Blij, opgelucht en verdrietig tegelijk.

  • Openbaar blog
  • woensdag 5 februari 2025
  • 538 x gelezen

Vanmorgen was ik weer voor een paar uur naar kantoor. Daar heb ik kennis gemaakt met mijn opvolgster. Ik verwacht dat mijn DUO hier een topcollega aan gaat krijgen. Ik vond het wel moeilijk dat er iemand op 'mijn' plek komt te zitten. Een werkplek waar ik zoveel werkplezier heb gekregen en nog steeds ervaar. Mijn opvolgster boft maar met deze job zoals ik dat 6,5 jaar heb gedaan. Gelukkig mag ik nog regelmatig mijn gezicht laten zien op kantoor en kan ik nog wat nuttige klusjes oppakken. 

Even vóór half 10 werd ik blij verrast met de mededeling dat er een koffiemoment is om te vieren dat ik 40 dienstjaren bij de overheid heb. Toevallig zag ik dit afgelopen zaterdag toen ik voor iets anders in mijn personeelsdossier keek. Toch wel een mijlpaal die ik heb bereikt. Toen ik 1 februari 1985 in dienst kwam bij de KvK Zaandam en een collega daar al 12,5 jaar zat dacht ik: wie blijft nu zolang bij 1 werkgever en nu ben ik zelf een nog veel oudere jubilaris. Na vele knuffels, felicitaties, wat lekkers bij de koffie en een mooi boeket bloemen ging ik weer huiswaarts.

Eenmaal een paar uurtjes thuis viel er bericht van het UWV op de mat, dat ik voor 80 tot 100% ben afgekeurd zonder noodzaak tot herkeuring. Dit alles gebaseerd op de brief die mijn bedrijfsarts naar het UWV stuurde op basis van mijn medisch dossier. Ik ben verdrietig en opgelucht tegelijk. Opgelucht dat er geen medische keuring meer hoeft plaats te vinden en ik direct volledig arbeidsongeschikt ben verklaard. Dat ik niet nog in staat word geacht om bijv. fuchsia's te stekken of aardbeien te plukken. Dat soort horrorverhalen lees je wel eens.
Maar het maakt me ook verdrietig. Natuurlijk weet ik al 2,5 jaar dat ik ongeneeslijk ziek ben, maar het écht beseffen lijkt wel in stapjes tot me door te dringen. Toen ik het medisch verslag van de bedrijfsarts las was het al confronterend. De opsomming daarin van wat er allemaal gaande is in mijn lijf met mijn naam erboven  was wel even slikken. 

Wat ik ook moeilijk vond was de aandacht in de media afgelopen weken n.a.v. het nieuws dat Martijn Krabbé en Diewertje Blok beide ongeneeslijke kanker hebben. De manier waarop over hen en hun ziekte wordt gesproken aan de talkshowtafels gaf me het gevoel dat ze het ook tegen en over mij hadden. Dat kwam wel even binnen allemaal.

Maandag was ik bij de neuroloog vanwege mijn tintelbeen en die zag op de CT scan dat er sprake is van kanaalstenose onderin mijn rug. Ze wil dat er een MRI wordt gemaakt om gedetailleerder te kunnen zien hoe het er allemaal uitziet. Waarschijnlijk kan met pillen de zenuwpijn onderdrukt worden en anders is ook een injectie in de zenuw mogelijk. Kan er ook nog wel bij. 
Sinds maandag ben ik gestart met de Fulvestrant injecties en andere antidepressiva. Hierdoor wel weer wat last van bijwerkingen, maar die zijn als het goed is van tijdelijke aard. 
Alles wat ik nu ervaar is vervelend, maar ik wil wel 100 worden met deze klachten. Zolang de kanker zich maar weer koest gaat houden.

Reageren
Volgend blogbericht

21 reacties

Och schat!

