doen, zei de osteopaat, de tijd heelt alle wonden, toch?
Ruim twee jaar geleden, toen ik na de borstamputatie voor de keuze stond preventief wel/géén chemo-, immuno-, hormoontherapie te starten, werd me verteld dat ik de komende 1,5-2 jaar de meeste kans op uitzaaiingen liep. De PET-scan van dit jaar voelde voor mij dan ook als een soort erop of eronder. Ik sta nog steeds achter mijn beslissing van destijds om mijn leven te veranderen, mijn lijf beter te verzorgen en mijn innerlijk onder de loep te nemen. Dát werd mijn “chemo”. Na veel wikken en wegen een weloverwogen keus. De juiste keus? Geen idee, niemand die in de toekomst kan kijken, maar hé, so far so good!
Twee bijzondere jaren verder sta ik aan het begin van ander werk. Begin januari 2019 mag ik van het UWV officieel beginnen als zelfstandig coach. Ik ga me richten op eenieder, die behoefte heeft aan begeleiding . Ik ga maatwerk leveren op een laagdrempelige, creatieve en originele manier, met oprechte persoonlijke aandacht, een open mind, zonder oordeel en in een inspirerende omgeving. In januari zal ik in een blog meer uit de doeken doen …
De eerste zes maanden van het nieuwe jaar wordt ook een soort erop of eronder, maar dan van een andere orde. Heel veel zin in!
wordt vervolgd, liefs uit Noord-Brabant
