Herfst in het lichaam, 11 december 2015

Of ik kwam passen, de pruiken waren binnen.

Dat was op een vrijdag in december. Het lijkt erop dat alle grote dingen tegenwoordig op vrijdag gebeuren. Onwennig had ik op de fiets gezeten. Mezelf met moeite opgewerkt tot een staat van valse fitheid voor deze missie. Rizatriptannetje tegen hoofdpijn had geholpen, ook op de bank uitzending gemist kijken naar Floortje Dessing in Alaska op een oesterfarm op het water, en naar aanleiding daarvan een potje huilen en een voornemen: als ik beter word ga ik zo’n avontuur opzoeken. In de diepste diepte van natuur en water verblijven, wonen, functioneren, zuivere lucht om me heen, dieren en massief landschap. Dood en leven krachtig samen.

Maar eerst dus even kanker overwinnen, en alles wat daar bij komt kijken op de een of andere manier integreren in mijn leven. Ook het kaal worden dus. De week daarop verwachtte ik dat mijn haar zou gaan vallen. Herfst in mijn lichaam.

Bij binnenkomst in de kapsalon was mijn plekje al bepaald. Een stoel voor de enorme spiegel, met op de plank daarvoor in een halve kring vijf pruiken die op witte schuimplastic hoofden waren gevleid. Een kraag van roodbruine bontjes boven blinde gezichten. De kapster nam mijn jas en mijn sjaal aan. Met mijn muts ik in mijn handen stond ik besluiteloos te zoeken naar een plek, gooide die op de bank naast mijn tas. Ik ging zitten. Tanija de kapster was voorzichtig, behoedzaam. Ik keek naar mijn pruiken. Vroeg me af wat de synthetische waren, en wat de echt-haar-gevallen. Voelde met mijn vingers, maar in tegenstelling tot vorige week kon ik het onderscheid niet meer maken op basis van die waarneming. Met blinde vingers ging ik de bontjes af, van links naar rechts. Snel werd ik uit de droom geholpen: de drie linker pruiken waren neppers, de twee rechter-beauties waren de eggies. Ik voelde opnieuw. Voelde het nog steeds niet. Mijn zintuigen zijn afgevlakt, mijn tastzin is aangetast.

Inmiddels was met een harmonicascherm de ruimte waar ik ging passen afgescheiden van de rest van de kleine kapsalon. Ik keek naar mezelf in de spiegel. Zag mijn grauwe gezicht. De verwrongen stand van mijn mond, de spanning in mijn kaken, de fronsen tussen mijn ogen, de angst in mijn ogen. Nu pas, hier in deze vreemde spiegel, zag ik wat ik in mijn thuisspiegels mis. Omdat het daar niet aanwezig is? Of omdat mijn huis mooier (buiten-)licht heeft op drie hoog, in plaats van hier, waar het donkere innerlijk van het ziekenhuis met kunstlicht moet worden verdreven? Of omdat ik het niet meer zie? Misschien filter ik thuis de gruwel weg, zodat ik alleen op andere plekken bang word van mezelf.

We gingen passen. Eerst vlocht de kapster mijn haren in een vlecht, strak lag mijn eigen bontje uit mijn gezicht weggetrokken. Ik kreeg een vooruitblik op de zeer nabije toekomst, mijn grauwe snuit in het midden boven een bloot hoofd. De nieuwe ik. Dit keer van rechts naar links het passen. De duurste pruik met het langste, echte haar, schoof ze behoedzaam over mijn hoofd. Het was te mooi. Maar vooral te duur. We gingen daarna het rijtje verder af. Telkens werd ik een andere dame. Bij nummer drie, vier en vijf zag ik een gekapte kop, een vrouw die ik had kunnen zijn, maar nooit zou worden, het was raar. Weer zag ik een mij in een ander leven, parallel aan dit leven, een andere set keuzen, een blik op plastic glamour. En dus viel mijn keuze definitief op nummer twee, echt haar, ongeveer mijn kleur, tot in mijn nek vallend. Ik zal geloofwaardig een nieuw kapsel kunnen faken.

Weer buiten stak ik de straat over, aan de kopse kant het Oosterpark in. Een groot grasveld dat lokte, maar nat als een moeras bleek. Toch liep ik erin. Mijn zwarte laarzen sopten in het water. Mijn schaduw viel lang voor me uit, de zon scheen. Ik maakte schaduw-selfies. Ik zwaaide naar mijn zwarte beeld. Draaide het camera-perspectief 180 graden en maakte keek naar mezelf als in de spiegel. Knikte mezelf toe. Ik was niet meer zo bang.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mijn blogs verschijnen ook op mijn site. Bij alle menu-onderdelen (behalve home) rechts te vinden als berichten op: www.lichterik.nl