Ik pink een traantje weg. Voor jou een paar meer! Ik voel zó totaal goed wat je voelt en ervaart nu! Natúúrlijk weten we het. HET! HET hebben van een KANKER die nooit meer weggaat en waaraan we zullen sterven. Natúúrlijk weten we het, we zijn gelukkig niet achterlijk geworden van de ene en de andere behandeling. En van het feit an sich. Nee, niet achterlijk. Integendeel. Maar als je letterlijk leest dat al die ellende over jou gaat? Een schrikbeeld waarboven JOUW naam staat? BANG! Die komt als een mokerslag binnen en wellicht heb ik me dan nog bescheiden uitgedrukt. 
Ergens in dat achterhoofd van ons leefde tot dat moment toch nog een stemmetje dat het niet écht waar kon zijn. Totdat... Dan is het potjandorie 'ineens' ZO ECHT!

Kaarsjes, tíg kaarsjes, heel veel hele dikke knuffels en die zijn allemaal voor jou! Geniet van je mooie bloemen en duik in je kralen. Je kunt er soortgelijke lieverds als jijzelf heel blij mee maken. Dat gaat je weer een goed gevoel geven en je laten weten dat je er toe doet. Dat je nog héél erg nuttig bent. Wat je trouwens hier sowieso heel erg bent. 
Ik vergelijk het maar met mijn boekje. Frieda merkt aan mij hoe blij ik er van wordt. Gisteren toevallig aan Ruud gevraagd wat ik nou moet doen als mijn boekje klaar is... :-) Een tweede maken...hahaha! Maar ik zei dat hij na de operatie maar een tijd in een rolstoel moet en ik dan gezellig hem dan gezellig rond ga duwen. Kump good! En met jou zéker ook!

Lots of love!
xxxxxxx HieBie :-)

Laatst bewerkt: 05/02/2025 - 18:16
Reageren

Dank lieverd!

We duimen, bidden, hopen dat dat agressieve monster zich niet heeft uitgezaaid. Dan zijn er nog behandelopties, dan kan hij nog geopereerd worden wat hij graag wil. 

Ben gék op alle kleur varianten groen en gek op geel. Wordt lyrisch van een wei vol paardenbloemen, boterbloemen, koolzaad, speenkruid, narcissen, enzovoorts.. hahaha!

Had zelfs véle jaren lang knalgele rolgordijnen, dito deuren maar dan gemêleerd, en 'bleek' gele muren. Totdat ik geel in de woonkamer níet meer leuk vond :-)

Laatst bewerkt: 05/02/2025 - 20:15
Reageren

Wouw Monique, 40 dienstjaren. Van harte gefeliciteerd lieverd. Je kunt terugkijken op een mooie loopbaan.🎉
En wat je schrijft is zo herkenbaar en pink ik ook een traantje weg. 🥲  Eind oktober heb ik ook te horen gekregen dat ik niet meer beter word 🥲.  Lever zit vol met uitzaaiingen en ook in long.  Ik zit nu in een pittig chemotraject met als doel levensverlengend. Ik kan alleen maar hopen dat de chemo de cellen rustig houdt.  We gaan het zien en ondertussen blijf ik je volgen hoor!  Liefs van mij Anja 

Laatst bewerkt: 05/02/2025 - 19:11
Reageren

Ooohhh wat een veranderingen. Je wist het wel maar het zo zwart op wit zien staan is pittig. Er is een nieuwe fase ingegaan. Ik wens je ook mooie momenten hierin!

Sterkte met alles wat er nog aan zit te komen!

Liefs Fram

Laatst bewerkt: 05/02/2025 - 19:53
Reageren

Lieve Monique, 

Zo herkenbaar wat je schrijft over werk en UWV, ik ben zo blij dat ik nog 50% kan en mag werken! Als je doet wat je leuk vindt voelt het ook helemaal niet als werken en vliegt de tijd voorbij. 

Gelukkig volg ik de talkshows niet, maar kan me voorstellen dat dat binnenkomt. 

Geniet van de 'rust' van niet meer hoeven werken en nog niet  zo lang geleden mocht je na 40 dienstjaren met pensioen, dus laten we er een positieve draai aan geven, je mag 'gewoon' met pensioen omdat je je werkbare leven wel gedaan hebt en mag genieten van je leven zonder je werk. Ik twijfel er niet aan dat je daar ook iets moois van gaat maken (ondanks de fysieke berperkingen natuurlijk).

DIkke knuffels!

Laatst bewerkt: 06/02/2025 - 01:07
Reageren

Gefeliciteerd met je werk jubileum, 40 jaar is toch een hele prestatie. 

En wat fijn dat je meteen medisch bent afgekeurd. Dat scheelt een hoop afspraken, stress en energie. 

Die confrontatie is heel herkenbaar. Het legt allemaal zo de focus op wat we niet meer kunnen terwijl wij positief in het leven proberen te staan door te doen wat we nog wel kunnen. 

Groeten Saskia 😘

Laatst bewerkt: 06/02/2025 - 11:42
Reageren

Herkenbaar, verdriet en opluchting tegelijk bij het afgekeurd zijn. En ook dat de ongeneeslijke kanker van bekende mensen je raakt (terwijl ik nauwelijks tv kijk, maar ik had toch ergens al een foto van Martijn Krabbé gezien, zo bol van de Dexamethason), omdat je weet en voelt hoe het is.

Ik wil nog eens zeggen hoeveel bewondering ik heb voor jouw instelling, lieve, flinke Monique. Dat je maar zo goed mogelijk 100 wordt! Liefs XXX

Laatst bewerkt: 06/02/2025 - 13:25
Reageren

Gefeliciteerd met deze mijlpaal. En ja dan lezen dat je afgekeurd bent. Dat lijkt mij idd confronterend  

Maar het scheelt veel stress. En dat is wel lekker.  ( tenminste ik vond het langs de bedrijfsarts gaan erg stressvol)  

Probeer er van te genieten. Niks moet , alles mag. 

💋💋 

 

 

 

 

 

Laatst bewerkt: 06/02/2025 - 19:01
Reageren

Dat is confronterend lieverd jou naam boven iets zien staan en weten dat je nooit meer hoeft te werken ,einde van een tijdperk en wat kun jij trots zijn op jezelf 40 dienstjaren ga dr maar aan staan .en opgelucht en verdrietig zijn tegelijk dat mag he je hebt heel wat voor je kiezen gehad .

Nu is het tijd om zolang het nog kan die dingen te doen die jou zelf gelukkig maken ,prachtige bloemen en zeer verdiend 

dikke knuffs liefs hes xxx

Laatst bewerkt: 10/02/2025 - 11:42
Reageren

Voelt gek he, iemand anders op je stoel! Je 40 jaren zijn iets op superfier over te zijn! Was wel leuker geweest als je zelf moch  beslissen wanneer je ophield... maar wel tof van hen dat je er nog af en toe terug heen mag. Ga je er vrijwilligerswerk doen?

Laatst bewerkt: 13/02/2025 - 16:22
Reageren

Dat snap ik. Sinds ik weet dat je daarvoor ook 'gewoon' een werkagenda krijgt en je vakanties en vrije dagen moet aanvragen en inplannen. Deels begrijp ik dat. En niet. Want ik denk dat wij veel hadden kunnen betekenen voor de dementerende oudjes met wie we hadden willen rondrijden in de rolstoel. Of verhalen voorlezen. Of knutselen. Of zo. Maar niet op uur en tijd wanneer het de organisatie schikt. Want dat kan ik niet meer. Overigens mochten we ook niet komen om de leuke dingen te doen die wij bedacht hadden. Sja... dus zijn we er niet... Mijn uitleg hoezo en waarom telde totaal niet meer.

Daarom ben ik enorm dankbaar dat ik hier vrijwilligerswerk als moderator (én ook als IK) mag doen! De enige druk die ik heb is doorgeven dat ik een 'invaller' nodig heb als ik langere tijd niet kan. Ongeacht de reden :-)
En Alpe d'HuZes vrijwilliger al vele jaren! Heerlijk en o, zo'n mooi 'werk'! En nee, het is het kaarsenteam niet geluk mij dáár vanaf te krijgen :-)
Dan mag ik ook nog vrijwilliger zijn als mens met een taaltic voor FORCE (InFrastructure fOr Rare Cancers in the NEtherlands).
Kijk, drie organisaties met het inlevingsvermogen zoals wij hier voor elkaar hebben. Met een positief effect voor mij, hen en anderen.

Knuffels xxxx Hebe

Laatst bewerkt: 15/02/2025 - 14:32
Reageren